ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος παράγει κυριολεκτικά θεολογία. Επισημαίνει καίρια σημεία τα οποία διαφεύγουν της προσοχής των υπολοίπων λόγω ευφυίας, γνώσεων και αγώνα πνευματικού.

Οι υψίστης θεολογικής σημασίας δηλώσεις του Παναγιότατου Οικουμενικού Πατριάρχη κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Καβάλα θα περνούσαν απαρατήρητες αν ο Σεβασμιότατος δεν τις πρόβαλλε και δεν τις σχολίαζε στην “Εκκλησιαστική Παρέμβαση” το περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου.

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ

____________

Η δήλωση του Παναγιότατου είναι ουσιαστικά υδρογονική βόμβα κατά των μεταμοσχεύσεων από εγκεφαλικά νεκρό δότη.

Είναι διαφορετικό πράγμα να διατυπώνει ένας γιατρός την άποψή του για το τι συνιστά την ουσία του θανάτου, από ιατρικής σκοπιάς, και εντελώς διαφορετικό πράγμα να έρχεται αυτός ούτος ο Οικουμενικός Πατριάρχης και να λέγει ότι από καθαρά θεολογικής σκοπιάς είναι απαράδεκτος ο ορισμός του εγκεφαλικού, και όχι του καρδιακού θανάτου, ως του αληθινού θανάτου του ανθρώπου.

ΒΑΘΥΤΗΤΑ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΤΑΤΟΥ

___________

Ομολογώ ότι έπεσα από τα σύννεφα όταν διάβασα το περιεχόμενο των δηλώσεων του Παναγιότατου. Ηταν το τελευταίο πράγμα στον κόσμο που περίμενα να ακούσω από τον Παναγιότατο. Δηλαδή ότι θα έκανε μια δήλωση για το θέμα με θεολογική υποδομή καθαρά ασκητική και με ορολογία που παραπέμπει στην ανάλυση της πατερικής σκέψης που μας κληροδότησε ο μακαριστός π. Ιωάννης Ρωμανίδης.

Περιττόν να αναφέρω ότι πρόκειται για μια πολύ γενναία πράξη του Παναγιότατου, η οποία προδικάζει ίσως και τη στάση της Μητέρας Εκκλησίας στη μέλλουσα να συνέλθει Αγία και Μεγάλη Σύνοδο.

ΟΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΗΤΑΝ ΣΤΗΡΙΓΜΕΝΕΣ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

_______________

Μέχρι τώρα οι αναλύσεις που ακούαμε (και του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου και του Σεβασμιότατου Μεσογαίας και των διαπρεπών ψυχίατρων που γνωμοδότησαν για τη φύση του εγκεφαλικού θανάτου), ήταν στηριγμένες σε αποκλειστικά ιατρικά δεδομένα. Δηλαδή: Αν η επιστήμη είναι όντως σε θέση να πει ότι ο εγκεφαλικός θάνατος είναι ο πραγματικός θάνατος του ανθρώπου δεν υπάρχει πρόβλημα να γίνουν δεκτές οι μεταμοσχεύσεις από εγκεφαλικά νεκρούς δότες.

Ο Παναγιότατος όμως ανατρέπει πλήρως την αρχή αυτή και διακηρύττει δημόσια ότι ο καρδιακός θάνατος είναι ο μόνος θάνατος που μπορεί να γίνει θεολογικά δεκτός από την Εκκλησία.

ΔΕΝ ΠΗΡΕ ΘΕΣΗ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ;

____________

Εκείνο που δεν αντελήφθηκα είναι γιατί ο Σεβ. Ναυπάκτου, στο σχετικό σχόλιό του στην "Εκκλησιαστική Παρέμβαση" αναφέρει ότι “η “επίσημη” θέση της επιτροπής βιοηθικής της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος τείνει να παραδεχθεί τη θεωρία του εγκεφαλικού θανάτου.”

Ημουν με την εντύπωση ότι, όχι μόνον η επιτροπή βιοηθικής της Συνόδου, αλλά ότι και η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος είχε αποδεχθεί αυτή τη θέση και εξαπέλυσε μάλιστα σχετική εγκύκλιο και ότι ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ προθυμοποιήθηκε να γίνει δότης.

Και γνωρίζουμε φυσικά όλοι ότι ο μακαριστός Χριστόδουλος μπήκε στο χειρουργείο στις ΗΠΑ για να του γίνει μεταμόσχευση από εγκεφαλικά νεκρό δότη, αλλά η διαδικασία δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί, επειδή οι γιατροί διαπίστωσαν ότι η μετάσταση του καρκίνου είχε καταστήσει στην πράξη ανώφελη καθε μεταμόσχευση.

Μπορεί ο Σεβασμιότατος ή κάποιος άλλος που γνωρίζει τα πράγματα να μας διαφωτίσει, αν όντως μόνον η επιτροπή βιοηθικής της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος αποδέχθηκε τις μεταμοσχεύσεις ή αν η Ιεραρχία πήρε σχετική απόφαση;

ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΑΣΕ ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ;

____________

Να προσθέσω πάντως και ένα τελευταίο σχόλιο για λόγους αληθείας και δικαιοσύνης. Δεν θα έπρεπε η διατύπωση μιας τέτοιας άποψης εκ μέρους του Παναγιότατου να δημιουργήσει τεκτονικό σεισμό; Γιατί πέρασε απαρατήρητη ή σχεδόν απαρατήρητη τόσο από τους οπαδούς όσο και από τους πολέμιους των μεταμοσχεύσεων;

