ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΑΣΤΡΟΦΗΣ ΜΑΣ

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΜΑΣ

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

===============

Φαίνεται ὅτι οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες ἀποφασίσαµε νὰ µιµηθοῦµε ὄχι τοὺς προγόνους µας ποὺ δόξασαν τὴν Ἑλλάδα καὶ δηµιούργησαν πολιτισµό, τὸν ὁποῖο ἀκτινοβόλησαν στὸν ὑπόλοιπο κόσµο, ἀλλὰ ἐκείνους ποὺ μᾶλλον δυσφήµησαν τὴν χώρα αὐτή.

Διότι τὸ σηµερινὸ κατάντηµα τῆς Δηµοκρατίας, γιὰ τὴν ὁποία τόσο πολὺ καυχώµαστε, δὲν εἶναι νέο. Ἔρχεται νὰ ἐπαληθεύσει ἀκόµη µιὰ φορὰ τὰ λόγια τοῦ Ἰσόκρατη, τοῦ ἐπιφανοῦς Ἀθηναίου ρήτορα καὶ διδασκάλου πολλῶν ρητόρων (436-338 π.Χ.).

Εἶπε ὁ Ἰσοκράτης ἐδῶ καὶ 2.400 χρόνια γιὰ τὴν Ἀθηναϊκὴ Δηµοκρατία τῶν ἡµερῶν του: Ἐνῶ ἡ Δηµοκρατία µας εἶναι διεφθαρµένη, ἐµεῖς τίποτε δὲν κάνουµε γιὰ νὰ τὴν διορθώσουµε. Ὅµως οἱ πρόγονοί µας, ὁ Σόλων καὶ ὁ Κλεισθένης, δὲν ἔκαναν τέτοια δηµοκρατία. Δὲν παιδαγωγοῦσαν τοὺς πολίτες, ὥστε νὰ θεωροῦν «τὴν µὲν ἀκολασίαν δηµοκρατίαν, τὴν δὲ παρανοµίαν ἐλευθερίαν», τὴν µὲν ἀναίδειαν τοῦ λόγου ὡς ἰσότητα, τὴν δὲ ἀναρχίαν εὐδαιµονίαν. Ἡ πολιτεία στὰ χρόνια ἐκεῖνα «µισοῦσα καὶ κολάζουσα» (=τιµωροῦσα) ὅλους αὐτούς, ἔκανε ὅλους τοὺς πολίτες «βελτίους καὶ σωφρονεστέρους» (Ἰσοκράτους, Ἀρεοπαγιτικός, §§ 15 καὶ 20).

Δυστυχῶς ἡ ἴδια παιδαγωγία προσφέρεται καὶ σήµερα. Γι᾽ αὐτὸ ἡ ἀναρχία βασιλεύει σ᾽ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς κοινωνίας καὶ ὄχι µόνο στοὺς δρόµους.

Ἡ παρανοµία εἶναι καθεστώς, ἡ δὲ αὐθάδεια δὲν ἀνθεῖ µόνο µεταξὺ τῶν ὡρίµων, ἀλλὰ µεταξὺ καὶ αὐτῶν τῶν µαθητῶν, ποὺ ἐνισχυόµενοι ἔξωθεν πραγµατοποιοῦν συνεχεῖς καταλήψεις τῶν σχολείων τους, ἐνῶ οἱ φοιτητὲς προβαίνουν σέ «εὐγενέστερες» ἐνέργειες. Κτίζουν τὶς εἰσόδους τῶν γραφείων τῶν καθηγητῶν τους µὲ τοῦβλα, ἐγκλωβίζοντας τοὺς δασκάλους τους.

Ἐξ ἄλλου ἡ κατάχρηση τοῦ δικαιώµατος τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς ἰσότητος εἶναι τόσο µἐγάλη, ὥστε ἐν ὀνόµατι τῆς ἐλευθερίας ξεχάσαµε ὅτι ἡ ἐλευθερία τοῦ ἑνὸς σταµατᾶ ἐκεῖ ποὺ ἀρχίζει ἡ ἐλευθερία τοῦ ἄλλου.

Ὡστόσο ἡ αἰτία τῆς κακοδαιµονίας καὶ αὐτοκαταστροφῆς µας δὲν εἶναι µόνο ἡ διαστροφὴ τῆς ἐννοίας τῆς Δηµοκρατίας καὶ ἡ περιφρόνηση τῶν λεγοµένων δηµοκρατικῶν θεσµῶν οὔτε µόνο ἡ ἀδράνεια τῶν ἀρχόντων πρὸς διόρθωση τοῦ κακοῦ.

Αἰτία τοῦ κατήφορου τῆς κοινωνίας µας εἶναι ἡ ἀποµάκρυνσή µας ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅσο ἀποµακρυνόµαστε ἀπὸ Αὐτόν, τόσο περισσότερο πλησιάζουµε πρὸς τὴν καταστροφή. Μᾶς τὸ βεβαίωσε ὁ Ἱερὸς Ψαλµωδὸς µὲ τὸν θεόπvευστo λόγο του: «Ἰδοὺ οἱ µακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ ἀπολοῦνται» (Ψαλµ. οβ´ [72] 27). «Ὅσοι µακρύνουν τοὺς ἑαυτούς τους ἀπὸ Σένα, τὸν Θεό, ἰδοὺ αὐτοὶ θὰ ἀπολεσθοῦν»!

Τίποτε λοιπὸν δὲν µᾶς σώζει, οὔτε βεβαίως καὶ ἡ Δηµοκρατία, γιὰ τὴν ὁποία ὅλοι κόπτονται, ἀλλὰ κανεὶς δὲν τὴν τιµᾶ, παρὰ µόνο ἡ ἐπιστροφὴ καὶ ὁ σύνδεσµός µας µὲ τὸν παντοκράτορα Θεό.

Οἱ χωρὶς Θεὸ διακηρύξεις καὶ τὰ λαϊκιστικὰ συνθήµατα µᾶς σπρώχνουν βαθύτερα πρὸς τὸν ὄλεθρο καὶ τὴν καταστροφή.

ΠΗΓΗ:

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

(ἀρ. τ. 2040, 01.03.2012)

Στοιχειοθεσία: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»