“ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΚΑΚΗ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ!”
“Προσέχετε ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν͵ οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασιν προβάτων͵ ἔσωθεν δέ εἰσιν λύκοι ἅρπαγες. 7.16 ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς· μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶν σταφυλὰς ἢ ἀπὸ τριβόλων σῦκα; 7.17 οὕτως πᾶν δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖ͵ τὸ δὲ σαπρὸν δένδρον καρποὺς πονηροὺς ποιεῖ·” (Ματθ. ζ’ 15).
Του θεολόγου Ιωάννη Ρεντζίδη
==================
Οι αντιπαλότητες ανάμεσα σε κληρικούς, χωρίζονται σε διαφωνίες τύπου “Π-Π” (Αποστόλων Πέτρου-Παύλου) και συγκρούσεις τύπου “Α-Α” (Μ. Αθανασίου-Αρείου).
Οι χριστιανοί οφείλουν με διάκριση να ξεχωρίζουν ποιές διαφωνίες είναι ανάμεσα σε εναρέτους κληρικούς και μέσα στα λογικά πλαίσια, και ποιές συγκρούσεις γίνονται με κληρικούς αιρετικούς, φαύλους και διεστραμμένους.
Με βάση αυτή την πνευματική διάκριση να καθορίζουν την στάση και την συμπεριφορά τους.
Να λαμβάνουν σαφή θέση πολεμικής διαπάλης στις συγκρούσεις τύπου Μ. Αθανασίου-Αρείου (“A-A”).
A΄. Η σύγκρουση με τον Παπισμό είναι τύπου Μ. Αθανασίου-Αρείου (“A-A”)
Η Εκκλησία την σύγκρουση με τον Παπισμό και τό σύστημά του την κατέταξε στην κατηγορία “Α-Α” (Αθανασίου-Αρείου) και δεν δίστασε να αποκόψει το μεγαλύτερο μέρος των χριστιανών της παπικής επικρατείας από το σώμα της.
Παρήλθον χίλια χρόνια από το ξέσπασμα τού φρικτού σχίσματος, έγιναν δε καλοπροαίρετες και μη προσπάθειες, ώστε αυτό να αρθεί. Δυστυχώς όμως, οι περισσότερες ίσως προσπάθειες προήλθαν από πολιτικές σκοπιμότητες ή προήλθαν από καλοθελητές πού προσεπάθησαν να εντάξουν την διαφωνία σε διαφωνία τύπου “Π-Π” (Πέτρου-Παύλου). Όμως, ουδέν επέτυχαν και το σχίσμα παραμένει και ταλαιπωρεί την Εκκλησία.
Αυτό συνέβη, επειδή πολλοί κληρικοί επιθυμούσαν και επιθυμούν να μάς πείσουν ότι η διαφωνία με το Ρωμαιοκαθολικό σύστημα είναι μία επουσιώδης και διευθετήσιμη υπόθεση.
Προφανώς, οι μεγάλες αιρέσεις δεν είναι ασήμαντα πράγματα και παρωνυχίδες στη ζωή της Εκκλησίας. Γι’ αυτό το λόγο, οφείλουμε να στιγματίζουμε τούς ψευδογεφυροποιούς, να τούς δακτυλοδεικτούμε και να μη τους επιτρέπουμε να δηλητηριάζουν το Ορθόδοξο φρόνημα του λαού μας.
Β΄. Υπάρχει και κακή ομόνοια
Η επίκληση της ειρηνεύσεως δεν πρέπει να μας οδηγεί επ’ ουδενί σε νόθευση της Αληθείας και της Πίστεως.
Είναι λίαν χαρακτηριστικά τα λόγια τού Ιερού Χρυσοστόμου, πού κατακεραυνώνει την “κακή ομόνοια”:
“Σχίσμα οὖν ἦν ἐν αὐτοῖς (τοῖς Ἰουδαίοις). ...
Ὡς εἴ γε τέλεον ἀπεσχίσθησαν͵
ταχέως ἂν τὴν ἀλήθειαν ἐπέγνωσαν.
Ἔστι γὰρ σχισθῆναι καλῶς.
Διὸ καὶ αὐτὸς ἔλεγεν·
Οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν͵
ἀλλὰ μάχαιραν.
Ἔστι γὰρ καὶ κακὴ ὁμόνοια͵
ἔστι καὶ καλὴ διαφωνία.
Καὶ γὰρ οἱ τὸν πύργον οἰκοδομοῦντες͵
ὡμονόησαν ἐπὶ κακῷ τῷ ἑαυτῶν·
καὶ οἱ αὐτοὶ οὗτοι πάλιν͵
ἄκοντες μὲν͵
ἐπὶ συμφέροντι δὲ ὅμως ἐσχίσθησαν.
Καὶ οἱ περὶ Κορὲ δὲ κακῶς ὡμονόησαν͵
διὰ τοῦτο καλῶς ἐσχίσθησαν
καὶ Ἰούδας ὡμονόησε μετὰ τῶν Ἰουδαίων κακῶς.
