ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ "MISHA" ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ "ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ"

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ “MISHA”

ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ “ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Είναι γνωστές οι θέσεις μου για την ανωνυμία στις ιστοσελίδες και ομολογώ ότι δεν παρακολουθώ το ιστολόγιο του Misha. Συνήθως βλέπω τις θέσεις του από σχόλια που καταχωρεί σε άλλες ιστοσελίδες. Δεν γνωρίζω ποιος κρύβεται πίσω από αυτό το ιστολόγιο και ούτε συμφωνώ πολλές φορές με τα σχόλιά του. Αυτή τη φορά, όμως, επεσήμανα σε ένα άλλο ιστολόγιο, την “Αποτείχιση” σχόλιό του που αξίζει της προσοχής μας και το οποίο παραθέτω προς προβληματισμό όλων μας.

Από την πρώτη στιγμή που προέκυψε το θέμα σχημάτισα την εντύπωση ότι ο πιθανότερος λόγος της αντικανονικής και απαράδεκτης δίωξης του ενάρετου και ομολογητού επισκόπου Αρτεμίου δεν σχετίζεται με τον Οικουμενισμό ή άλλα θέματα πίστεως αλλά μάλλον με πολιτικά - εθνικά θέματα.

Δεν γνωρίζω φυσικά, όπως έγραψα πρόσφατα, τι συνέβηκε αλλά φαίνεται απίθανο ότι ο π. Αθανάσιος Γιέφτιτς που έγραψε πρόσφατα την επιστολή - καταπέλτη εναντίον του π. Γεώργιου Τσέτση αναφορικά με το “Πρωτείο” του Πάπα και η Σύνοδος του Πατριαρχείου Σερβίας που αναγνώρισε επίσημα την αγιότητα του Ιουστίνου Πόποβιτς (επειδή στη συνείδηση του λαού του Θεού ο Πόποβιτς ήταν πάντοτε Αγιος) ότι θα εκπαραθύρωνε τον Ράσκας Αρτέμιο με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο επειδή είναι αντιοικουμενιστής.

Καταδικάζω φυσικά ανεπιφύλακτα και τις αντικανονικές ενέργειες εις βάρος του Σεβασμιότατου Ράσκας όπως επίσης και τα φιλοπαπικά ανοίγματα τα οποία δεν θα βοηθήσουν σε τίποτα το λαό της ομόδοξης Σερβίας. Οπως δεν θα βοηθήσει σε τίποτα η επίσκεψη του Πάπα την Κύπρο. Νομίζω όμως ότι πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί ως προς τον τρόπο που αναφερόμαστε στο θέμα.

Αποψή μου είναι ότι ο τρόπος που γράφει τις αντιρρήσεις και τους προβληματισμούς του για το θέμα ο κ. Ιωάννης Τάτσης είναι ο ενδεδειγμένος. Εντοπίζει προβλήματα αλλά μιλά με προσοχή.

Παρακαλώ ας μην παρεξηγηθώ.

Δεν εννοώ να μην καταδικάσουμε τις αντικανονικές ενέργειες και τα φιλοπαπικά ανοίγματα αλλά ας προσέχουμε με τι γλώσσα μιλάμε και ας λάβουμε υπόψη την κατάσταση που βρίσκεται η Σερβική Εκκλησία και το ομόδοξό μας Σερβικό έθνος.

Πάνω από όλα ας μην είμαστε τόσο σίγουροι, όπως αναφέρει ο Misha, ότι γνωρίζουμε ότι τα κίνητρα των Σέρβων επισκόπων είναι ποταπά. Το πιο πιθανόν είναι ότι κινούνται με τα ίδια ελατήρια που κινούνται και οι πλείστοι επίσκοποι της Εκκλησίας της Κύπρου. Κάνουν διαλόγους και φιέστες με τον Πάπα για να βοηθήσουν το εθνικό θέμα. Βέβαια με την καταπάτηση του θελήματος του Θεού δεν ευοδούται η λύση των εθνικών θεμάτων, αλλά από την άλλη ας μη θεωρούμε τους Γιέφτις και Ράντοβιτς συνειδητούς Οικουμενιστές.

Εχω πολλες φορές γράψει και το επαναλαμβάνω και εδώ ότι οι συνειδητοί Οικουμενιστές, όπως και οι συνειδητοί Νεοβαρλααμίτες, είναι ελάχιστοι. Είναι αναληθές ότι οι Ράντοβιτς και Γιέφτιτς είναι Οικουμενιστές. Εκτός της επιστολής του Γιέφτιτς στην οποία έχω αναφερθεί θυμίζω σε όλους ότι ο Ράντοβιτς αρθρογράφησε εναντίον της “βαπτισματικής θεολογίας”.

Πόσο οικουμενιστής είναι όποιος αντιτίθεται δημόσια στη “βαπτισματική θεολογία” και στο Παπικό “Πρωτείο”;

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟΥ MISHA ΣΤΗΝ “ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”

____________________

“Misha είπε...

Αγαπητοί είναι απορίας άξιο,

πώς μια σύνοδος που αναγνωρίζει ως άγιο τον μέγα, όντως, π. Ιουστίνο Πόποβιτς αποφασίζει εν ταυτώ άδικα κατά του π. Αρτεμίου.

Κάνω την εξής σκέψη και συχωρέστε με αν κάνω λάθος: Μήπως ζητήθηκε από την σερβική κυβέρνηση η απομάκρυνση του π. Αρτεμίου με σκοπό να περισωθεί ό,τι είναι δυνατόν να περισωθεί στο Κόσοβο και κατ΄επέκταση στο ζήτημα της ενότητας του σερβικού λαού;

Μήπως οι επίσκοποι δεν είναι ενεργούμενα αλλότριων δυνάμεων αλλά πράττουν το δυνατόν κατ’ άνθρωπον για το καλό του αγρίως δοκιμαζομένου σερβικού λαού;

Ας μην ξεχνάμε ότι ο π. Αθανάσιος Γιέβτιτς ήταν ανεπιθύμητο πρόσωπο για τους νατοϊκούς την περίοδο του πολέμου της Βοσνίας.

Και ο π. Αμφιλόχιος κόκκινο πανί για τους αυτονομιστές και τους σχισματικούς τού Μαυροβουνίου. Μάλιστα ο π. Αμφιλόχιος ήταν ο βασικός υπερασπιστής της παραμονής του μακαριστού οσίου Πατριάρχου Παύλου στον πατριαρχικό θρόνο καθ΄όλη την περίοδο της ασθενείας του.

Προτείνω να είμαστε λίγο επιεικέστεροι στις κρίσεις μας για τους επισκόπους της Σερβικής Εκκλησίας γιατί βρίσκονται σε μεγάλη ανάγκη με την χώρα υπό διωγμό και τον λαό τους πενόμενο.”