ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΑ

ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ

ΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΑ

Της φιλορθόδοξης Ενωσης

“Κοσμάς Φλαμιάτος”

=============

Ἐν ὄψει τῆς ἐλεύσεως τοῦ Πάπα, ἀρχηγοῦ τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῆς ψευδο-εκκλησίας τῶν Λατίνων, στὴν Κύπρο (4 Ἰουνίου τρ. ἔ.), ἀνακαλοῦμε στὴ μνήμη μας τὴν ἀντίστοιχη ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν ἀλγεινὴ αἴσθηση ποὺ ἄφησαν πίσω τους τὰ βέβηλα βήματά του. Γιὰ νὰ ματαιωθεῖ ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὴν Ἀθήνα τὸ 2001, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἀνακοινώθηκε, τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας ξεσηκώθηκαν καὶ ἀντέδρασαν ἐντονότατα (παρὰ τὴν ἐργώδη προσπάθεια τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου νὰ καθησυχάσει τὸν κόσμο), γιατὶ ἐκρίθη ὅτι ἡ ἐπίσκεψη ἐκείνη ἦταν ἀντίθετη μὲ τὴν Παράδοση καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας.

Σήμερα, ἐννιὰ χρόνια μετά, ἂν καὶ φάνηκε ξεκάθαρα, πὼς οἱ σκοποὶ τῶν ἐπισκέψεων τοῦ Πάπα σὲ ὀρθόδοξες χῶρες ἐντάσσονται στὸ Οἰκουμενιστικὸ παγκοσμιοποιητικὸ πρόγραμμα τῆς πανθρησκείας, καὶ πὼς τὸ πρόγραμμα αὐτὸ ξεδιπλώνεται μεθοδικά· ἐνῶ τὸ Βατικανὸ καὶ ὁ Πάπας κυριολεκτικὰ ἐπελαύνουν καὶ ὑποχρεώνουν —μὲ τὴν ἄριστη διπλωματία, τὴν προπαγάνδα καὶ τὶς πολιτικὲς μεθοδεύσεις-πιέσεις ποὺ ὡς Κράτος χρησιμοποιοῦν— νὰ τὸν ὑποδέχονται ἡ μία μετὰ τὴν ἄλλη οἱ Ὀρθόδοξες χῶρες· παρόλα αὐτά, σήμερα, ἀντὶ νὰ θεριεύσουν οἱ ἀντιδράσεις κατὰ τῆς νέας ἐπισκέψεώς του σὲ Ὀρθόδοξη χώρα, ἐλαχιστοποιήθηκαν ἕως τὸ μηδέν.

Μὲ λύπη βλέπουμε ὅτι στὴν Κύπρο τῶν δεκατριῶν Ὁσιομαρτύρων τῆς μονῆς Καντάρας (19 Μαΐου, 1231 μ.Χ.), θύματα τῆς θηριωδίας τῶν Παπικῶν, οἱ κύπριοι «ὀρθόδοξοι» Ἐπίσκοποι δέχονται τὸν Πάπα ὡς Ἐπίσκοπο Ρώμης, ὄχι ἁπλῶς ἀνεχόμενοι, ἀλλὰ σύμψηφοι γενόμενοι τῆς ἐπιλογῆς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου. Καί, ὅπως πληροφορούμεθα, ὁ κυπριακὸς λαὸς καθοδηγεῖται, ἀλλὰ καὶ ἀπειλεῖται νὰ μὴν ἀντιδράσει, γιατὶ δίδονται ὑποσχέσεις ὅτι ὁ Πάπας θὰ βοηθήσει στὴ λύση τῶν Ἐθνικῶν τους προβλημάτων· ἐνῶ οἱ Ποιμένες του πιστεύουν ὅτι ἡ Ὁμολογία Πίστεως ποὺ μὲ διαφόρους τρόπους εἶναι πιθανὸ νὰ κάνουν οἱ Πιστοί, εἶναι δυνατὸν νὰ στοιχίσει στὸ Ἐθνικὸ θέμα τῆς Κύπρου.

Ἀλλὰ πῶς οἱ Κύπριοι Ἱεράρχες, περιμένουν βοήθεια ἀπὸ τὸν «Ἀλάθητο» Πάπα τοῦ «Πρωτείου»; Τὸν Πάπα ποὺ καταγγέλλεται ὡς ἀναμειχθεὶς στὸν διαμελισμὸ τῆς Γιουγκοσλαβίας; Τὸν Πάπα ποὺ κατηγορεῖται γιὰ συγκάλυψη τῶν παιδεραστῶν; Δὲν τοὺς ἐδίδαξε τίποτα ἡ ἱστορία; Κι ἂν ὁ Πάπας εἶχε εἰλικρινὲς ἐνδιαφέρον νὰ βοηθήσει, ποῦ βρισκόταν τόσες δεκαετίες (36 χρόνια) τουρκικῆς κατοχῆς καὶ διαρπαγῆς τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ; Μόνο μὲ ἀντάλλαγμα τὰ πνευματικά μας πρωτοτόκια δέχεται νὰ βοηθήσει στὰ θέματα τῆς Κύπρου; Πωλοῦν, δηλαδή, οἱ Κύπριοι Ἱεράρχες τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, ἀντὶ ἑνὸς φαντασιακοῦ «πινακίου φακῆς»;