Από αβλεψία, εμπάθεια, ανικανότητα να αξιολογηθεί η σημασία της ή για κάποιο άλλο λόγο;

Παραθέτουμε στη συνέχεια το άρθρο της “Εκκλησιαστικής Παρέμβασης”, που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου

*****

“ΚΑΡΔΙΑΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ”

Του Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιερόθεου

=========

Στην εποχή μας γίνεται λόγος για τον εγκεφαλικό θάνατο, ως τον πραγματικό θάνατο, δηλαδή για την νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους, ανεξάρτητα αν εξακολουθή να λειτουργή η καρδιά με την μηχανική υποστήριξη της αναπνοής. Ενώ παλαιότερα ο θάνατος προσδιοριζόταν από την παύση της καρδιάς, οι σύγχρονοι επιστήμονες κάνουν λόγο για τον εγκεφαλικό θάνατο, δηλαδή την νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους και την μη αναστρέψιμη βλάβη του εγκεφαλικού ιστού. Αυτή η αλλαγή έγινε προκειμένου να χρησιμοποιούνται τα όργανα ενός λεγομένου «πτωματικού δότη». Η «επίσημη» άποψη της Επιτροπής Βιοηθικής τείνει να παραδεχθή την άποψη περί εγκεφαλικού θανάτου.

Πρόσφατα, όμως, στο θέμα αυτό παρενέβη ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, σε ομιλία του που έκανε στην Καβάλα, κατά την επίσημη επίσκεψή του στην Ιερά Μητρόπολη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου. Είπε, μεταξύ άλλων, στην ομιλία του:

«Η καρδία είναι το κέντρον της ψυχής και της υπάρξεως, διό και ο καρδιακός θάνατος είναι ο όντως θάνατος και όχι ο εγκεφαλικός. Η καρδία είναι η φωλεά της προσωπικότητος με όλον το θετικόν φορτίον των σπερμάτων της αρχαίας σκωρίας των παθών. Διά τούτο και οι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας επιμένουν πολύ εις την ανάγκην της καθάρσεως της καρδίας, και μάλιστα προσδιορίζουν τον τρόπον διά της αδιαλείπτου προσευχής: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλόν", διά της πνευματικής εγρηγόρσεως, ανυστάκτου προσοχής και νηπτικής ασκήσεως, διά της χαλιναγωγήσεως της φαντασίας με την φύλαξιν των αισθήσεων, διά του κατά Θεόν πένθους και των δακρύων, διά της εξαγορεύσεως των λογισμών και εξομολογήσεως των αμαρτημάτων. Τότε η Χάρις του Θεού καθαρίζει, θεραπεύει, ειρηνεύει και αγιάζει την καρδίαν, και την καθιστά άξιον κατοικητήριον του Θεού. Εις την Παλαιάν Διαθήκην ο Θεός ζητεί από τον πιστόν: "Υιέ, δος μοι σην καρδίαν". Απαιτεί δηλαδή το όλον πρόσωπον, την όλην προσωπικότητα και ζωήν. Η ένωσις της καρδίας με τον Θεόν είναι το ύψιστον των εφετών, το οποίον όμως δύναται να επιτευχθή μόνον εάν ο Θεός «διανοίξη» την καρδίαν μας, όπως της Αγίας Λυδίας. Δεν είναι αποτέλεσμα μόνον της ιδικής μας επιθυμίας».

Η πατριαρχική αυτή παρέμβαση είναι σημαντική. Τονίζεται ιδιαίτερα ότι η θεολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως εκφράζεται από τους αγίους Πατέρας της Εκκλησίας, δίνει προτεραιότητα στην καρδιά, ως το κέντρον της βιολογικής ζωής, οπότε όταν παύση η καρδιά επέρχεται ο βιολογικός θάνατος. Επίσης, γίνεται λόγος και για την «πνευματική» καρδιά, όπου εδράζονται τα πάθη και η οποία καθαρίζεται με την ενέργεια του Θεού και την συνέργεια του ανθρώπου, με την προσευχή και την κατά Χριστόν άσκηση. Η ένωση του ανθρώπου με τον Θεό γίνεται διά της καρδίας, όπου ενεργεί ο νους, ενώ η γνώση του κόσμου και η ανάπτυξη των επιστημών γίνεται διά της λογικής. Έτσι, υπάρχουν σαφώς δύο γνωσιολογικά κέντρα και δύο μεθοδολογίες γνώσης.

Ως Ορθόδοξοι δεν μπορούμε να αποσυνδέσουμε την βιολογική ζωή του ανθρώπου από την λειτουργία της καρδιάς και να την συνδέσουμε με το εγκεφαλικό στέλεχος. Και το κυριότερο, δεν μπορούμε να αποσυνδέσουμε την ψυχή από την ζωή. Εφ’ όσον υπάρχει ψυχή στον άνθρωπο, συνεπάγεται ότι υπάρχει και ζωή. Διαφορετικά θα είμαστε αναγκασμένοι να δεχθούμε ότι δεν υπάρχει ψυχή πριν σχηματισθή το όργανο της καρδιάς και ο εγκέφαλος, ή ότι δεν υπάρχει ψυχή σε ανεγκέφαλα έμβρυα και βρέφη, πράγμα απαράδεκτο από πλευράς ορθοδόξου θεολογίας.

Η θέση του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου για την βιολογική και πνευματική καρδιά είναι αξιοπρόσεκτη και φανερώνει ότι πάσχει θεολογικώς ο λεγόμενος «εγκεφαλικός θάνατος».

ΠΗΓΗ:

Ακτίνες,

Εκκλησιαστική Παρέμβαση