Saturday, June 2, 2012

ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ


ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ


Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========


Παραθέτουμε στη συνέχεια αποσπάσματα από μια εμπνευσμένη εγκύκλιο του Σεβ. Μητροπολίτη Μεσογαίας κ. Νικολάου - ενός λαμπρού ιεράρχη - ο οποίος δίνει με μεγάλη σοφία δυνάμεως "απολογίαν παντί τω αιτούντι" στη σύγχρονη εποχή μας.


Ας προσέξουμε τι αναφέρει ο Σεβ. αναφορικά με τη ανάγκη ανάτασης των ψυχών ως προυπόθεση ανάτασης του καθόλου μας βίου.


Ας προσέξουμε επίσης την προειδοποίησή του ότι στον Χριστό έχουμε τις ελπίδες μας και όχι στους κοσμικούς άρχοντες. (Τα ακούν άραγε αυτά "οι συνεχιστές του Καποδιστρίου" που κάνουν πλάτες στον "Σύριζα” και στη Ρεπούση;)


Αλλά ας προσέξουμε επίσης την προειδοποίησή του ότι στις 17 Ιουνίου έχουμε ευθύνη να ψηφίσουμε ανθρώπους που φοβούνται το Θεό ή τουλάχιστον που δεν είναι Θεομάχοι και Εκκλησιομάχοι - καλή ώρα σαν τον "Σύριζα" και τις "συνιστώσες" του, τη ΔΗΜΑΡ και όσους άλλους σαν τους Χρυσαυγίτες εμπνέονται από το Δωδεκάθεο αντί από τον Χριστό και όσους άλλους σαν τον κ. Τζήμερο έχουν την αναφορά τους στο Διαφωτισμό αντί στο Ευαγγέλιο.


Ανακάλυψα στο διαδίχτυο απόσπασμα από συνέντευξη που έδωσε ο Σεβασμιότατος παλαιότερα στην τηλοψία στην οποία αναφέρεται η πτωχεία και η ασκητικότητα με την οποία ζει.


Αλήθεια! Πόσο εμπνέονται οι πιστοί όταν ακούν για αρχιερείς που ζουν σε αληθινή πτωχεία, που δίνουν όλα τους τα εισοδήματα στους φτωχούς, που δεν γνοιάζονται να αποκτήσουν επίγειες περιουσίες, που ζουν λιτά και ασκητικά!


Λέγει λοιπόν ο Σεβασμιότατος Μεσογαίας - μεταξύ άλλων - στην εγκύκλιό του:


“Δίπλα σε αυτήν την πρόταση ζωής και ήθους στέκεται η θλιβερή εμπειρία της κοσμικής πραγματικότητος, όπως τη ζούμε στις μέρες μας. Μια κατάσταση χωρίς όραμα, χωρίς ελπίδα, χωρίς φως.


Η ανθρώπινη αποτυχία σε όλη της την έκταση. Το οικονομικό σύστημα σε κατάρρευση. Το Ευρωπαϊκό όραμα μετατράπηκε σε εφιαλτικό όνειρο.


Οι πολιτικές υποχέσεις μεταμφιέστηκαν σε ανόητα ψέματα, ακατανόητα επιχειρήματα και αδικαιολόγητες επιλογές. Ένας κόσμος δίχως τόλμη και ηρωϊσμό, δίχως εξυπνάδα και πρωτοτυπία, δίχως ποιότητα και πειστικότητα, δίχως πνεύμα και ζωή.


Ο ψευτοθεός της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων εκφυλίσθηκε σε δικαίωμα εκλογικής επιλογής ανάμεσα σε καταστροφικά σενάρια και σε ανίκανους διαχειριστές της καθημερινότητάς μας.


Την ιστορική δόξα του παρελθόντος μας τη διαδέχθηκε ο παγκόσμιος διασυρμός μας και οι συνεχείς απειλές. Το μόνο που πλέον γεννά η χώρα μας είναι αδιέξοδα και αναξιοπιστία, ασυνεννοησία και ακυβερνησία.


Οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπηκαν, τα επιδόματα αφαιρέθηκαν, τα χρέη αυξήθηκαν, τα σπίτια μας φορολογήθηκαν, τα συσσίτια πλήθυναν, η φτώχεια και η ανέχεια περίσσεψαν, οι άνεργοι συναγωνίζονται σε αριθμούς τους εργαζόμενους, οι γέροντες αγωνιούν, οι νέοι ξενητεύονται, οι αναπνοές μας περιορίσθηκαν, οι ελπίδες μας στέρεψαν, τα οράματα πέθαναν.


Εγκαταλείψαμε τον Θεό και ζούμε την ερήμωση και την απώλειά μας. Η παιδεία μας χωρίς αγωγή, η ιστορία μας χωρίς δόξα, η Εκκλησία μας χωρίς ομορφιά, η ζωή μας χωρίς αλήθεια, η πορεία μας χωρίς αξία. Αυτή είναι η αιτία του σημερινού μας καταντήματος. Και δεν το έχουμε καταλάβει. Το γκρέμισμα των πνευματικών θεμελίων μας συνεχίζεται απρόσκοπτα. Κάναμε το λάθος να ελπίσουμε εκεί που δεν έπρεπε. Κάναμε τον κόπο να ψηφίσουμε αυτούς που δεν αξίζουν. Κάνουμε το έγκλημα να μη μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Τελικά ούτε κυβέρνηση βλέπουμε ούτε αληθινούς ηγέτες και άρχοντες διακρίνουμε ούτε λύσεις διαφαίνονται. Όπως γράφει κάπου ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, «ο πλους εν νυκτί, πυρσός ουδαμού, Χριστός καθεύδει», η πορεία μας είναι στο σκοτάδι, φως πουθενά, και ο Χριστός κοιμάται...