Ἡ «Φιλορθόδοξος Ἕνωσις “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”», βλέποντας αὐτὴν τὴν ἄπνοια καὶ θεωρώντας ὅτι ἡ Ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα δὲν ἀφορᾶ μόνο τὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ἀλλὰ ὁλόκληρη τὴν Ὀρθοδοξία, προσπάθησε διὰ τοῦ Προέδρου της νὰ παρακινήσει ἐπισήμους ἐκκλησιαστικοὺς φορεῖς, ὥστε νὰ κατέβουν στὴν Κύπρο γιὰ νὰ ἐνημερώσουν τὸν λαό, γιὰ τὸ ποιές εἶναι οἱ ἐκκλησιαστικὲς διαστάσεις στὸ θέμα τῆς Ἐπισκέψεως τοῦ Πάπα.

Ἡ προσπάθεια ἀπέβη ἄκαρπη. Γι’ αὐτό, σὲ συνεννόηση μὲ δύο Κυπριακὰ ὀρθόδοξα σωματεῖα¹ καὶ κατόπιν προσκλήσεώς τους, ἔχοντας δὲ καὶ τὴν συμπαράταξη ἄλλων τεσσάρων ὀρθοδόξων σωματείων² ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ἀποφάσισαν νὰ συνδιοργανώσουν Ὁμολογιακὴ Ἡμερίδα στὴν Κύπρο, δυὸ βδομάδες πρὶν τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα, ὥστε νὰ γίνει ἡ ἐνημέρωση τοῦ κόσμου εἰρηνικὰ καὶ νηφάλια, χωρὶς φανατισμοὺς ἢ φόρτιση συναισθηματική, ὅπως θὰ συνέβαινε, ἂν συνέπιπτε ἡ Ἡμερίδα μὲ τὴν ἡμέρα τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πάπα.

Ἐν τῷ μεταξὺ παρενεβλήθη ἡ Ἡμερίδα γιὰ τὸ «πρωτεῖο» τοῦ Πάπα στὸν Πειραιᾶ στὶς 28 Ἀπριλίου, ἡ ὁποία κατὰ γενικὴ ὁμολογία εἶχε μεγάλη ἐπιτυχία. Τὴν παρακολουθήσαμε καὶ δραττόμενοι τῆς εὐκαιρίας, ὑποβάλαμε στοὺς διοργανωτὲς καὶ εἰσηγητὲς τὸ αἴτημα, ἡ Ἡμερίδα νὰ ἐπαναληφθεῖ στὴν Κύπρο. Τὸ Προεδρεῖο ὁμοφώνως ἀπάντησε πὼς «ἂν βρεθεῖ Ἐπίσκοπος στὴν Κύπρο, ὁ ὁποῖος θὰ μᾶς καλέσει, θὰ πᾶμε ὅλοι οἱ εἰσηγηταὶ ἐκεῖ»³ νὰ ἐπαναλάβουμε αὐτὴν τὴν ἡμερίδα.

Ἔχοντας αὐτὴν τὴν ὑπόσχεση ἀπευθυνθήκαμε στὸν Μητροπολίτη Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιο, ζητώντας του νὰ μᾶς ἐπιτρέψει καὶ νὰ βοηθήσει στὴν πραγματοποίηση τῆς Ἡμερίδας. Δυστυχῶς, ἀπὸ τὸ Γραφεῖο τοῦ Μητροπολίτη μᾶς διεμήνυσαν τηλεφωνικὰ ὅτι ὁ Μητροπολίτης Λεμεσοῦ ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες θὰ ὑποβληθεῖ σὲ ἐγχείρηση (στὸ γόνατο) καὶ δὲν μπορεῖ νὰ παραστεῖ. Ἐπιμείναμε, πὼς μᾶς ἀρκεῖ ἡ ἄδειά του-εὐλογία του, ἔστω κι ἂν ὁ ἴδιος εἶναι ἀπών, ἀλλὰ ὁ κ. Σεραφείμ (τοῦ Γραφείου του) μᾶς εἶπε, πὼς αὐτὴ τὴν ἐντολὴ ἔχει.

Ἐπιχειρήσαμε ἐπικοινωνία μὲ ἄλλον Μητροπολίτη. Ὁ ἴδιος ἀπουσίαζε. Ἀφήσαμε τὸ ὄνομά μας στὸ Γραφεῖο, ξαναεπιχειρήσαμε νὰ μιλήσουμε, ἀλλὰ δὲν τὰ καταφέραμε καὶ ἐπειδὴ ὁ χρόνος ἐπίεζε, ἀποφασίσαμε ἡ Ἡμερίδα νὰ γίνει σὲ ἰδιωτικὸ χῶρο καὶ νὰ προβοῦμε σὲ ἀναζήτηση ἄλλων ὁμιλητῶν, ὥστε νὰ προλάβουν νὰ ἑτοιμάσουν τὶς εἰσηγήσεις τους.

