Thursday, March 30, 2017

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΔΙΩΚΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΙΣΤ΄


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΔΙΩΚΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΙΣΤ΄

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Θεόδωρου Ζήση
=====

Συμπεράσματα

Ἀπὸ τὰ ἀναπτυχθέντα προκύπτουν τὰ ἑξῆς συμπεράσματα:
1. Ἦταν ἐσπευσμένη καὶ ἐκδικητική, ὄχι ψύχραιμη καὶ ἀπαθής, ἡ σύνταξη τῶν διωκτικῶν ἐγγράφων.
2. Στηρίζονται στὸν ἀπηρχαιωμένο, ἀντισυνταγματικὸ καὶ ἀντικανονικὸ νόμο 5383/1932, ποὺ εὐνοεῖ τὴν δεσποτοκρατία εἰς βάρος τῶν ἄλλων κληρικῶν καὶ στήνει ἐπισκοπικὰ δικαστήρια, ὅπου κατὰ παγκόσμια δικαστικὴ πρωτοτυπία ὁ πρόεδρος τοῦ δικαστηρίου, ὁ ἐπίσκοπος, εἶναι συγχρόνως καὶ κατήγορος, τὰ δὲ λοιπὰ μέλη στεροῦνται ψήφου.
3. Καὶ αὐτοῦ τοῦ ἀπηρχαιωμένου καὶ δεσποτοκρατικοῦ νόμου ἀπὸ σπουδὴ καὶ βιασύνη δὲν τηρήθηκαν οἱ διατάξεις· ἐκλήθη ὁ κατηγορούμενος σὲ ἀπολογία ὄχι ἀπὸ τὸν ἀνακριτή, ποὺ δὲν ἔχει ὁρισθῆ ἀκόμη, ὅπως προβλέπει ὁ νόμος, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο πρόεδρο, καὶ ἐπιβλήθηκαν ἐπιτίμια καὶ ποινὲς πρὶν ἀπὸ τὴν ἐκδίκαση τῆς ὑπόθεσης.
4. Ἡ ἐκδικαζόμενη ὑπόθεση ἀφορᾶ στὴν διακοπὴ μνημονεύσεως τοῦ ἐπισκόπου ἀπὸ τὸν κατηγορούμενο γιὰ θέματα πίστεως. Ἑπομένως καὶ ὁ ἐπίσκοπος πρόεδρος καὶ τὰ μέλη τοῦ δικαστηρίου ποὺ ὁρίζονται ἀπὸ αὐτὸν διάκεινται εὐνοϊκὰ καὶ μεροληπτικὰ ὑπὲρ τοῦ προέδρου – κατηγόρου καὶ ἐχθρικὰ ὑπὲρ τοῦ κατηγορουμένου. Εἴτε παραστεῖ ὁ κατηγορούμενος εἴτε ὄχι ἡ καταδίκη του εἶναι σίγουρη. Δὲν πηγαίνει σὲ δικαστήριο, ἀλλὰ σὲ καταδικαστήριο.
5. Προτιμᾶ γι᾽ αὐτὸ νὰ μὴν παραστεῖ, ἀλλὰ νὰ δικασθεῖ ἐρήμην, γιὰ νὰ μὴ νομιμοποιήση μιὰ ἄδικη διαδικασία καὶ μία προειλημμένη ἀπόφαση.
6. Σὲ θεολογικὸ καὶ ἱεροκανονικὸ ἐπίπεδο οἱ κατηγορίες γιὰ α) σχίσμα, β) ἀπείθεια καὶ ἀνυπακοή, γ) σκανδαλισμὸ τῶν πιστῶν, δ) ἐξύβριση καὶ συκοφαντία καὶ ε) φατρία, εἶναι κατασκευασμένες καὶ ἀνυπόστατες. Βαρύνουν ὄχι τὸν κατηγορούμενο ἀλλὰ τοὺς κατηγόρους.
7. Ὁ πραγματικὸς λόγος τῆς διώξεως εἶναι ἡ διακοπὴ μνημοσύνου τοῦ ἐπισκόπου, ἐπειδὴ ὑποστηρίζει καὶ προβάλλει παλαιὲς καὶ νέες αἱρέσεις. Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι κανονικὸ παράπτωμα, ἀλλὰ τήρηση τῆς βιβλικῆς, πατερικῆς καὶ ἱεροκανονικῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ τὴν ὁποία ἔπρεπε κατὰ τὸν 15ο Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου (861) νὰ ἐπαινεθεῖ καὶ ὄχι νὰ τιμωρηθεῖ.


(Συνεχίζεται)

No comments:

Post a Comment