Ἔστιν οὖν σχισθῆναι καλῶς͵
καὶ ἔστιν ὁμονοῆσαι κακῶς.” (Ιωάννου Χρυστοστόμου, στό κατά Ιωάννην).
Γ’. Δεν γίνεται ο πνευματικός πολεμιστής να μη βρίσκεται σε θλίψη
Και σε άλλο σημείο ο Ιερός Χρυσόστομος τονίζει πώς όταν πολεμούμε για την Αλήθεια και την Πίστη, τότε θα είμεθα σε διαρκή θλίψι. Γιατί, το σύστημα της ψευτοειρήνης θέλει να μας επιβάλλει συμβιβασμούς με ανθρώπους, πού πρεσβεύουν αιρετικά πράγματα, είναι δε σφόδρα φαύλοι και διεφθαρμένοι:
“Ἐκ τῶν ἐμῶν δύνασαι μαθεῖν͵
ὅτι οὐκ ἔνι ἄνδρα πολεμοῦντα τοῖς πονηροῖς
μὴ εἶναι ἐν θλίψει.
Οὐκ ἔστι πυκτεύοντα (= πυγμαχούντα) ἐν τρυφῇ εἶναι͵
οὐκ ἔστι παλαίοντα εὐωχεῖσθαι.
Μηδεὶς τοίνυν τῶν ἀθλούντων ἄνεσιν ζητείτω͵
μηδεὶς ἐν εὐθυμίᾳ εἶναι.
Πάλιν τὰ παρόντα ἀγὼν͵
πόλεμος͵ θλῖψις͵
στενοχωρία͵ πειρατήριον (= τό μέσον τοῦ δοκιμάζειν)͵
τῶν ἀγώνων τὸ στάδιον.
Ἕτεροι τῆς ἀνέσεως οἱ καιροί·
οὗτος τῶν ἱδρώτων͵
οὗτος τῶν πόνων (= κόπος) ὁ καιρός.
Οὐδεὶς ἀποδυσάμενος καὶ ἀλειψάμενος ἄνεσιν ἐπιζητεῖ.
Εἰ δὲ ἄνεσιν ἐπιζητεῖς͵ τί ἀπεδύσω (= ἐξέβαλες τά ροῦχα πρός πάλη);
τί τὰς χεῖρας ἀντῆρας· (= ἤγηρες πρός πάλη)” (Ιωάννου Χρυστοστόμου, εἰς την Πρός Τιμόθεον Ἐπιστολήν).
Δ’. Το Ιερό Ευαγγέλιο για τούς ψευδαδέλφους και ψευδοπροφήτες.
Μέσα στο Ιερό Ευαγγέλιο σε πολλά σημεία τονίζεται εντόνως και με ξεχωριστή έμφαση το πρόβλημα των “αδελφών” της Εκκλησίας, με τούς οποίους πρέπει να διαχωρίσουμε την θέση μας. Αναφέρονται λοιπόν:
Οι ψευδοπροφήτες: 11 φορές.
Οι ψευδάδελφοι: 2 φορές.
Οι “αδελφοί” Λύκοι: 5 Φορές.
Ακόμη αναφέρεται το Ιερό Κείμενο πολλάκις στους “ποιμένες” πού δεν είναι αληθινοί Ποιμένες, αλλά εγκαταλείπουν τα “πρόβατα” και τα κατασπαράσσουν οι αιμοβόροι λύκοι.
Ε’. Θεέ μου δος μου δύναμη να πολεμώ
Οφείλουμε λοιπόν να διαχωρίζουμε με προσοχή τις διαφωνίες τύπου Απ. Πέτρου-Παύλου (“Π-Π”) και τις συγκρούσεις, τύπου Μ. Αθανασίου-Αρείου (“Α-Α”). Ασφαλώς δεν είναι δύσκολο κανείς να κάνει τον διαχωρισμό μιλώντας με Πνευματικούς Πατέρες και Μητέρες. Ζητώντας την βοήθεια από εκείνους πού περισσότερο διαθέτουν απαστράπτουσα αρετή, ταπείνωση, Θεολογική γνώση και καθαρή ενόραση τού Θείου Θελήματος.
Εν κατακλείδι, ας δεηθούμε προς τον Κύριο με αυτά τα λόγια:
“-Κύριε,
δος μας την δύναμη,
ώστε να πολεμούμε με σθένος τούς αιρετικούς, τους φαύλους και τους διεφθαρμένους ρασοφόρους.
-Κύριε,
Δος μας την υπομονή,
Ώστε να ανεχόμεθα τους αδελφούς μας κληρικούς και λαϊκούς πού κάνουν λάθη δευτερευούσης σημασίας και αυτοί να ανέχονται εμάς.
-Κύριε,
προ πάντων όμως,
δός μας την διάκριση, ώστε να ξεχωρίζουμε τους μεν από τούς δέ!!!”.
No comments:
Post a Comment