Ἔτσι, ἡ Ἡμερίδα, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ μας, θὰ πραγματοποιηθεῖ στὴν Λευκωσία στὶς 22 Μαΐου μὲ θέματα ποὺ θὰ ἀναφέρονται στό: Πρωτεῖο-Ἀλάθητο τοῦ Πάπα, στὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ σὲ ἄλλες θεολογικὲς καὶ ἠθικὲς παρεκκλίσεις τῶν Παπικῶν.

Γιὰ λόγους ἱστορικούς, ἀλλὰ καὶ οὐσιαστικούς, θεωρήσαμε ἀπαραίτητο νὰ δημοσιοποιήσουμε τὴν ἐπιστολὴ ποὺ ἀποστείλαμε πρὸς τὸν Μητροπολίτη Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιο, καὶ νὰ παρακαλέσουμε τοὺς Κυπρίους ἀδελφούς μας, νὰ παρευρευθοῦν στὴν Ἡμερίδα, ἂν πεισθοῦν ἀπὸ τοὺς λόγους τοὺς ὁποίους στὴν ἀνακοίνωση αὐτὴ καὶ στὴν παρακάτω ἐπιστολὴ παραθέτουμε, ὅτι δηλαδὴ εἶναι ἀναγκαία ἡ Ὁμολογιακὴ ἐκδήλωση. Τὸ πλῆρες Πρόγραμμα τῆς Ἡμερίδας θὰ ἀνακοινωθεῖ προσεχῶς.

Θεσσαλονίκη 7 Μαΐου 2010

Γιὰ τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσµᾶς Φλαµιᾶτος”»

Ὁ Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο

Ὁ Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης

**************************************************

Πρὸς τὸν Πανιερώτατον Μητροπολίτη Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιο

ΛΕΜΕΣΟΣ – ΚΥΠΡΟΣ

Πανιερώτατε Ποιμενάρχα

τῆς Θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λεμεσοῦ

Γέροντα Ἀθανάσιε,

Χριστὸς ἀνέστη!

Δι’ εὐχῶν Σας, καὶ μὲ ἐν Χριστῷ ἀγάπη καὶ παρρησία καὶ μὲ καλὴ ἀνησυχία καὶ ἀγωνία γιὰ τὴν ἐπικρατοῦσα κατάσταση στὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας, Σᾶς ἀπευθύνουμε ἐκ βάθους καρδίας, τὴν κατωτέρω ἐπιστολή μας.

Πανιερώτατε Γέροντα,

Εἶναι γνωστὲς οἱ συνθῆκες ποὺ ὁδήγησαν στὴν ἐπικείμενη Ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ΄ στὴν Κύπρο. Σ’ αὐτὴν πρωτοστάτησε (ἐκτὸς τῶν πολιτικῶν παραγόντων) προσωπικῶς ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος κ. Χρυσόστομος καὶ δυστυχῶς ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ἀπεδέχθη τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα μὲ τὴ συγκατάθεση τῆς Ἱερᾶς Σύνοδου τῆς Κύπρου, καὶ –ἄν ἔχουμε καλὴ πληροφόρηση– τὴν δική σας προσωπικὴ συναίνεση–ὑπερψήφιση.

Καὶ ὅμως, ἦσαν νωπὲς οἱ μνῆμες ἀπὸ τὴν ἀντίστοιχη ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Παύλου στὴν Ἀθήνα τὸ 2001! Τότε, σύσσωμος ὁ πνευματικὸς κόσμος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἐπίσκοποι, τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί, ἀντέδρασαν καὶ κινητοποιήθηκαν εἰρηνικὰ ἀλλὰ ἔντονα, ὅπως καταγράφεται στὰ ρεπορτάζ τῆς ἐποχῆς. Ἔγιναν ὁμιλίες, ἐγράφησαν ἄρθρα, καὶ κατεδείχθη ὅτι ἡ Ἐπίσκεψη ἐκείνη ἦταν ἀντίθετη μὲ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.

Στὶς δικαιολογίες τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, ὅτι ὁ Πάπας θὰ ἔρθει γιὰ μία ἐθιμοτυπικὴ ἐπίσκεψη καὶ θὰ φύγει, χωρὶς νὰ μᾶς ἐπηρεάσει ἡ ἐδῶ παρουσία του, ἀπήντησαν οἱ ἐνιστάμενοι καί, διὰ τοῦ στόματος τοῦ τότε καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης π. Θεοδώρου Ζήση, διετύπωσαν τὴν φράση (ποὺ τὰ μετέπειτα γεγονότα ἀπέδειξαν πέρα ὡς πέρα ἀληθινή) ὅτι δυστυχῶς «ὁ Πάπας ἦλθε, ἀλλὰ δὲν ἔφυγε». Καὶ πράγματι, ὅπου πάτησε τὸ πόδι του ὁ Πάπας, οἱ κατὰ τόπους Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἔδωσαν «γῆν καὶ ὕδωρ», ὁ ἐξουνιτισμός τους ἐπιταχύνθηκε, οἱ οἰκουμενιστικὲς δυνάμεις καὶ θέσεις ἀναβαθμίστηκαν καὶ ἔλαβε μαζικὲς διαστάσεις ἡ ἐπιβολή τους στοὺς λαοὺς ποὺ ὑπέστησαν τὴν παπικὴ «εἰσβολή».

