Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΚΑΙ ΤΗ ΛΑΜΨΗ ΣΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΚΑΙ ΤΗ ΛΑΜΨΗ ΣΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Πολύ εύστοχη απάντηση στο ερώτημα γιατί υπάρχει πλούτος και λάμψη στους ναούς του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, την οποία αποστρέφονται οι Νεοβαρλααμίτες, οι “μεταπατερικοί” θεολόγοι και οι κοσμικοί άνθρωποι.

Οι μεν Νεοβαρλααμίτες και “μεταπατερικοί” θεολόγοι επειδή εμφορούνται από καθαρά προτεσταντικό φρόνημα και θέλουν “επιστροφή στην πρωτοχριστιανική απλότητα” (σήμα κατατεθέν για κάθε “προτεσταντική” προσέγγιση).

Οι δε κοσμικοί άνθρωποι επειδή δεν επιθυμούν να βοηθήσουν τους πάσχοντες συνανθρώπους τους και νομίζουν ότι απεκδύονται των ευθυνών τους με το να αυθαδιάζουν κατά της Εκκλησίας για τη λάμψη και το πλούτο που υπάρχει στους ναούς.

Οσοι γνώρισαν τον Αγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς (και υπάρχουν αρκετοί ανάμεσά μας μια και κοιμήθηκε εν Κυρίω το 1956) ομολογούν ότι τέτοια οξύνοια και τέτοια ευγλωττία και τέτοια ικανότητα διείσδυσης στην ανθρώπινη ψυχή σπάνια απαντάται.

Αξίζει να δώσουμε τη δέουσα προσοχή στα όσα λέγει ο μεγάλος αυτός σύγχρονος Άγιος της Σερβικής Ορθοδοξίας που καταγλαίζει το στερέωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον 20ον αιώνα.

Προσέξτε πόσο απλά μιλά αν και άνθρωπος σπάνιας θύραθεν (φιλοσοφικής) και θεολογικής παιδείας. Ηταν διδάκτωρ των πανεπιστημίων της Βέρνης και της Γενεύης την εποχή που οι παππουδες των πλείστων από μας δεν είχαν τελειώσει καλά - καλά το δημοτικό.

Και όμως! Ο θεολογικότατος και πολύ φιλοσοφημένος αυτός νους ομιλεί με απλότητα που μπορεί να γίνει κατανοητός και από τον πλέον αγράμματο άνθρωπο.

Συγκρίνετε αυτή τη στάση του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς - όπως και την αντίστοιχη του άλλου μεγάλου Αγίου της Σερβικής Ορθοδοξίας του 20ού αιώνα Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς - με τους λεγόμενους “Νεοπατερικούς” θεολόγους, τους Νεοβαρλααμίτες και τους θεολόγους της “Σύναξης” για να αντιληφθείτε τη διαφορά.

Οι μεν λίαν πεπαιδευμένοι και θεολογικά και φιλοσοφικά Αγιοι μιλούν, όπως μιλούσε ο Κύριος, οι δε μιλούν με όσο το δυνατόν πιο περίτεχνη γλώσσα και δύσκολους όρους για να εντυπωσιάσουν τους κενόδοξους και ανόητους και για να κρύψουν το αιρετικό φρόνημα που τους διακρίνει.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την ωραία απάντηση του Αγίου Νικολάου που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΘΑ ΔΕΧΟΤΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

ΤΟΣΟ ΠΛΟΥΤΟ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ;

Του Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

================

Στο προηγούμενο γράμμα μου απαντάτε πάλι με ερώτηση: «Θα ανεχόταν ο Χριστός τόση λάμψη στην Εκκλησία;».

Οπωσδήποτε. Το ανεχόταν και τότε, θα το ανεχόταν και τώρα.

Τότε υπήρχε στα Ιεροσόλυμα ο ναός του Σολομώντα, ένα από τα σπάνια θαύματα της αρχιτεκτονικής και πολυτέλειας στον κόσμο.

Τούτος ο ναός είχε περισσότερο χρυσό και πολύτιμες πέτρες εσωτερικά απ' ό,τι έχουν σήμερα όλοι οι χριστιανικοί ναοί στα Βαλκάνια. «Και όλον τον οίκον περιέσχε χρυσίω έως συντέλειας παντός του οίκου» (Γ' Βασ. 6,22).

Σ' αυτό το ναό έμπαινε ο Χριστός πολλές φορές, όμως ποτέ δεν εξέφρασε τη δική σας σκέψη, ότι θα έπρεπε όλα αυτά να μεταμορφωθούν σε ψωμί και να φαγωθούν.

Αυτός προέβλεψε την κατάρρευση αυτού του ναού και ο ναός καταστράφηκε, αλλά όχι εξαιτίας του χρυσού στον ναό, αλλά εξαιτίας της λάσπης στις ανθρώπινες ψυχές.

Με ευχαριστεί που δείχνετε ελεήμων προς τους φτωχούς, αλλά ακόμα περισσότερο θα με ευχαριστούσε εάν δείχνατε ελεήμων με τη δική σας περιουσία και όχι των άλλων.

Δεν θα ήθελα να σας δω όμως στήν ίδια πλευρά με τον Ιούδα. Θα θυμάστε πώς ο Ιούδας θέλησε κάποτε να φανεί πιο ελεήμων από τον Χριστό...Διαβάστε το δωδέκατο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου.

Κάποια γυναίκα πήρε ένα μπουκαλάκι με πολύτιμο μύρο νάρδου και άλειψε τα πόδια του Ιησού. Ο Ιούδας, ο οποίος αργότερα πρόδωσε τον δάσκαλο του για τα λεφτά, θύμωσε και φώναξε: «Διατί τούτο το μύρον ουκ επράθη τριακοσίων δηναρίων και εδόθη πτωχοίς;» (Ιωάν. 12,5). Σ' αυτό του απάντησε ο στοργικός Κύριος, που ήταν καθ' οδόν να δώσει και τη ζωή Του για τούς φτωχούς: «Τους πτωχούς γάρ πάντοτε έχετε μεθ' εαυτών, εμέ δε ου πάντοτε έχετε» (Ιωάν. 12,8).

Ακούστε, λοιπόν, τι θα σας πω: Εάν όλοι εμείς είχαμε πάντα τον Χριστό μαζί μας, δεν θα υπήρχαν φτωχοί ανάμεσα μας.

Εκείνοι οι οποίοι έχουν τον Χριστό μαζί τους, εκείνοι προσέφεραν στην Εκκλησία όλα αυτά που εσείς ονομάζετε «λάμψη». Εκείνοι οι ίδιοι δίνουν τα μέγιστα στους φτωχούς. Η αγάπη προς τον ζωντανό Χριστό τους σπρώχνει και στις δύο θυσίες: στη θυσία προς την Εκκλησία τους και στη θυσία προς τα φτωχά αδέλφια τους.

Ενώ εκείνοι που δεν έχουν τον Χριστό μαζί τους, δεν έχουν ούτε τούς φτωχούς μαζί τους. Εκείνοι θα ήθελαν να πάρουν από την Εκκλησία και να δώσουν στους φτωχούς, για να μη δίνουν τα δικά τους και για να μην τούς ενοχλούν οι φτωχοί.

Αυτός είναι ο βαθύτερος πειρασμός, πού κάνει αυθάδη περίπατο ανάμεσα μας με το προσωπείο της ευεργεσίας.

ΠΗΓΗ:

Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου,

ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ, ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ, ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ, ΤΕΥΧΟΣ 43 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΙΟΥΛΙΟΣ