Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΠΗΔΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟ κ. ΑΡΤΕΜΙΟ

Παραθέτουμε, χωρίς σχόλια, στη συνέχεια, την εξαιρετικού ενδιαφέροντος απάντηση του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ και ελπίζουμε να επανέλθουμε, συν Θεώ, σύντομα για να την σχολιάσουμε εκτενέστερα, όπως και τη συνέντευξη του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Μαυροβουνίου κ. Αμφιλόχιου.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΠΗΔΗΣΗ

ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟ ΑΡΤΕΜΙΟ

==========

Πρόσφατες δηλώσεις και καταχωρήσεις εις το Διαδίκτυο (σ.σ. εννοεί την συνέντευξη του κ. Αμφιλοχίου στην Romfea.gr) δια των οποίων προσδιορίζεται και χαρακτηρίζεται κανονικώς ως εκκλησιαστικόν αδίκημα εισπηδήσεως εις την Αγιωτάτην Αδελφήν Αγιοσαββαϊτικήν Εκκλησίαν της Σερβίας η απαντητική μου επιστολή προς τον Πανιερώτατον Επίσκοπον Ράσκας, Πριζρένης Κοσσυφοπεδίου και Μετοχίων κ.κ. Αρτέμιον εις αποσταλέντα υπ’ Αυτού έγγραφα αναφερόμενα εις την κανονικήν Του εμπλοκήν και την κατάγνωσιν εις Αυτόν και επιβολήν των κανονικών ποινών της εκπτώσεως και της καθαιρέσεως, αποκαλύπτει πασιδήλως ότι οι ισχυριζόμενοι τα ανωτέρω αγνοούν βασικάς εννοίας του Κανονικού Δικαίου της Αδιαιρέτου του Χριστού Εκκλησίας διότι κατά τους Θείους και Ιερούς Κανόνας ΛΕ τῶν Αγίων Αποστόλων, Β τῆς Β Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ΙΓ καί ΚΒ τῆς εν Αντιοχεία Συνόδου το κανονικόν έγκλημα της εισπηδήσεως προϋποθέτει σωματικήν παρουσίαν εις ετέραν Κανονικήν δικαιοδοσίαν και ενέργεια ιερατικών πράξεων (τελετουργικών, διοικητικών και διδακτικών).

Επομένως η δια της εγγράφου απαντήσεως έκφρασις γνώμης εντός του αγιωτάτου συνοδικού συστήματος της Μιας, Αγίας Ορθοδόξου Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας της Αδιαιρέτου και καταδικασάσης τον «εθνοφυλετισμό», υπό οιουδήποτε μέλους του Σώματος Αυτής πολύ περισσότερον υπό Επισκόπου Αυτής, τυγχάνει κανονικώς δόκιμος και επιτρεπτή ενέργεια και μάλιστα παραδεδομένη υπό των Αγίων Πατέρων δια πολλών παραδειγμάτων της εκκλησιαστικής ιστορίας.

Εισπήδησις εις τα interna της Αγιοσαββαϊτικής Εκκλησίας της Σερβίας θα εγένετο εάν εισερχόμην εις το κανονικόν Αυτής έδαφος και προσεπάθουν να ιεροπρακτήσω και να κηρύξω και να τελέσω εκκλησιαστικές διοικητικές πράξεις δίχα συγκαταθέσεως, συναινέσεως και κανονικής αδείας της αυτόθι εκκλησιαστικής Αρχής.

Ωσαύτως η έκφρασις απορίας και πόνου διά τα οικουμενιστικά «ανοίγματα» της έως εχθές μαχομένης ορθοδόξως και αγιοπατερικώς Αγιοσαββαϊτικής Εκκλησίας της Σερβίας και συγκεκριμένως η αμνήστευσις των αμεταμελήτων παπιστών δια τα κατά του Σερβικού Γένους δεινά εγκλήματα γενοκτονίας 800.000 Σέρβων νεομαρτύρων πρότριτα «αγιοποιησάντων» τον πνευματικόν και ηθικόν αυτουργόν των ειδεχθών εγκλημάτων Ρωμαιοκαθολικόν «Αρχιεπίσκοπον» Ζάγκρεμπ Αλουΐσιον Στέπινατς και οι συμπροσευχές μετά των εκπροσώπων της Παπικής παναιρέσεως, ως η πρότριτα την 27/1/2011 εις το παρεκκλήσιον της Θεολογικής Σχολής Βελιγραδίου υπό των πνευματικών εκγόνων του οσίου και θεοφόρου Πατρός ημών Ιουστίνου (Πόποβιτς), δια των θεοειδών συγγραφών του οποίου επλήγησαν θανασίμως οι τετραπάχυντοι δαίμονες του συγκρητιστικού Οικουμενισμού, Παπισμού και αντιχρίστου Διαφωτισμού δεν αποτελεί ασφαλώς εισπήδηση αλλά δεδικαιολογημένη έκφραση αδελφικής διαμαρτυρίας διά την αλλοτρίωση και έκπτωση εκ της αγιοπατερικής και αγιοπνευματικής ορθοδόξου πορείας.