Ὡς ἐκ τούτων καὶ ἔχοντες συνειδητοποιήσει ὅτι ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα εἶναι ἀντίθετη μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος θέλει νὰ ἐναντιωνόμαστε σέ ὅ,τι εἶναι ἀντίθετο στὶς Ἐντολές Του καὶ νὰ μὴ καθιστάμεθα παθητικοὶ ἀποδέκτες τῶν ἀποφάσεων ἀκόμα καὶ Ἀρχιεπισκόπων καὶ Συνόδων (ὅπως πολὺ ὀρθὰ μᾶς διδάσκετε σὲ ὁμιλία σας τοῦ 1993, ποὺ πρόσφατα ἐδημοσιεύσαμε), ἀποφασίσαμε νὰ συνδιοργανώσουμε (προσκληθέντες ἀπό δύο χριστιανικὰ σωματεῖα τῆς Κύπρου) διαφωτιστικὴ καὶ εἰρηνικὴ Ἡμερίδα στὶς 22 Μαΐου 2010 στὴν Κύπρο μὲ θέμα:

Πρωτεῖο-Ἀλάθητο καὶ ἄλλες θεολογικὲς καὶ ἠθικές παρεκκλίσεις τῶν Παπικῶν.

Ὡς «Φιλορθόδοξος Ἕνωσι “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”» καί ἔχοντες συνείδηση τῆς ἀνεπάρκειάς μας, θέσαμε τὸ θέμα στὴν παρομοίου περιεχομένου Ἡμερίδα ποὺ συνεκλήθη στὶς 28 Ἀπριλίου στὸν Πειραιᾶ ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ ἐπιχωρίου μητροπολίτου, Σεβασμιωτάτου κ. Σεραφεὶμ (ἡ ὁποία εἶχε μεγάλη ἐπιτυχία) καὶ λάβαμε τὴν ἀπάντηση ἀπὸ τὸ προεδρεῖο της ὅτι, ἐὰν εἶχαν πρόσκληση κάποιου Ἐπισκόπου, εὐχαρίστως θὰ κατήρχοντο στὴν Κύπρο (σύσσωμοι οἱ ὁμιλητὲς ἐκείνης τῆς Ἡμερίδας) γιὰ νὰ ἐνημερώσουν τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὰ περὶ τὸν Πάπα καὶ τὶς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ.

Ἀπευθύνουμε τὴν θερμὴ παράκλησή μας πρὸς τὸ σεπτὸ πρόσωπό Σας, Πανιερώτατε, ὡς Ποιμενάρχου καὶ Διδασκάλου μας, νὰ ἐπιτρέψετε καὶ νὰ βοηθήσετε στὴν πραγματοποίηση τῆς Ἡμερίδας ποὺ συνδιοργανώνουμε Κύπριοι καὶ Ἑλλαδίτες, ὥστε νὰ ἔχει ἡ ἐκδήλωσή μας τὴν εὐλογία Σας καὶ τὴν παρουσία Σας καὶ τὸν λόγο Σας, ἀλλὰ καὶ τὴν συμβολὴ τῶν ἐκλεκτῶν ὁμιλητῶν, ὅπως τοῦ π. Θεόδωρου Ζήση, τοῦ π. Γεώργιου Μεταλληνοῦ, τοῦ πανεπιστημιακοῦ δασκάλου κ. Τσελεγγίδη (γιὰ νὰ ἀναφέρουμε τοὺς γνωστότερους ἐξ αὐτῶν).

Αὐτὸ εἶναι τὸ αἴτημά μας, καὶ ἀφοῦ σᾶς τὸ μεταφέραμε, στὴ συνέχεια, θὰ μᾶς ἐπιτρέψετε νὰ προσθέσουμε κάποιες σκέψεις συμπληρωματικές, ὥστε νὰ μὴν παρεξηγηθοῦν οἱ προθέσεις μας.

Εἶναι γνωστὲς οἱ τοποθετήσεις Ἁγίων ἀνδρῶν γιὰ τὸν Παπισμὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό. Ὁ γνωστὸς μας Γέροντας Ἰουστῖνος Πόποβιτς, καὶ ἀπὸ σήμερα ἐπισήμως Ἅγιος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, εἶχε πεῖ: «Εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσεις: τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἰούδα, τοῦ Πάπα». Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἐπίσης, εἶχε πεῖ: «Τὸν Πάπα νὰ καταρᾶσθε». Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ὁ Πενταπόλεως μὲ ἐκτενέστατη μελέτη του καταδεικνύει καὶ ἀναιρεῖ τὶς αἱρέσεις καὶ κακοδοξίες τοῦ Παπισμοῦ. Πλῆθος, ἀκόμα, Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας θεωροῦν κάθε αἱρεσιάρχη, ὅπως ὁ Πάπας, ὡς ἐχθρὸ τοῦ Θεοῦ.

