ΨΗΛΑΦΗΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΨΗΛΑΦΗΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

================

Σχολιάζουμε άρθρο που μας απέστειλε ο κ. Παναγιώτης Σημάτης το οποίο και παραθέτουμε στη συνέχεια.

ΑΝΑΚΟΛΟΥΘΟΣ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

____________

Ας αρχίσω με την καταγραφή της πλήρους συμφωνίας μου με τον κ. Σημάτη ότι ο Αγιος Καλαβρύτων είναι πέρα για πέρα ανακόλουθος. Συστηματικά φωράται να αντιφάσκει και με αυτά που λέγει και με αυτά που γράφει και με αυτά που πράττει.

Συμφωνώ επίσης ότι η καταδίκη του κ. Σημάτη σε αφορισμό ήταν πράξη αήθης για την οποία ουδέποτε μετανόησε ο Σεβασμιότατος.

Διατηρώ, όμως, επιφυλάξεις για την προθυμία του να συμφωνήσει με το Σεβασμιότατο Καλαβρύτων για το θέμα του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και του Βατοπεδίου.

ΤΟ ΒΑΤΟΠΕΔΙ

________

Ομολογώ, με κάθε ειλικρινεία, ότι ακόμη δεν κατάλαβα τί συνέβηκε με το Βατοπέδι.

Εκφράζω την ισχυρή πεποίθηση ότι ούτε το Πατριαρχείο ούτε κανείς άλλος μπορεί να εκφράσει γνώμη και να πάρει αποφάσεις πριν τελεσιδικήσουν όλες οι εκκρεμότητες.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η κυριότητα της Βιστωνίδας είναι από νομικής σκοπιάς απόλυτα κατοχυρωμένη στο Βατοπέδι. Αλλοι το διαμφισβητούν. Αλλοι μιλούν για ατασθαλίες στη διαδικασία της ανταλλαγής. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι μοναχοί είναι αμέτοχοι σε οποιαδήποτε παρανομία. Αλλοι φρονούν το αντίθετο. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι το μοναστήρι βασικά έγινε αντικείμενο χλεύης και διασυρμού επειδή στα παρασκήνια έγινε κοστολόγηση της περιουσίας ώστε ζημιώθηκε το Δημόσιο. Πάντως ακόμη δεν είδαμε να προσκομίζονται αποδείξεις γι' αυτό τον ισχυρισμό. Ορισμένοι μιλούν για το μεγαλύτερο σκάνδαλο που έγινε ποτέ. Και άλλοι για πολιτικά παιγνίδια για να φαγωθεί ο στυλοβάτης της κυβέρνησης κ. Ρουσόπουλος και να πέσει ο Καραμανλής.

Επομένως μέσα σε αυτή τη Βαβυλωνία των ισχυρισμών ποιος μπορεί πραγματικά να εκφράσει αντικειμενική γνώμη για το τι συνέβηκε πριν τελεσιδικήσουν όλες οι υποθέσεις που σχετίζονται με το θέμα;

Το πολύ που μπορεί να κάνει είναι να εκφράσει τη συμπάθειά του προς τους πατέρες της Μονής ή να τους χτυπά αλύπητα ανάλογα με το πώς ο ίδιος διάκειται.

Αλλά ποιος πραγματικά γνωρίζει τι συνέβηκε; Εστω και αν η ιδιοκτησία της λίμνης ανήκει στο μοναστήρι, έστω και αν οι πατέρες δεν μετήλθαν αθέμιτες μεθόδους με τους λειτουργούς της Θέμιδος ή με πολιτικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες πώς γνωρίζουμε ότι δεν ενεργοποιήθηκαν μηχανισμοί διαπλοκής μεταξύ πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων;

ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

____________

Το ίδιο πηχτό σκοτάδι καλύπτει την υπόθεση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Αν ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει ευθύνη μήπως ο αείμνηστος Χριστόδουλος δεν έχει ακόμη μεγαλύτερη με την απαράδεκτη επέμβασή του στην εκλογή του Ειρηναίου;

Και το κυριότερο: Τι πραγματικά συνέβηκε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων; Ποια πολιτικά παιγνίδια και ποιες ίντριγκες έχουν εξυφανθεί; Νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα.

Η ΕΚΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΡΤΕΜΙΟΥ

_____________

Σε μεγάλο βαθμό επίσης έχουμε άγνοια για το τι συμβαίνει στην Εκκλησία της Σερβίας. Ακόμη δεν κατάλαβα τους πραγματικούς λόγους της απομάκρυνσης του παραδοσιακού και ενάρετου Μητροπολίτη Αρτέμιου. Είναι πολιτικοί οι λόγοι; Υπάρχουν πράγματι ατασθαλίες από κάποιο αρχιτέκτονα; Ενόχλησε η ομολογιακή στάση του Σεβασμιότατου κ. Αρτέμιου για τον Οικουμενισμό και το Νεοβαρλααμισμό; Μήπως όλοι οι πιο πάνω παράγοντες έπαιξαν κάποιο ρόλο;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Σεβασμιότατος κ. Αρτέμιος είναι ένας ομολογητής της πίστης μας, ένας σπουδαίος θεολόγος της Εκκλησίας και ένας ακατηγόρητος άνθρωπος. Αν τυχόν κάποιος λαικός εκμεταλλεύθηκε την αγιότητα του Αρτέμιου και έκανε ατασθαλίες αυτό δεν σπιλώνει την προσωπικότητα του Σεβασμιότατου όπως δεν σπιλώνεται η προσωπικότητα του Κυρίου για τις ατασθαλίες του Ιούδα με το γλωσσόκομο.

