Tuesday, March 8, 2011

ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΤΑΤΟΥ




Απόσπασμα ομιλίας του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στο Μνημόσυνο του Πατριάρχου Κωνσταντίνου του Στ´, το οποίο τελέστηκε στον Πατριαρχικό Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, στις 6 Μαρτίου 2011, για την έλευση των οστών του εξόριστου προκατόχου του.

Ως Ελληνες χριστιανοί Ορθόδοξοι συναλγούμε με τη Μητέρα Εκκλησία και παρακαλούμε τον Χριστό να απαλύνει τον πόνο Της.


ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΤΑΤΟΥ

“ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥ ΟΜΩΝΥΜΟΥ ΣΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ”

=============

Ὁ ἐξόριστος Πατριάρχης ἐκοιμήθη ἐν Ἀθήναις μετὰ βραχεῖαν ἀσθένειαν εἰς ἡλικίαν 71 ἐτῶν καὶ ἐνεταφιάσθη εἰς τὸ Α΄ Κοιμητήριον αὐτῶν. Μετὰ παρέλευσιν ὀγδοήκοντα ἐτῶν ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία ἀπεφάσισε τὴν μεταφορὰν τῶν λειψάνων του εἰς τὴν ἕδραν αὐτῆς, εἰς τὴν πόλιν ταύτην, ἐν τῇ ὁποίᾳ ἐσπούδασε τὰ ἱερὰ γράμματα, ἠνδρώθη ἐκκλησιαστικῶς καὶ διηκόνησεν ἀπὸ διαφόρων θέσεων, ἀξιωθεὶς νὰ ἀνέλθῃ καὶ εἰς τὴν ἀνωτάτην ταύτην σκοπιὰν τοῦ κέντρου τῆς θρησκευτικῆς τοῦ Γένους ἑνότητος.

Καὶ ἰδού, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ, πρόκειται ἐνώπιον ἡμῶν ὅ, τι ἀπέμεινεν ἐκ τοῦ χοϊκοῦ σαρκίου τοῦ ἐπαναπατρισθέντος ἐκ τῆς ὑπερορίας Πατριάρχου Κωνσταντίνου, ἐνῷ τὸ πνεῦμα του περιίπταται εἰς τὸν γνώριμον εἰς αὐτὸν ἱερὸν τοῦτον χῶρον, ἀγαλλόμενον καὶ εὐφραινόμενον διὰ τὴν ἐπιστροφὴν εἰς τὰ ἀγαῆτὰ σκηνώματά του. "Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην· ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα".

Ἀοίδιμε καὶ μαρτυρικὲ Πατριάρχα,


Καλῶς ἦλθες καὶ πάλιν εἰς τὴν τοῦ ὁμωνύμου σου Κωνσταντίνου! Εὐλόγησον πάντας ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ σημερινοῦ διαδόχου σου μέχρι τοῦ τελευταίου νηπίου τῆς ἐνταῦθα Ρωμηοσύνης, τῆς ἀπὸ τῆς ἐποχῆς σου καὶ μέχρι σήμερον δραματικῶς συρρικνωθείσης. Ὅσα σὺ ὑπέστης ἦσαν τὸ προμήνυμα τῶν δεινῶν τὰ ὁποῖα ἐπέπρωτο νὰ ὑποστῇ τὸ Γένος εἰς τὴν ἐν τῇ πόλει ταύτῃ κοιτίδα αὐτοῦ.

Τώρα πορεύεσαι πρὸς συνάντησιν τῶν προκατόχων καὶ τῶν διαδόχων σου, οἱ ὁποῖοι προσδοκοῦν ἀνάστασιν νεκρῶν ἐν τῷ διὰ τῶν αἰώνων καθηγιασμένῳ αὐλογύρῳ τῆς ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βαλουκλῆ, ἧς καὶ σὺ ἐχρημάτισας Ἡγούμενος.

Πλησίον αὐτῶν θὰ εὕρῃς αἰωνίαν ἀνάπαυσιν, ὄχι ὡς ξένος καὶ παρεπίδημος, ἀλλ' ὡς οἰκεῖος καὶ ἀπὸ μακροῦ ἀναμενόμενος νὰ ἐπιστρέψῃς ὁριστικῶς.

Εἴμεθα εὐτυχεῖς διότι σὲ ἔχομεν πλέον ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν, εὐλογοῦντα καὶ ἁγιάζοντα ἡμᾶς· καὶ διδάσκοντα διὰ τοῦ παραδείγματός σου τὴν αὐτοθυσίαν, "ὅτι διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ" (Πράξ. ιδ΄, 22-23)· καί "ὅτι ἡμῖν ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν" (Φιλιπ. α΄, 29).

Αἰωνία σου ἡ μνήμη, ἀξιομακάριστε καὶ ἀοίδιμε ἀδελφὲ καὶ προκάτοχε ἡμῶν! Ἀναπαύου ἐν εἰρήνη!
Χριστὸς Ἀνέστη!


Ανναγραφες

No comments:

Post a Comment