ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΚΑΙ ΔΙΑΖΥΓΙΑ

ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΚΑΙ ΔΙΑΖΥΓΙΑ

Του Πανοσ. Αρχιμ. Αθανάσιου Σταυροβουνιώτη

============

Μὲ τὸ γενικότερον κατάντημα τῆς ἰδιαζούσης ποιοτικῶς καὶ ἀκραίας ποσοτικῶς Καταστάσεως Ἀποστασίας εἰς τὰ ἡμέρας μας, ἐπῆλθαν ἀναποφεύκτως καὶ αἱ σήμερον ἀναφανεῖσαι μεγάλαι συμφοραὶ εἰς τὸ Γένος μας.

Μεταξὺ τῶν ἄλλων αὐξάνονται συνεχῶς οἱ χωρισμοὶ καὶ τὰ διαζύγια, κατὰ δραματικὸν καὶ ραγδαῖον μάλιστα ρυθμόν.

Ὁ χωρισμός μας καὶ τὸ ἐθελούσιο “διαζύγιόν” μας ἀπὸ τὸν Δημιουργόν μας καὶ Θεόν μας, ἐπέφερεν, ὡς ἀναπόφευκτον συνέπειαν, καὶ τὰ διαζύγια μεταξὺ τῶν ἐγγάμων ἀνθρώπων!

Γνωρίζομεν, ἐκ τῆς πολυχρονίου ἐμπειρίας μας, πολὺ καλά, ὅτι ὅσοι Χριστιανοὶ εἶναι πραγματικῶς συνδεδεμένοι μὲ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὰ ἱερὰ Μυστήριά Της δὲν ἔχουν τὰ ἰδιάζοντα ἀσήκωτα οἰκογενειακὰ προβλήματα, ποὺ συνεπάγεται καὶ ἐπιφέρει ἡ Ἀποστασία ἀπὸ τὸν Χριστόν, καὶ τὰ ὁποῖα ὁδηγοῦν καὶ καταλήγουν πλειστάκις εἰς τὸν χωρισμὸν μεταξὺ τῶν ἐγγάμων.

Ἀλλὰ καὶ εἰς περιπτώσεις, ποὺ ἐμφανισθοῦν σοβαρὰ προβλήματα μέσα εἰς ὄντως χριστιανικὰς οἰκογενείας, αὐτὰ δύνανται εὐκολώτερον νὰ ξεπεραστοῦν, μὲ τὴν πίστιν, τὴν ταπείνωσιν, τὴν ἀγάπην καὶ τὴν ὑπομονήν, θεμελιώδεις ἀρετὰς τὰς ὁποίας ἐδίδαξεν ὁ Χριστός. Καὶ τὰ ἀναφυόμενα προβλήματα ἀντιμετωπίζονται ἐπιτυχῶς καὶ ἐπωφελῶς, μὲ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ αὐτοὺς βεβαίως, ποὺ πιστεύουν Αὐτὸν καὶ τηροῦν τὰς ἐντολάς Του.

Ἀντιθέτως, ἐὰν εἴμεθα ἀποξενωμένοι καίἀποκομμένοι ἀπὸ τὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας μας, χωρὶς πραγματικὴν μετάνοιαν, αὐτομεμψίαν καὶ εἰλικρινῆ ἐξομολόγησιν, χωρὶς προσευχήν, χωρὶς νηστείαν, χωρὶς ταπείνωσιν, χωρὶς τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπην, τότε ἀπὸ μόνοι μας ἐκδιώκομεν ἀπὸ τὴν ζωήν μας τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ ἀναποφεύκτως θὰ ὑποπέσωμεν καἰ εἰς ποικίλα σαρκικὰ πάθη, τὴν φιληδονίαν καὶ τὴν λαγνείαν. Αὐτὰ τὰ πάθη μᾶς σκοτίζουν τὸν νοῦν καὶ τὴν διάνοιαν, μᾶς παραπλανοῦν καὶ μᾶς ὁδηγοῦν εἰς ἀποπροσανατολισμόν, τὴν σύγχυσιν καὶ τὴν αὐτοκαταστροφήν. Καὶ τοιουτοτρόπως δημιουργοῦνται ὅλα ἐκεῖνα τὰ οἰκογενειακὰ δράματα, τὰ ὁποῖα βλέπομεν καὶ ἀκούομεν δυστυχῶς καθημερινῶς. Γονεῖς π.χ. μὲ δύο καὶ τρία παιδιὰ καταντοῦν εἰς τὸ νὰ δημιουργοῦν παρανόμους “σχέσεις” καὶ “δεσμούς” νὰ ὑποδουλώνονται εἰς τὰ πάθη καὶ τὰς ἁμαρτίας, καὶ λόγῳ αὐτῶν τῶν παρανομιῶν νὰ διαλύουν τὰς ἐννόμους οἰκογενείας των, προφασιζόμενοι πλῆθος ἀδικαιολογήτων “δικαιολογιῶν” καὶ σοφιστικῶν προφάσεων ἐν ἁμαρτίαις!

Δυστυχῶς αἱ ἐξωγαμαιαῖαι “σχέσεις” ἐπιφέρουν "σχάσεις” (=σχίσιμο) τῶν ἱερῶν καὶ εὐλογημένων σχέσεων ἐν τῷ Γάμῳ, καὶ οἱ λεγόμενοι “δεσμοὶ” καθιστοῦν “δεσμίους” (=ὑποδούλους) εἰς τοὺς δαίμονας, ὅσους ὑποκύπτουν εἰς αὐτά.

Ἀλλά, καὶ ἄλλο ὀδυνηρὸ ἀποτέλεσμα ἐπέρχεται ἀπὸ τὴν διάλυσιν τῶν οἰκογενειῶν, διότι πλειστάκις καὶ τὰ παιδιὰ ἀπὸ διαλυμένας οἰκογενείας, οὔτε προκόπτουν, οὔτε εὐδοκιμοῦν. Καταντοῦν οὐχὶ σπανίως προβληματικά, ἀφοῦ, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, δὲν βλέπουν τὸ καλὸν καὶ ἅγιον παράδειγμα εἰς τὴν ζωὴν τῶν γονέων των! Ἐκ τῆς προσωπικῆς μας πείρας, δυνάμεθα νὰ εἴπωμε ὅτι καὶ τὰ τέκνα ἐκ τῶν διαλυομένων οἰκογενειῶν, τείνουν μελλοντικῶς συχνάκις καὶ αὐτὰ νὰ δημιουργήσουν, μὲ τὴν σειράν τους, προβληματικὰς οἰκογενείας! Βεβαίως, ὅπου ὑπάρχει γνησία Μετάνοια εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποτραπῆ μιὰ τέτοια ὀδυνηρὰ ἐξέλιξις.

ΠΗΓΗ:

Χριστιανική Βιβλιογραφία,

Ζωοποιός Σταυρός