Τι, όμως, συνέβηκε στη Σερβία; Ειλικρινά δεν είμαι σε θέση να πω.

Ακολουθεί το άρθρο του κ. Σημάτη που σχολιάσαμε πιο πάνω:

*******

Η μέθοδος να καταδικάζεις τον εαυτό σου!

Ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος ξιφουλκεί κατά του Πατριάρχη

για αδικήματα που διέπραξε ο ίδιος

«Ει τις διά τινα ιδίαν εμπάθειαν ευρεθείη αφορίζων τινά… επιστρέψει ο πόνος αυτού επί την κεφαλήν αυτού» (Δ΄ κανών τῆς Ζ΄ Οικ. Συνόδου).

Toυ κ. Παναγιώτη Σημάτη

====================

Ορθά, ορθότατα ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων με άρθρο του (4/5/10) καταγγέλλει και καυτηριάζει τις ενέργειες του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, γνωρίζοντας ίσως, κάτι παραπάνω για το «πού το πάει» ο Πατριάρχης. Γιατί πράγματι, ο κ. Βαρθολομαίος αντικανονικά (όπως γράφει ο Καλαβρύτων) «επεμβαίνει για μια ακόμη φορά στα εσωτερικά της Εκκλησίας μας και αναστατώνει τη ζωή μας», υποδεικνύοντας σε μια αυτοκέφαλη Εκκλησία πώς να παρανομήσει, όπως το ίδιο έπραξε ο Πατριάρχης και «στην υπόθεση Βατοπεδίου, [που] ούτε τους Ιερούς Κανόνες εφάρμοσε, ούτε και τους Νόμους του Κράτους σεβάσθηκε!... απλώς κουκούλωσε την υπόθεση!».

Ἀλλά και στην υπόθεση του Ιεροσολύμων «η ανάμειξη του Οικουμενικού Θρόνου ήταν …πέρα και έξω από τά πλαίσια των Ιερών Κανόνων». Ο «Πατριάρχης Ειρηναίος κηρύχθηκε έκπτωτος χωρίς δικαστικές διατυπώσεις! ΔΕΝ απαγγέλθηκε κατηγορία κατ’ Αυτού! ΔΕΝ διενεργήθησαν ανακρίσεις! ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΔΟΘΗ η δυνατότης να απολογηθή! ΔΕΝ ΔΙΚΑΣΘΗΚΕ λοιπόν καθώς οι Ιεροί Κανόνες διακελεύουν!... Και όλα αυτά έγιναν …με την σύμπραξη του Οικ. Πατριαρχείου, δηλ. του θεματοφύλακος των Ι. Κανόνων!».

Όμως, δυστυχώς, ο Καλαβρύτων, καταδικάζοντας τις ενέργειες του Πατριάρχη, καταδικάζει εαυτόν. Διότι παρόμοιες πράξεις, για τις οποίες κατηγορεί τον κ. Βαρθολομαίο τις διέπραξε και ο ίδιος. Το 2006 παράνομα, αντικανονικά, εκδικητικά –και χωρίς ίχνος μεταμελείας– καταδίκασε και αφόρισε λαϊκό θεολόγο της Μητροπόλεώς του, χωρίς κατηγορία, ανάκριση, απολογία, χωρίς δίκη. Το αστεία «κατηγορητήριο», που εφεύρε για να τον καταδικάσει αυθαίρετα, ήταν ότι ο θεολόγος «δεν προσήλθε στο γραφείο του, όταν εκλήθη για να συζητήσουν θεολογικά θέματα»!!! (έτσι ακριβώς γράφει στο έγγραφο του αφορισμού).

Επειδή λοιπόν, από τότε, κάθε τόσο επεμβαίνει και παριστάνει τον τιμητή άλλων, ξεχνώντας ότι τα ίδια έπραξε κι αυτός, θεώρησα καλό, ότι έπρεπε να του υπενθυμίσω, για χάρη της αλήθειας την οποία επικαλείται, το γεγονός του άδικου αφορισμού που τότε επέβαλε, για τον οποίο ουδέποτε μετανόησε και τόσο εύκολα ξέχασε.

Και για να τελειώσω· γράφει ο Καλαβρύτων στο ίδιο άρθρο: «Όποιος σέβεται την αλήθεια, και γιατί όχι και την αρχιεροσύνη του, υπηρετεί την αλήθεια χωρίς εκπτώσεις, χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς σκοπιμότητες».

Άρα ο Καλαβρύτων, στην περίπτωση που καταδίκασε κάποιον (όχι βέβαια της περιωπής Πατριάρχη ή Επισκόπου, αλλά ένα απλό μέλος της Μητροπόλεώς του) σεβάστηκε τους Ι. Κανόνες, την αλήθεια και την αρχιεροσύνη του;