Αὐτόν, λοιπόν, ποὺ οἱ Ἅγιοι θεωροῦν ὡς ἐχθρὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ζητοῦν νὰ «καταρώμεθα» —φράση ποὺ πρέπει νὰ ἐκληφθεῖ ὡς ἐπιβεβαίωση τῆς ἀποκοπῆς του (ἀναθεματισμὸς) ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἐξ αἰτίας τῆς ἐμμονῆς του στὴν αἵρεση—, πῶς εἶναι δυνατὸν ἡ Σύνοδος καὶ οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας σας νὰ τὸν ὑποδεχθοῦν(!!!) ἐπισήμως;

Θεωρεῖτε, Πανιερώτατε, αὐτὴν τὴν ἀποδοχὴ τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πάπα γεγονὸς ἀρεστὸ στὸ Θεό; Συναντᾶται, ἔστω καὶ μία παρόμοια ἐνέργεια, ποὺ νὰ ἔγινε ἀποδεκτὴ στὴν ἱστορία καὶ τὴ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας; Ἀσφαλῶς ὄχι.

Αὐτὸς ἦταν ὁ λόγος, ποὺ πιστοὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, οἱ ὁποῖοι ἐκφράζονται διὰ μέσου δύο χριστιανικῶν σωματείων, καὶ ἀφοῦ δὲν ἔχουν καμία βοήθεια ἀπὸ τοὺς Ποιμένες τους (ἀλλὰ ἀντίθετα χαρακτηρίζονται φανατικοὶ ἢ καὶ κάτι χειρότερο), ἦρθαν σὲ συνεννόηση μὲ τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”». Ἡ Ἕνωσή μας, ὅπως θὰ θυμᾶσθε, εἶχε καὶ πάλι βοηθήσει σὲ παρόμοια περίπτωση, ἀφοῦ ὁ βασικὸς καταστατικὸς σκοπός της εἶναι ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῶν συγχρόνων αἱρέσεων τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἡ ἐνέργειὰ αὐτὴ τῶν δύο κυπριακῶν σωματείων –καὶ τοῦ «Κοσμᾶ Φλαμιάτου» ποὺ συνεργεῖ – εἶναι καθ’ ὅλα ἐκκλησιαστική, ὅπως ἐσεῖς, Πανιερώτατε, μᾶς ἔχετε διδάξει ἤδη ἀπὸ τὸ 1993, ὅταν μᾶς προτρέπατε νὰ μὴ ὑπακούουμε, ἀλλὰ ἀντίθετα νὰ ἀπορρίπτουμε Ἐπισκόπους καὶ Συνόδους, ποὺ δὲν ἀκολουθοῦν τὴν Παράδοση τῆς Ἐκλησίας, ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει μὲ τὴν ἀποδοχὴ τῆς προσκλήσεως τοῦ Πάπα καὶ ὅπως θὰ συμβεῖ μὲ τὴν ἐπίσημη ὑποδοχὴ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ἑνὸς αἱρεσιάρχη, ποὺ (ὅπως τελευταῖα μᾶς συνηθίζουν οἱ Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι) θὰ ἀκολουθηθεῖ καὶ ἀπὸ τὶς ἀπαγορευμένες ἀπὸ τοὺς Ἱ. Κανόνες συμπροσευχές. Εἴχατε πεῖ συγκεκριμένα τότε:

«Τὰ θέματα τῆς Πίστεως δὲν χωρᾶνε καμία συγκατάβαση, κανένα συμβιβασμό, καμίαν κοσμικήν εὐγένεια»· «δὲν μποροῦμε νὰ σιωποῦμε»· «κλῆρος καὶ λαός, καὶ καθένας ἀπὸ σᾶς καὶ καθένας ἀπὸ μᾶς ἔχουμε μεγάλην εὐθύνη γιὰ τὸ γεγονὸς τῆς διαφυλάξεως …τῆς ἀμωμήτου παραδόσεως εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μας. Γι’ αὐτό, λοιπόν, ἔχουμε καθῆκον καὶ νὰ ὁμολογοῦμε τὴν πίστιν μας, ἀλλὰ καὶ νὰ τὴν φυλάγουμε… Δὲν πρέπει νὰ παρατηροῦμεν ὅτι “ἔ, τί νὰ κάνομεν, …ἀφοῦ ὁ τάδε Ἐπίσκοπος, ἢ ἡ Σύνοδος εἶπε αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, ἔ, θὰ κάνομε κι ἐμεῖς αὐτό”»· «ὅταν φοβᾶσαι νὰ ὁμιλήσεις σημαίνει ὅτι εἶσαι ὀλιγόπιστος». «Δηλαδὴ (καταλήγατε), ἐὰν αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἐγὼ τώρα λέγω εἶναι λάθος, ἢ εἶναι πράγματα αἱρετικά, ἔστω κι ἂν ἡ προσωπική μου ζωὴ εἶναι καλή, ὀφείλετε νὰ μὲ ἀπορρίψετε. Πρέπει νὰ μὲ ἀπορρίψετε. Πρέπει νὰ ἀπορρίψετε τὴν διδασκαλία αὐτή» (Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία σας μὲ τίτλο: «Ὁμολογία Πίστεως», 23/9/1993).

