ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ π. ΣΥΜΕΩΝ ΒΙΛΟΦΣΚΥ

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΤΟΥ π. ΣΥΜΕΩΝ ΒΙΛΟΦΣΚΥ

==========

Αν δέν ληφθοῦν ἄμεσα μέτρα, ὥστε νά ἀποκατασταθεῖ ἡ κανονική τάξη στήν Μητρόπολη Ράσκας καί Πριζρένης μέ τήν ἐπάνοδο τοῦ κανονικοῦ Μητροπολίτου κ. Ἀρτεμίου, ὁ ὁποῖος εἶναι ἐξέχουσα ἡγετική μορφή τοῦ σερβικοῦ πατριωτισμοῦ καί γνήσιος φορέας τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως (τῶν μόνων στοιχείων πού μποροῦν νά ἀναχαιτίσουν τόν ἐξαλβανισμό τοῦ Κοσσυφοπεδίου) τότε, πολύ φοβᾶμαι ὅτι τό Κόσοβο πολύ σύντομα θά ἀποτελέσει ἀναπόσπαστο τμῆμα τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας μέ ὅσα δεινά συνεπάγεται αὐτό γιά τούς Σέρβους τοῦ Κοσόβου καί τήν σερβική πολιτιστική κληρονομιά.

Ἐπίσης εἶναι βέβαιο ἀπό ἀσφαλεῖς πληροφορίες πού ἔχω στή διάθεσή μου ὅτι, δυστυχῶς, τά κέντρα τῆς Δύσεως σχεδιάζουν τήν δημιουργία ἀνεξάρτητης-αὐτόνομης «Κοσοβαρικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», πού δέν θά ἔχει καμιά σχέση μέ τήν Σερβική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Καί ἔτσι δέν θά ὑπάρξει ποτέ πιά δρόμος ἐπιστροφῆς καί συνένωσης τοῦ Κοσόβου μέ τήν μητέρα Σερβία.

Ο Σεβασμιώτατος βρίσκεται σήμερα ἐξορισμένος στή Μονή Σισάτσοβατς, ὕστερα ἀπό τήν παράνομη χωρίς δίκη ἀπομάκρυνσή του. Οἱ κανόνες (πζ΄ ἐν Καρθαγένῃ, ιστ΄ τῆς Πρωτοδευτέρας, α΄ Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας) ἀπαγορεύουν ρητῶς τήν ἀπομάκρυνση ἐπισκόπου ἀπό τήν ἐπισκοπή του ἄνευ δίκης, καταδίκης καί καθαιρέσως. Διότι ἄν γινόταν δίκη ἆραγε ποιός θά βρισκόταν νά τόν καταδικάσει;

Σήμερα ὁ «συνταξιοῦχος» Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος βρίσκεται φτωχός χωρίς σύνταξη(!), ἀλλά συντηρεῖται ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Σᾶς πληροφορῶ ὅτι δέν εἶναι λίγοι οἱ Ἐπίσκοποι πού τοῦ τηλεφωνοῦν καί τοῦ συμπαραστέκονται καί τοῦ ἐκφράζουν τήν ἀγάπη τους. Ὁ δέ πιστός λαός συρρέει κατά χιλιάδες γιά νά πάρει τήν εὐχή τοῦ συγχρόνου αὐτοῦ ἁγίου, γνησίου πνευματικοῦ υἱοῦ τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβις, ὁ ὁποῖος μάλιστα ἀκολουθεῖ τήν ἴδια μαρτυρική ὁδό τελείωσης τοῦ ἁγίου πατρός του, τήν ἐξορία. Ἤθελαν νά ἀποκόψουν τόν Ἀρτέμιο ἀπό πνευματικό πατέρα τοῦ Κοσόβου καί τῶν Μετοχίων, καί τόν κατέστησαν ἄθελά τους πνευματικό πατέρα, ἡγέτη καί ἐθνάρχη ὁλόκληρης τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ σερβικοῦ ἔθνους ἐν γένει!

Ὅσον ἀφορᾶ τούς μοναχούς, πάνω ἀπό ἑκατό (100) πιά μοναχοί καί μοναχές έχουνε εγκαταλείψει τά μοναστήρια τους, τους τόπους διαμονής τους. Ακόμη καί σήμερα, 7 μήνες μετά τήν απομάκρυνση τοῦ Σεβ. Ἀρτεμίου, φεύγουν μοναχοί ἀπό τούς τόπους τῆς μετανοίας τους εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας. Κύρια αἰτία, ἀλλά ὄχι μοναδική, γιά νά καταφύγουν σέ μιά τέτοια διαμαρτυρία ἦταν ἡ ἀπόφαση τῆς ΔΙΣ μέ τήν ὁποία ἀπαγορεύθηκε στόν Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο νά ἀσκεῖ πλέον καθήκοντα πνευματικοῦ στούς μοναχούς τῆς Μητροπόλεως Ράσκας-Πριζρένης. Ἄς σημειωθεῖ ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπό τούς μοναχούς εἶχαν χειροθετηθεῖ ἀπό τόν ἴδιο καί ἦταν δικά του πνευματικά τέκνα. Μία τέτοια ἀπόφαση τοῦ Πατριάρχου καί τῆς ΔΙΣ, ἡ ὁποία στήν οὐσία ἰσοδυναμεῖ μέ καθαίρεση, δέν βασίζεται στούς ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καί δέν ἔγινε ποτέ ἀποδεκτή ἀπό τούς μοναχούς, τούς τεθραμμένους μέσα στό πνεῦμα τῆς Ὀρθόδοξης Παράδοσης παρά τούς πόδας τοῦ μεγάλου πνευματικοῦ καί ἰατροῦ τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν Ἐπισκόπου Ἀρτεμίου.

