ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ Ο μ. ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝ (ΧΑΤΖΗΣ)
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=========
Στην γνωστή για τον καρνάβαλο ομιλία του, στον καθεδρικό ναό Αθηνών το 1970, ο μ. Μητροπολίτης Χαλκηδόνος κυρός Μελίτωνας (Χατζής) ανέφερε μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα:
“Δὲν θὰ ἐπιζήσωμεν ὡς χριστιανικαὶ ἐπὶ μέρους Ἐκκλησίαι καὶ Ὁμολογίαι τοῦ κύματος αὐτοῦ τῶν ἐπερχομένων, ἐὰν δὲν ἑνωθῶμεν ὅλοι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.
Εἶναι πλέον ἡ ὥρα νὰ λυτρωθῶμεν ἐκ τῆς ἀντιπατερικῆς ἰδέας, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μόνον μέχρις ἑνὸς ὁρισμένου σημείου τῆς Ἱστορίας ἦτο δυνατὸν νὰ ἑρμηνεύσῃ τὴν θείαν Ἀποκάλυψιν.
Πρέπει, ἐπὶ πλέον τοῦ πατερικοῦ πνεύματος, νὰ ἀναλάβωμεν ὡς Ἐκκλησία τὴν θείαν ὑπευθυνότητα καὶ τόλμην καὶ γενναιότητα τῶν Πατέρων καὶ νὰ θεολογήσωμεν τὸν Χριστόν, τὸ Εὐαγγέλιον καὶ τὴν Ἐκκλησίαν.
Ὄχι μὲ νομοκρατικὴν φαρμακίδειον, φερ᾿ εἰπεῖν, σωματειακὴν ἀντίληψιν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ τῆς Ἐκκλησίας ὡς Σώματος Χριστοῦ, ζῶντος ἐν τῇ ἀναστάσει.”
Αλλά, ενώ ζητεί να μιλήσει με τη γλώσσα της Εκκλησίας των Πατέρων, αγνοεί όχι μόνον τα ονόματα, αλλά προπαντός το ήθος και το φρόνημά των συγχρόνων του Αγίων.
Η Εκκλησία πάντοτε αναδεικνύει Πατέρες!
Σ’ αυτό έχει δίκαιο ο μ. ιεράρχης, αλλά η ανάδειξή τους δεν γίνεται με τη γενναιότητα του Λουθήρου, δηλαδή ανθρώπων που αναλαμβάνουν τον ρόλο των Salvatores Dei (Σωτήρες του Θεού) και Salvatores Ecclesiae (Σωτήρες της Εκκλησίας).
Η αγιότητα και το πατερικό φρόνημα κατορθώνονται με τη χάρη του Θεού που οδηγεί στην ενχρίστωσή του ανθρώπου με τις ευαγγελικές ασκήσεις και με τις ευαγγελικές αρετές και με τη συμμετοχή του στα ευαγγελικά μυστήρια της Εκκλησίας και με την προσευχή, τον "χοράρχη των αρετών", κατά τον Οσιο Ιουστίνο (Πόποβιτς).
Σ’ αυτό έχει δίκαιο ο μ. ιεράρχης, αλλά η ανάδειξή τους δεν γίνεται με τη γενναιότητα του Λουθήρου, δηλαδή ανθρώπων που αναλαμβάνουν τον ρόλο των Salvatores Dei (Σωτήρες του Θεού) και Salvatores Ecclesiae (Σωτήρες της Εκκλησίας).
Η αγιότητα και το πατερικό φρόνημα κατορθώνονται με τη χάρη του Θεού που οδηγεί στην ενχρίστωσή του ανθρώπου με τις ευαγγελικές ασκήσεις και με τις ευαγγελικές αρετές και με τη συμμετοχή του στα ευαγγελικά μυστήρια της Εκκλησίας και με την προσευχή, τον "χοράρχη των αρετών", κατά τον Οσιο Ιουστίνο (Πόποβιτς).
Οπου υπάρχει αυτός ο αγώνας με ταπείνωση και ελπίδα στο Χριστό, τότε αναδεικνύονται άγιες μορφές και πατερικά αναστήματα που φωτίζουν με το βίο και το έργο τους τη ζωή των πιστών.
Την ίδια ώρα που ο μ. ιεράρχης εκφωνούσε τους οικουμενιστικούς αυτούς λόγους στον καθεδρικό ναό Αθηνών, ο Οσιος Ιουστίνος (Πόποβιτς), ο Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ο Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, ο Γέροντας Παίσιος, ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης κτλ., όχι μόνον αγίαζαν και καθοδηγούσαν τους πιστούς με πατερικό φρόνημα, αλλά και προειδοποιούσαν για τους φοβερούς κινδύνους από τον συγκρητισμό που εκπροσωπούσε με αποφευκτέα συνέπεια ο μ. Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Μελίτωνας (Χατζής).
Θλιβόμαστε βαθύτατα επειδή ο αοίδιμος ιεράρχης ολοκλήρωσε το στάδιο της επίγειας ζωής του υπηρετώντας με αποφευκτέα συνέπεια τον Οικουμενισμό και προσευχόμαστε Κύριος ο Θεός να του συγχωρήσει πάντα τα εν έργω ή εν λόγω ή εν διανοία πλημμελήματα που διέπραξε και να φωτίσει τους επιγόνους του να αθετήσουν τις τρίβους του βίου και της κακόδοξης διδασκαλίας του.
No comments:
Post a Comment