Καὶ σὲ ἄλλη Ὁμιλία σας λέγατε: «…Εἶναι μερικὰ πράγματα, στὰ ὁποῖα πρέπει νὰ ᾽μαστε σαφεῖς. Δηλαδὴ κι αὐτὴ ἡ σαφήνεια δὲν εἶναι μισαλλοδοξία ...Αὐτὴ ἡ ἰδέα τοῦ διαλόγου τῶν Ἐκκλησιῶν …εἶναι μία σατανικὴ ἰδέα,…μία ἀπάτη, μία αἵρεσις» (Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἀρ. 1028 μὲ τίτλο: «Ἡ σημασία τῆς αὐτογνωσίας»).

Κατόπιν τούτων, καὶ ἐπειδὴ ἐγκλωβιστήκατε —μὲ ἀγαθὴ πρόθεση ἀσφαλῶς— καὶ γίνατε σύμψηφος στὶς ἀποφάσεις περὶ ἀποδοχῆς καὶ ὑποδοχῆς τοῦ αἱρεσιάρχη Πάπα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, (ἀποφάσεις καταφανῶς ἀντίθετες μὲ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας), σᾶς παρακαλοῦμε, ἂν ὄχι νὰ ὀργανώσετε, νὰ ἐπιτρέψετε τὴν διοργάνωση τῆς Ἡμερίδας στὴν Μητροπολιτική σας περιφέρεια καὶ νὰ παραστεῖται σὲ αὐτήν, ὥστε κατόπιν προσκλήσεώς σας νὰ δυνηθοῦν οἱ ἐξ Ἑλλάδος ὁμιλητὲς νὰ ἔχουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ κάλυψη ποὺ ζητοῦν, καὶ εὐχαρίστως (ὅπως ἐδήλωσαν στὴν ἀντίστοιχη Ἡμερίδα τοῦ Πειραιᾶ) νὰ παραστοῦν καὶ νὰ ὁμολογήσουν μὲ τὴν παρουσία καὶ τὶς εἰσηγήσεις τους, τὴν ἀντίθεσή τους στὴν ἐπέλαση τοῦ Πάπα γιὰ τὴν ἐκπόρθηση τοῦ ὀχυροῦ καὶ τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τὸ ἔκαναν καὶ κατὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα, μὲ ὁλοφάνερες τὶς μετέπειτα δυσμενεῖς ἐπιπτώσεις, τὶς ὁποῖες σὺν Θεῷ θὰ ἀναλύσουμε στὴν Ἡμερίδα τῆς 22ας Μαΐου.

Μὴ λησμονεῖτε οὐδ’ ἐπὶ στιγμήν, Πανιερώτατε, τὸν Πάπα τοῦ Πρωτείου καὶ τοῦ Ἀλαθήτου, τὸν ὁποῖον θὰ ὑποδεχθεῖτε, ὅπως τὸν σκιαγραφεῖ ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς. Γράφει: «Ὁ πυρήνας τοῦ δόγματος τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα=τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ἀποθεανθρωποίηση τοῦ ἀνθρώπου…ἔτσι ἐπανέρχεται ὁ ἄνθρωπος στὴν εἰδωλολατρία, στὴν πολυθεΐα, στὸν διπλό, φυσικό καὶ πνευματικό, θάνατο» (Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἄνθρωπος καὶ Θεάνθρωπος, σελ. 157).

Κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰουστῖνο «ἡ ἰδιαιτερότητα τοῦ Παπισμοῦ ἔγκειται στὴν τόλμη του νὰ ἀναγάγει σὲ δόγμα τὸν σατανικὸ πόθο τοῦ ἀνθρώπου νὰ αὐτοθεωθεῖ… “Tὸ δόγμα τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα εἶναι ὄχι μόνον αἵρεσις, ἀλλὰ καὶ παναίρεσις…, μία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσία κατά τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ…ἡ πλέον φρικτὴ ἐξορία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τῆς γῆς…νέα προδοσία, νέα σταύρωσις τοῦ Κυρίου…Κατὰ ταῦτα πάντα εἶναι κόλασις”» (Ζήση Ν., Πάπας καὶ Παπισμὸς κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς).

