ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ- ΑΓΚΥΡΑ ΕΛΠΙΔΟΣ- ΤΕΥΧΟΣ 57

Σκέψεις για τις φωτογραφίες των επισκόπων στα εκκλησιαστικά περιοδικά και για τα πολυαρχιερατικά συλλείτουργα.

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

_______

Αγκυρα ελπίδος, Διμηνιαία Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Ιεραπύτνης και Σητείας, Περίοδος Β΄, Τεύχος 57, Ιούλιος - Αύγουστος 2010,

σσ. 64.

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Ωραίο το περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Ιεραπύτνης και Σητείας με πολλές πολύχρωμες φωτογραφίες. Καταγράφει - κατά το πλείστον - τα χρονικά της Μητροπόλεως Ιεραπύτνης και Σητείας καθώς και γεγονότα από τη ζωή του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Μητέρας Εκκλησίας της ημιαυτόνομης Εκκλησίας της Κρήτης.

Η έλλειψη θεμάτων πνευματικού περιεχόμενου που χαρακτηρίζει -κατά το πλείστον - την έκδοση συμπληρώνεται σε κάποιο βαθμό με δύο ένθετα τεύχη που αφορούν το ένα τα παιδιά και το άλλο τους νέους.

Νομίζω ότι θα ήταν καλύτερο να είναι όλα ενσωματωμένα σε ένα τεύχος και το περιοδικό να εκδίδεται ανά τριμηνία. Ετσι θα υπήρχε πιο πολύς χώρος για πνευματικά θέματα που αφορούν όλους και προπαντός που οικοδομούν ψυχές.

Να προσεχθεί προπαντός η πληθώρα των φωτογραφιών που αναφέρονται στον επιχώριο Μητροπολίτη καθώς και φωτογραφίες που σκανδαλίζουν αντί να οικοδομούν.

Πώς να το κάνουμε; Δεν είναι ωραίο να βλέπεις φωτογραφία του τάφου του π. Παισίου και πάνω του σκυμμένους διάφορους κληρικούς φωτορεπόρτερ. Οσοι γνώρισαν από κοντά τον π. Παίσιο γνωρίζουν ότι ήταν εξαιρετικά δύσκολο να ποζάρει να του βγάλεις φωτογραφία. Οι περισσότερες φωτογραφίες του που διασώζονται βγήκαν την ώρα που δεν ήταν ενήμερος ότι τον φωτογράφιζαν. Να πηγαίνουμε λοιπόν στον τάφο ενός Αγίου ανθρώπου που απεχθανόταν μέχρις υπερβολής την κουφότητα και τη ματαιοδοξία και να δημοσιεύουμε φωτογραφία με κληρικούς φωτορεπόρτερ δεν είναι ωραίο πράγμα.

Δεν αναφέρομαι μόνον στη συγκεκριμένη φωτογραφία που χτυπά πολύ άσχημα. Μιλώ για την τάση να γεμίζουν οι εκδόσεις των Μητροπόλεων - και όχι μόνον της Μητορπόλεως Ιεραπύτνης - με φωτογραφίες των οικείων ποιμεναρχών που είναι ατυχέστατο γεγονός. Φανερώνει κοσμικό φρόνημα, τάση επίδειξης αλλά και διάθεση εκ μέρους του Σεβασμιότατου - διευκρινίζω το αυτονόητο ότι δεν αναφέρομαι ειδικά στο Σεβασμιότατο Ιεραπύτνης μιλώ γενικά - να τον κολακεύουν οι υφιστάμενοί του. Το ίδιο εκτίθεται η συντακτική επιτροπή του περιοδικού ότι θέλει να κολακεύσει για διάφορους λόγους τον επίσκοπο. Δεν είναι ωραίο πράγμα.

Τα πολυαρχιερατικά συλλείτουργα και τα ειδικά λευκώματα φωτογραφιών των οικείων ιεραρχών πρέπει να σταματήσουν. Υπάρχει πάντα τρόπος να παραθέσεις αναμνηστικές φωτογραφίες των πεπραγμένων μιας Μητροπόλεως χωρίς να δημοσιεύεις συνεχώς φωτογραφίες του οικείου επισκόπου. Παρακαλώ ας μην παρεξηγηθώ. Δεν έχω φωτογραφο-φοβία. Δεν εννοώ ότι είναι έγκλημα καθοσιώσεως να δημοσιευθούν φωτογραφίες του επισκόπου μιας Μητροπόλεως αρκεί να γίνεται με μέτρο. Ορισμένα εκκλησιαστικά περιοδικά είναι κυριολεκτικά λευκώματα φωτογραφιών. Γι’ αυτό σκανδαλίζουν, αντί να οικοδομούν, με την κουφότητα της συνεχούς παρέλασης δεκάδων φωτογραφιών του οικείου ποιμενάρχη.

Η “Λυχνία” της Μητροπόλεως Νικοπόλεως λ.χ. ή η “Παρέμβαση εκκλησιαστική” της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου δεν δημοσιεύουν ούτε φωτογραφίες του οικείου ποιμενάρχη ούτε την πιο άσχετη λεπτομέρεια της ζωής του Σεβασμιότατου, του Μακαριότατου και του Θεοφιλέστατου, που δεν ενδιαφέρει και ούτε πρέπει να ενδιαφέρει κανένα.

Τα ίδια γίνονται με τα πολυαρχιερατικά συλλείτουργα. Μαζεύονται κάθε λίγο με διάφορες ευκαιρίες πολλοί επίσκοποι και κάνουν συλλείτουργα, στα οποία διακόπτουν το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας για να ακούονται οι φήμες των δεκάδων μερικές φορές αρχιερέων που λειτουργούν.

Ανεπίτρεπτα πράγματα.