2. Οι αδαείς επικριταί μου, βαδίζοντες «ιδιωνύμου» εμπνεύσεως οδόν και όχι την υπό των θείων και ιερών κανόνων προβλεπομένην εκκλησιαστικήν και κανονικήν οδόν, παρείδον την ουσίαν της απαντητικής μου επιστολής, διότι δεν συνέφερε, καθώς και το κανονικό και νομικό υπόβαθρο της κατατεθείσης κριτικής μου σκέψεως ερειδόμενο εις τους θείους και ιερούς κανόνας που σαφώς και ρητώς αναφέρονται ως και την καταλυτικήν δια την όλην αυτήν αλγεινήν υπόθεσιν Απόφασιν 1410/2010 του Στ’ Ποινικού Τμήματος του Ανωτάτου Αναιρετικού Δικαστηρίου της Ελληνικής Δημοκρατίας (Αρείου Πάγου), της αδεσμεύτου και αδεκάστου Ελληνικής Δικαιοσύνης που κονιορτοποίησε τα φληναφήματα τους και κατέδειξε ως προσχηματική και ψευδεπίγραφο την κατά του Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτου κ. Συμεών Βιλόφσκυ, Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Επισκοπής Ράσκας (και κατ’ επέκτασιν κατά του Πανιερωτάτου Επισκόπου Ράσκας κ. Αρτεμίου), ποινικήν δίωξιν διά δήθεν υπεξαίρεσιν και νόσφισιν εκκλησιαστικών περιουσιακών στοιχείων και επιπροσθέτως την πρόσφατον αποφυλάκισιν υπό των Σερβικών Αρχών ελλείψει στοιχείων του φερομένου ως συνεργού των ανωτέρω εργολάβου κατασκευών κ. Predrag Suboticki.

Εις το σημείον αυτό και προς καταισχύνην των επικριτών μου επικαλούμαι την ευπειθεστάτην ενέργειάν μου προς την Αγιοσαββαΐτικήν Εκκλησίαν της Σερβίας να αποδεχθώ την αναπόδεικτον προφορικήν δήλωσιν Αυτής, δια του Πανιερωτάτου Επισκόπου Μπάτσκας κ. Ειρηναίου (Μπούλοβιτς) περί της ακυρότητος του αποστελέντος μοι υπό του κυριάρχου αυτού Επισκόπου Κανονικού Απολυτηρίου Γράμματος του Πανοσιολ. Αρχιμ. κ. Συμεών Βιλόφσκι και να αποστείλω προς τον Μακαριώτατον Πατριάρχην κ. Ειρηναίον και την περί Αυτόν Ι. Σύνοδον τον Ατομικόν αυτού Φάκελλον.

3. Παρά τις βαρύγδουπες αθεολόγητες και ανεπέρειστες νομοκανονικώς δηλώσεις των ανωτέρω επικριτών μου τα αδυσώπητα κανονικά ερωτήματα δια τας κανονικώς εκνόμους ενεργείας της Αγιοσαββαΐτικής Εκκλησίας της Σερβίας παραμένουν αναπάντητα και ειδικώτερον.

Βάσει

α. ποίων κανονικών διαδικασιών,

β. ποίων κανονικών κατηγορητηρίων,

γ. ποίας προσάψεως παραγματικών περιστατικών,

δ. ποίων κανονικών ανακρίσεων,

ε. ποίας διερευνήσεως κατηγορητηρίων,

ς. ποίων κανονικών δικών

ζ. ποίων απολογιών και

η. ποίων ενδίκων μέσων εξεδόθησαν:

i. Η από 11/2/2010 Απόφασις της Σερβικής ΔΙΣ περί της προσωρινής απομακρύνσεως του Επισκόπου Αρτεμίου εκ της Θεοσώστου δικαιοδοσίας Αυτού,

ii. Η από 2/5/2010 Απόφασις της Σερβικής Ιεραρχίας περί επιβολής προς τον Επίσκοπον Αρτέμιον της ποινής της εκπτώσεως εκ της Κανονικής δικαιοδοσίας Αυτού,

iii. Η από 18/9/2010 Απόφασις της Σερβικής ΔΙΣ περί επιβολής προς τον Επίσκοπον Αρτέμιον της ποινής της αορίστου αργίας από πάσης ιεροπραξίας, και

vi. Η από 18/11/2010 Απόφασις της Σερβικής Ιεραρχίας περί επιβολής προς τον Επίσκοπον Αρτέμιον της ποινής της καθαιρέσεως εκ του υψηλού της Αρχιερωσύνης υπουργήματος.

Και τέλος μία ταπεινή επισήμανσις, αληθής φιλελληνισμός είναι η μετ’ επιμελείας και αφοσιώσεως τήρησις των θείων και ιερών κανόνων εις την θέσπισιν των οποίων πρωτοστάτησαν οικουμενικοί Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