Κι ἂν αυτὸ εἶναι τὸ πρόσωπο τοῦ Παπισμοῦ, πῶς θὰ ὑποδεχθεῖτε στὴν Κύπρο τὸν φορέα του, τὸν «ἀλάθητο» Πάπα;

Ἂς δοῦμε πῶς ἐκφράζεται ὁ ἀνακηρυχθεὶς Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς καὶ γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό, τοῦ ὁποίου φορεῖς πρέπει νὰ ἀναζητηθοῦν καὶ εἰς τὰ ἡγετικὰ στελέχη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου: «Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι τὸ κοινὸ ὄνομα γιὰ ὅλους τοὺς ψευδοχριστιανισμούς, γιὰ τὶς ψευδεκκλησίες τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα στὸν Οἰκουμενισμὸ βρίσκεται ἡ καρδιὰ ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὑμανισμῶν, μὲ κέντρο τὸν Παπισμό» (Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ὅπ. π., σ. 224) τοῦ ὁποίου ὁ Πάπας χαρακτηρίζεται ὡς “ἀντίχριστος” ἀπὸ τὸν ὁμολογητὴ Ἐπίσκοπο Ἀχρίδος Νικόλαο (ὅπ. παρ.).

Μόνη λύση (γιὰ νὰ καταλήξουμε μὲ αὐτὴ τὴ φράση τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου) «ἡ μέχρι τελείας αὐταπαρνήσεως μετάνοια» (Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἄνθρωπος…, ὅπ. π., σελ. 159).

Πῶς ὅμως, θὰ μετανοήσει ὁ κακόδοξα «ἀλάθητος» Πάπας, ὅταν καλεῖται μὲ τὴν διπλῆ ἰδιότητά του καὶ ἀναγνωρίζεται, ἔτσι, ὡς ἀρχηγὸς καὶ κράτους καὶ «ἐκκλησίας» ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου(*); Καὶ ὅταν ἡ Ὀρθοδοξία ἀντὶ νὰ ἐργάζεται γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν, βῆμα-βῆμα ἐξουνιτίζεται ἡ ἴδια ἀποδεχόμενη πρὶν ἀπ’ ὅλα οἰκουμενιστικὲς θεωρήσεις καὶ πρακτικές;

Πῶς θὰ σταματήσουν τοὺς ἐλιγμοὺς καὶ τὶς δολοπλοκίες τους, τὸ Βατικανὸ καὶ ὁ Πάπας, ὅταν γίνεται δεκτὸς ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Κύπρου; Καὶ πῶς θὰ συμβάλλετε στὴν μετάνοιά τους, ὅταν (σύμφωνα μὲ συνέντευξή σας στὴν ἐφημερίδα «Σημερινή» τῆς Κύπρου, 20/10/08) διατυπώνετε μὲν τὴν διαφωνία σας μὲ τὸ κείμενο της Ραβένας καὶ ἐκτιμᾶτε ὅτι «οὐδόλως ἀποποιεῖται ἡ Ρωμαιοκαθολική “Ἐκκλησία” τὸ πρωτεῖο, ἀλλά κατά τὴ δική μου ἄποψη, –ἐπισημαίνετε– «μ’ ἕνα πολὺ λεπτὸ καὶ εὔφημο τρόπο, μᾶς ὁδηγεῖ πρὸς τὴν ἀναγνώριση τοῦ πρωτείου», ὁμολογώντας ἔτσι, ὅτι ὁ Πάπας ἐπιμένει στὸ Πρωτεῖο, μᾶς παραπλανᾶ στοὺς μεταξύ μας διαλόγους καὶ ἄρα εἶναι ἀφερέγγυο πρόσωπο, ὡστόσο ὅμως, συμφωνεῖτε μὲ τὴν πρόσκλησή του καὶ μὲ τὴν ὑποδοχὴ ποὺ τοῦ γίνεται ἐπίσημα, ὡς Ἐπισκόπου Ρώμης;

Περαιτέρω βεβαιώνετε «ὅτι τὸ Βατικανὸν μετέτρεψε τὴν Ἐκκλησίαν εἰς κράτος κι’ αὐτὸ εἶναι μία τεραστία πλάνη τῶν Παπικῶν». Ἀκολούθως ἐπισημαίνετε ὅτι «εἰς τοὺς Διαλόγους μὲ ἑτεροδόξους ὑπάρχουν καὶ τὰ ὅρια, τὰ ὁποῖα θέτουν οἱ Ἱεροί Κανόνες. Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ δίνουμε στὸν κόσμο τὴν ἐντύπωση ὅτι ἄλλες ὁμολογίες, τὰ ἄλλα Δόγματα καὶ οἱ ἄλλες θρησκεῖες εἶναι ἕνας ἄλλος δρόμος ποὺ καταλήγει στὸ ἴδιο ἀποτέλεσμα, δηλαδή στὸν ἴδιο Θεό. Αὐτὸ φέρνει σύγχυση καὶ δὲν ἀνταποκρίνεται εἰς τὴν ἀλήθειαν».