Στή Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης διώκεται σήμερα ὁ παραδοσιακός ὀρθόδοξος τρόπος ζωῆς καί διδασκάλιας, καί εἰσάγονται οἰκουμενιστικές καινοτομίες, ἀδιανόητες ἐπί διαποιμάνσεως Ἀρτεμίου.

Δεύτερη ἀλλά ἐξίσου σημαντική αἰτία φυγῆς τῶν μοναχῶν εἶναι ἡ μειοδοτική-ὑποκριτική στάση τῆς ΔΙΣ στό ἐθνικό θέμα τοῦ Κοσόβου. Οἱ μοναχοί φεύγουν ὥστε νά μήν ἐπικυρώσουν μέ τήν παραμονή τους τήν ἀντεθνική πολιτική πού ἀσκεῖται ἀπό τή ΔΙΣ καί ἀποδειχθοῦν συμμέτοχοι στήν ἐνεργούμενη προδοσία.

Οἱ μοναχοί οἱ ὁποῖοι ἔχουν φύγει ἀπό τήν Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης σήμερα φιλοξενοῦνται σέ ἰδιωτικά καταλύματα, διότι, ὁ Τοποτηρητής Ἀμφιλόχιος, συνευδοκούσης τῆς ΔΙΣ καί τοῦ Πατριάρχου, δέν τους χορηγεῖ κανονικό Ἀπολυτήριο. Στούς Ἐπισκόπους οἱ ὁποῖοι ἔδειξαν προθυμία νά τούς δεχθοῦν ἀσκήθηκαν πιέσεις ὥστε νά ὑποχωρήσουν, ἐνῶ οἱ ἴδιοι μοναχοί ἀπειλοῦνται μέ αὐστηρότατες ἐκκλησιαστικές ποινές καθαιρέσεως, ἀποσχηματισμοῦ καί ἀφορισμοῦ.

Αὐτό βέβαια ἐπ΄ οὐδενί λόγῳ δέν σημαίνει ὅτι οἱ μοναχοί πού ἔχουν μείνει στή Μητρόπολη καί δέν ἔχουν ἀκόμα ἐγκαταλείψει τίς μονές τους συμφωνοῦν καί συνευδοκοῦν μέ τά πραττόμενα καί δρώμενα ἐκ μέρους τῆς καινούργιας διοικήσεως. Ἁπλῶς ὑπομένουν προσευχόμενοι, ἐλπίζοντας στήν ἐπάνοδο τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρτεμίου.

Ὁ Σεβασμιώτατος καί ὅλοι ἐμεῖς, τά πνευματικά του τέκνα, ἐδῶ καί πολλά χρόνια, τηρώντας πιστά τή διδασκαλία τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, ἤρθαμε σέ σύγκρουση μέ τούς ἐκφραστές τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στή Σερβία, καί ὄχι μόνον ἐκεῖ. Ἔτσι μένοντας σταθερά προσηλωμένοι στήν πεποίθηση τῆς Ἐκκλησίας ὅπως αὐτή ἐκφράζεται στό σύμβολο τῆς Πίστεως ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική, γίναμε στόχος ὄχι μόνον τῶν Οἰκουμενιστῶν τῆς Πατρίδας μας ἀλλά κυρίως τοῦ πάπα καί τοῦ Βατικανοῦ, τό ὁποῖο, ἄς μήν ξεχνοῦμε, κρύπτεται πίσω ἀπό κάθε δίωξη Ὀρθοδόξων λαῶν. Χαρακτηριστήκαμε ἀπό πολλούς ὡς φανατικοί, φονταμενταλιστές, ἀκραῖοι κ.λπ. Παρ’ ὅλ’ αὐτά, καί ἐνῶ τά τελευταῖα χρόνια ἦταν ξεκάθαρο ὅτι ἡ ἐμμονή μας στήν Ὀρθοδοξία θά στοίχιζε σέ ὅλους μας, δέν σταματήσαμε νά ὑπερασπιζόμασε τήν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἐλέγχοντας τίς κακόδοξες θεωρίες τοῦ παπισμοῦ καί τῶν ἐκφραστῶν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μέ πλῆθος δημοσιευμάτων, κηρυγμάτων ἀπό ἄμβωνος, μέ τήν ὑπογραφή ὁμολογιακῶν κειμένων (ὅπως τήν «Ὁμολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ») κλπ. Μεταξύ ἄλλων στιγματίζαμε καί ἀποκαλύπταμε –καί ἀκόμη τό πράττουμε– τά πολλά θεολογικά καί ὁμολογιακά προσωπεῖα τῶν Οἰκουμενιστῶν πού ἐναλλάσσονται ἀνάλογα μέ τό ἀκροατήριο καί τούς σκοπούς πού ἐπιδιώκουν.

Ἔτσι ὁ διωγμός του Σεβασμιωτάτου ἦταν πλέον ἀναπόφευκτος. Γιά μέν τά ἐθνικά θέματα ἀποτελοῦσε ἐμπόδιο στήν ἐφαρμογή τῶν σχεδίων τῆς Δύσεως λόγῳ τοῦ ἁγνοῦ καί ἀνυποχώρητου πατριωτισμοῦ του, γιά δέ τά οἰκουμενιστικά ὁ ἐλεγκτικός καί ὁμολογιακός του λόγος ὑπῆρξε πόλος συστράτευσης καί ἀντίστασης τῶν παραδοσιακῶν πιστῶν ἐναντίον τῆς νοθεύσεως τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως.

ΠΗΓΗ:

Αυγουστίνος Καντιώτης,

Αντιφωνητής