ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝ ΤΩ ΚΟΣΜΩ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ

ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝ ΤΩ ΚΟΣΜΩ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ

Του Γέροντα Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου

=================

«Οι εν τω κόσμω εργαζόμενοι Κληρικοί προσφέρουν έργον σπουδαιότατον το οποίον ουδείς επιτρέπεται να υπoτιμά και να περιφρονή.

Είνε όργανα της Χάριτος.

Είνε "υπηρέται Χριστού και οικονόμοι Μυστηρίων Θεού".

Συνεχίζουν εις τούς αιώνας το έργον των Αγίων Αποστόλων.

Κηρύττουν Χριστόν Εσταυρωμένον και Αναστάντα, διδάσκουν μετάνοιαν και άφεσιν αμαρτιών "επί τω ονόματι Αυτού".

Διά της διδασκαλίας και της τελέσεως των Αγίων Μυστηρίων οδηγουν πλήθoς ανθρώπων εις την ανέσπερον Βασιλείαν του Θεού. "Χωρίς τούτων Εκκλησία ού καλείται", κατά τόν θείον Ιγνάτιον (Τραλλ. Γ´, 1).

Αλλ’ αν δεν επιτρέπεται να υποτιμάται η αποστολή και το έργον των εν τω κόσμω διακονούντων Κληρικών (και των ζηλωτών και χαρισματούχων λαϊκών), εξ ίσου δεν επιτρέπεται να υποτιμάται η αποστολή και το έργον των Μοναχών.

Την Εκκλησίαν οδηγεί απλανώς το Πνεύμα το Άγιον.

Αν ο Μοναχισμός ήτο περιττόν τι και άχρηστον βάρος, αν ητο μία κατάστασις άνευ ουσίας και νοήματος, δεν θα εγίνετο θεσμός εν τη Εκκλησία, δεν θα ησχολούντο περί αυτόν Άγιαι Οικουμενικαί και Τοπικαί Σύνοδοι, δεν θα έγραφον περί αυτού μεγάλοι και θεοφόροι Πατέρες.

Αν ο Μοναχισμός δεν ήτο "έργον Θεού", αν δεν ήτο "καρπός του Αγίου Πνεύματος", αν δεν ήτο "φυτεία ην εφύτευσεν ο Πατήρ", θα απεβάλλετο, άμα τη εμφανίσει αυτού, εκ του Οργανισμού της Εκκλησίας ως "ξένον σώμα".

Αλλ' ο Μοναχισμός εβλάστησεν εν τω "γεωργίω' Αυτού, τη αγιωτάτη Εκκλησία, και εν αυτώ ηνδρώθη και εκαρποφόρησεν, ακριβώς διότι ήτο "φυτεία Θεού".

Αμφισβήτησις της αξίας του Μοναχισμού είναι αδιανόητος απ' Ορθοδόξου σκοπιάς.

Πάσα κατ' αυτού, ως "θεσμού", καταφορά είναι καθαρά θεομαχία. Και εγώ, αδελφοί μου, εις τους εν τω κόσμω κληρικούς ανήκω.

Αλλ' ως ευπειθές τέκνον της Ορθοδόξου Εκκλησίας οφείλω να έπωμαι τη διδασκαλία αυτής και να μη αμφισβητώ ή, πολλώ μάλλον, να επικρίνω ό,τι εκείνη, "υπό Πνεύματος Αγίου φερομένη", επεκρότησε και ενηγκαλίσθη.

Αγνοούμεν ότι το Αγιολόγιον βρίθει Μοναχών;

Οι Μάρτυρες και οι Μοναχοί (Μάρτυρες και αυτοί "τη προαιρέσει") απαρτίζουν τα οκτώ η ίσως και τα εννέα δέκατα του "Καταλόγου"των αγίων μας!

Δεν είμεθα ημείς θεολογικώτεροι και σοφώτεροι της Εκκλησίας.

Δεν γνωρίζομεν κάλλιον αυτής τι συμβιβάζεται και τι δεν συμβιβάζεται προς τό πνεύμα του Ευαγγελίου.

Ο αρνούμενος τον Μοναχισμόν, ως μη συμβιβαζόμενον προς το πνεύμα του Χριστιανισμού, καθίσταται αιρετικός, διότι θέτει εαυτόν υπεράνω της αυθεντίας της Εκκλησίας.

Ουδείς επιβάλλει εις τούτον ή εις εκείνον να γίνη Μοναχός.

Αν τις έχη πόθον (αλλα καί κλήσιν!) να διακονήση την Εκκλησίαν εν τω κόσμω, τό έργον είναι ιερόν και η προς αυτό οδός ανοικτή και ο κωλύων ουδείς.

Οσοι όμως έχουν την έφεσιν να τραπούν προς τον Μοναχισμόν, ας μη δεχθούν τας επιθέσεις μας, ας μη συναντήσουν τα εμπόδιά μας.

Αγία η επιθυμία των και μακαρία η εκλογή των.

Το Πνεύμα το Αγιον διαιρεί τα χαρίσματα "ιδία εκάστω καθώς βούλεται".

ΠΗΓΗ:

Αναστάσιος