Ἐπειδή, λοιπόν, εἶναι καὶ δική σας ἀγωνία καὶ φόβος νὰ μὴ μεγαλώσει ἔτι περαιτέρω ἡ σύγχυση καὶ νὰ μὴ προκληθεῖ διάσταση ἀνάμεσα στοὺς πιστοὺς ποὺ ἐνεργοῦν κατὰ ἐκκλησιαστικὸ-πατερικὸ τρόπο καὶ σ’ ἐκείνους ποὺ ἀκολουθοῦν ἀπὸ ἄγνοια τὶς Οἰκουμενιστικὲς ἐνέργειες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Χρυσοστόμου· ἐπειδή, στὶς ὁμιλίες σας ἔχετε διδάξει τὴν ὄχι μόνο μὲ λόγια, ἀλλὰ καὶ μὲ ἔργα, ἀντίθεση σὲ ὅ,τι ἐναντιώνεται στοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας· ἐπειδὴ ἔχετε δηλώσει, ὅτι ἡ σιωπὴ ἀποτελεῖ προδοσία τῆς πίστεως,

ἐπαναλαμβάνουμε τὴν θερμή παράκλησή μας, νὰ βοηθήσετε στὴν πραγματοποίηση τῆς Ἡμερίδας ποὺ διοργανώνουμε Κύπριοι καὶ Ἑλλαδίτες, ὥστε νὰ ἔχει ἡ ἐκδήλωσή μας τὴν σφραγῖδα ἐκλεκτῶν, ἐγκύρων καὶ καταξιωμένων στὴ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας ὁμιλητῶν.

Περιμένουμε, Πανιερώτατε Γέροντα, τὴν ἄμεση ἀπάντησή σας, γιὰ νὰ καλέσουμε ἐπίσημα (μὲ τὴ σειρά μας) τοὺς εἰσηγητὲς τῆς Ἡμερίδας.

Διὰ πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων καὶ Θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ δὴ τῶν Ἁγίων Μεγάλου Ἀθανασίου, Μεγάλου Φωτίου, Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, Νεκταρίου τοῦ Πενταπόλεως καὶ τοῦ ἄρτι ἁγιοκαταταγέντος Ἰουστίνου Πόποβιτς, εὐχόμεθα ὁ Κύριος νὰ σᾶς χαρίζει ὑγεία, δύναμη καὶ φώτιση γιὰ νὰ ὀρθοτομεῖτε τὸν λόγο τῆς Ἀληθείας Του, γιὰ νὰ μᾶς ποιμαίνετε ὀρθοδόξως καὶ γιὰ νὰ ἀπαντήσετε θετικὰ στὸ αἴτημά μας.

Θεσσαλονίκη, 2 Μαΐου 2010

Γιὰ τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσµᾶς Φλαµιᾶτος”»

Ὁ Πρόεδρος Ὁ Γραµµατέας

(1) «Ἅγιος Νεόφυτος ὁ ἔγκλειστος» (Πάφος) καὶ «Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός» (Λευκωσία).

(2) «Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης» (Λάρισα, Βόλος), «Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς» (Θεσσαλονίκη), «Παναγία ἡ Παυσολύπη» (Θεσσαλονίκη), «Ἐξωτερικὴ Ἱεραποστολὴ Καρδίτσας» Καρδίτσα).

(3) Στὴν Ἡμερίδα τοῦ Πειραιᾶ ἐτέθη ἡ ἑξῆς παράκληση: «Ἡ ἴδια Ἡμερίδα, μὲ τοὺς αὐτοὺς ὁμιλητές, νὰ γίνει στὴν Κύπρο ἐν ὄψει τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Πάπα καὶ ὡς ἀντίδραση στὶς ἀπειλὲς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου, ὅτι θὰ πατάξει κάθε φωνὴ διαμαρτυρίας. Θὰ ἀποτελέσει μιὰ μορφὴ ὁμολογίας καὶ ἐφαρμογῆς στὰ ὅσα στηλιτεύθηκαν σήμερα». Καὶ ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ἀπάντησε: «Ὑπάρχει ἀνάλογο ἐρώτημα ἀπὸ τὴν «Φιλορθόδοξη Ἕνωση “Κοσμᾶ Φλαμιάτου”». «Νομίζω πὼς δὲν θὰ εἶχε ἀντίρρηση κανένας ἀπὸ τοὺς ὁμιλητάς, ἂν αὐτὴ ἡ θαυμάσια Ἡμερίδα ποὺ ἐδῶ ἔγινε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Πειραιῶς, ἂν κάποιος Μητροπολίτης ἀπὸ τὴν Κύπρο μᾶς καλοῦσε, νὰ πηγαίναμε κάτω στὴν Κύπρο. Δὲν θέλουμε νὰ ὑπεισέλθουμε σὲ θέματα δικαιοδοσιῶν καὶ νὰ δημιουργήσουμε προβλήματα κάτω στὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου. Ἂν βρεθεῖ Ἐπίσκοπος στὴν Κύπρο, ὁ ὁποῖος θὰ μᾶς καλέσει, θὰ πᾶμε ὅλοι οἱ εἰσηγηταὶ ἐκεῖ» νὰ κάνουμε αὐτὴν τὴν ἡμερίδα στὴν Κύπρο.

(*) Ἡ ἀποδοχὴ τοῦ Πάπα ὡς Ἐπισκόπου φαίνεται στὴν προσφώνηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου πρὸς τὸν Πάπα, ποὺ ἔγινε στὴν Ρώμη τὸ 2007: «Σᾶς περιμένουμε, Ἁγιώτατε, ὡς Ἐπίσκοπο[!!!] τῆς Ρώμης».