ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΕ ΕΝΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ;
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΤΣΑΡΝΤ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ
ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΛΗΡΩΝ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
==========================
Μου επιτρέπετε ένα μικρό διάλειμμα με αναφορά σε κάτι ωραίο που είδα σήμερα στον υπόγειο σιδηρόδρομο στη Νέα Υόρκη;
Νομίζω αξίζει τον κόπο να κάνουμε ένα διάλειμμα πριν καταπιαστούμε και πάλιν με τα “ευχάριστα” θέματα. Ξέρετε ποια εννοώ! Αυτά που μας πλημμυρίζουν ευτυχία! Μεσσηνίας, Θερμός, Μπέης, Πάπας Βενέδικτος, Γιαγκάζογλου, Δραγώνα, Yiorgos, Δικωμίτης, Πιτσιλλίδης και πάει λέγοντας.
Ενώ άλλαζα τραίνα στο Union Square άκουσα μια ωραιότατη μουσική μελωδία και είδα δεκάδες ανθρώπους να παρακολουθούν το ρεσιτάλ ενός μπόμπιρα 6-7 χρόνων. Είχε στημένο το ηλεκτρικό πιανάκι του και έπαιζε από στήθους με απίστευτη μαεστρία. Και τι έπαιζε το αφιλότιμο! Σονάτες του Μπετόβεν, Σιοπέν κτλ. Επαιζε με ένα πάθος και μια μαεστρία που συναντάς σε φτασμένους βιρτουόζους. Ο κόσμος συνωστιζόταν γύρω από το χώρο που έπαιζε ο μικρός “Μότσαρντ” και παρακολουθούσε μεγεμένος.
Αυτό ξέρετε δεν είναι και τόσο ασήμαντο όπως ίσως ακούγεται εκ πρώτης όψεως επειδή οι άνθρωποι στη Νέα Υόρκη δεν είναι απλά βιαστικοί και ανυπόμονοι. Τρέχουν κυριολεκτικά για να προφθάσουν τις δουλειές τους. Το να σταθούν τόσοι πολλοί άνθρωποι κάθε ηλικίας και να παρακολουθούν το ρεσιτάλ του μικρούλη πιανίστα αποδεικνύει πόσο είχαν μαγευτεί.
Παρόλον ότι ήμουν βιαστικός στάθηκα αρκετή ώρα μέχρι που το παιδάκι σταμάτησε να παίζει. Ο κόσμος στο μεταξύ του έριχνε πολλά χρήματα σε ένα δίσκο που είχε μπροστά στο πιάνο. Πρόσεξα ότι ορισμένοι έριχναν μέχρι είκοσι δολλάρια! Και αυτά σε μια εποχή φτώχειας και ανεργίας στη Νέα Υόρκη.
Σαν τέλειωσε το ρεσιτάλ πλησίασα τον πατέρα του μικρού και τον συγχάρηκα όπως και το μικρό “Μότσαρντ” που έμαθα πως τον λέγουν Τζέισον.
Εφυγα τόσο ευτυχισμένος από το ρεσιτάλ!
Διαπίστωσα, για μια ακόμη φορά, πόσο όμορφα πράγματα υπάρχουν στη ζωή μας και όμως είμαστε τυφλοί και αναίσθητοι πνευματικά στην παρουσία του Αγίου Πνεύματος που τα πάντα πληρεί και τα χορηγεί έστω και αν εμείς από αχαριστία, εγωισμό ή πνευματική τύφλωση αρνούμαστε να τα δούμε.
Πολύ ευχάριστο το διάλειμα να ΄μας κανετε διάλειμα πιό συχνά κ.Παναγιώτη και τα έχουμε ανάγκη...με αυτήν την δουλειά που εμπερτέψαμεν(εμπλέξαμεν).
ReplyDelete