Όχι, όμως αγαπητοί μου, αδελφοί∙ ο Χριστός δεν κοιμάται. Εμείς βυθισθήκαμε σε λησμοσύνη και σε βαθύ ύπνο. Εμείς κοιμόμαστε. Γι’ αυτό «ώρα ημάς εκ του ύπνου εγερθήναι» (Ρωμ. ιγ 11).


Καιρός να ξυπνήσουμε. Η μέρα δεν θα έρθει από μόνη της. Αυτή τη μέρα θα την φέρουμε εμείς∙ και μάλιστα όχι τόσο με τα σωστά έργα η τις ορθές επιλογές μας, όσο με την ομολογία της πίστης και την προσευχή μας.


Οι κοσμικές πολιτικές επιλογές προσδοκούν «πότε θα κάνει ξαστεριά»∙ δεν μπορούν να μας βγάλουν από τη νύχτα, ελπίζουν σε αστεράκια. Εμείς προσδοκούμε ημέρα με ήλιο, τον Ήλιο της δικαιοσύνης.


Δεν προσδοκούμε έναν θεό που θα μας λύσει τα επίγεια προβλήματα για να Τον ξαναξεχάσουμε∙ ούτε θα αμνηστεύσει τα λάθη μας για να τα επαναλάβουμε. Πιστεύουμε στον Χριστό, στον αληθινό Θεό για να δεχθεί τη μετάνοιά μας και την πίστη μας, για να τις ποτίσει με τη χάρι Του και έτσι να φανερώσει την παρουσία Του.


Ήρθε η ώρα που πρέπει να ξυπνήσουμε. Ας αρχίσουμε με εκτενείς προσευχές και λιτανείες.


Όχι για να γλιτώσουμε από την καταστροφή. Όχι για να μας απαλλάξουν από τα μνημόνια. Όχι για να μας σβήσουν τα χρέη. Όχι για να μειωθεί η ανεργία. Όχι για να ξεφύγουμε την χρεωκοπία. Αυτά ξέρει ο Θεός αν και πως και πότε θα τα φτιάξει.


Αυτό που χρειαζόμαστε είναι πρώτον∙ όσοι αληθινά πιστεύουμε να μετανοήσουμε.


Αυτός είναι το μέλλον μας και η προοπτική μας.


Και τέλος, καλούμαστε να ζητήσουμε ο Κύριος να αναδείξει άρχοντες ικανούς να αναλάβουν τις ευθύνες του τόπου μας, την προστασία της ιστορίας μας, τον σεβασμό της πίστης και της παράδοσής μας∙ ηγέτες με φόβο Θεού, με νουν Χριστού, ανιδιοτελείς πατριώτες με ξεκάθαρη προαίρεση, πολιτική σύνεση και ηρωική βούληση, διότι τέτοιους χρειαζόμαστε, μόνο τέτοιους μπορούμε να ψηφίσουμε και τέτοιους μόνο αξίζει αυτό που ονομάζεται Ελληνική ταυτότητα και Ορθόδοξη συνείδηση.


Σήμερα πρέπει να δείξουμε ότι περισσότερο από το να συντηρήσουμε το σώμα μας έχουμε ανάγκη να ζωογονήσουμε την πίστη μας.


Αυτό που μας λείπει δεν είναι η υλική τροφή, αλλά η σχέση μας με το πρόσωπο του Χριστού.


Αυτό που αποτελεί τη δοκιμασία μας δεν είναι η φτωχεια και η πείνα μας, αλλά η αποξένωση από τον Θεό και η στέρησή Του.


Η ελπίδα μας, αδελφοί μου, δεν βρίσκεται στις εκλογές της 17ης Ιου-νίου -εκεί ίσως βρίσκεται μέρος μόνον της ευθύνης μας.


Το σύνολο των ελπίδων μας βρίσκεται στη σημερινή εορτή της Πεντηκοστής. Γιατί στα αυτιά μας ηχεί η προτροπή του προφητάνακτος Δαβίδ: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας επί υιούς ανθρώπων οις ουκ εστι σωτηρία» (Ψαλμ. ιμε 3).


Γιατί δεν πιστεύουμε σε πολιτικούς που αλλάζουν τις υποσχέσεις τους, αλλά στο Πανάγιο Πνεύμα που αλλοιώνει τους μαθητές και «πανσόφους τους αλιείς αναδεικνύει».


Όχι σε αυτούς που διχασμένοι δεν μπορούν να φτιάξουν μια κυβέρνηση, αλλά σε Αυτόν που «εις ενότητα πάντας καλεί».


«Ει ο Θεός μεθ’ ημών ουδείς καθ’ ημών»


No comments:

Post a Comment