ΤΟ ΠΟΝΗΡΕΥΜΑ: Η ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΟΥ

Παραθέτουμε άρθρο του πάντοτε καλά ενημερωμένου και γλαφυρού κ. Δημήτριου Νατσιού, όπως το διαβάσαμε στο καλό ιστολόγιο “Χριστιανική Βιβλιογραφία”.

ΤΟ ΠΟΝΗΡΕΥΜΑ: Η ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΟΥ

Του Δημήτρη Νατσιού

=================

«Ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει Κύριος καὶ ἐξαποστελῶ λιμὸν ἐπὶ τὴν γῆν, οὐ λιμὸν ἄρτου, οὐδὲ δίψαν ὕδατος, ἀλλὰ λιμὸν τοῦ ἀκοῦσαι τὸν λόγον Κυρίου» (Ἀμὼς Η´ 11).

«….Καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα». (Ἀποκάλυψις Ἰωάννου, ΙΓ΄ 16-17).

Καὶ ἀναγκάζει ὅλους, λέει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς φτωχούς, τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, νὰ προσκυνήσουν τὸ εἴδωλο καὶ νὰ ὑποταχθοῦν στὸ θηρίο καὶ νὰ δώσουν ὑποταγὴ στὸ θηρίο μὲ τρόπο ἀνεξάλειπτο, μὲ χαραγμένη σφραγίδα στὸ δεξί τους χέρι ἢ στὸ μέτωπό τους. Καὶ θὰ ὀργανώσει ἔτσι τὰ πράγματα ὁ ψευδοπροφήτης, ὥστε νὰ μὴ μπορεῖ κανεὶς ν’ ἀγοράσει ἢ νὰ πωλήσει, ἐκτὸς ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι θὰ ἔχουν τὸ χάραγμα καὶ τὴν σφραγίδα τοῦ θηρίου…». (ἀρχιμ. Χαρ. Βασιλόπουλου», «Ἡ Ἀποκάλυψη Ἐξηγημένη», τόμ. 4ος, σελ. 108). Εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ Ἀποκάλυψις εἶναι τὸ δυσκολότερο βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, γι’ αὐτὸ καὶ ἐλάχιστοι εἶναι οἱ ἑρμηνευτὲς Πατέρες τοῦ βιβλίου αὐτοῦ. Δὲν παύει ὅμως νὰ εἶναι «χρυσωρυχεῖο», ποὺ «σκοπός του εἶναι, ὄχι νὰ ἱκανοποιήσει τὴν περιέργεια τῶν περιέργων, ἀλλὰ νὰ τονώσει τοὺς πιστοὺς τῶν διαφόρων γενεῶν, γιὰ νὰ τοὺς προετοιμάσει στὴν δοκιμασία κατὰ τῶν ἐπερχομένων διωγμῶν, ὥστε νὰ μὴ ὀλιγοπιστήσουν, νὰ μὴ λυγίσουν, ἀλλὰ νὰ νικήσουν καὶ νὰ θριαμβεύσουν», ὅπως σημειώνει στὴν εἰσαγωγὴ τοῦ προαναφερόμενου βιβλίου ὁ μακαριστὸς ἀρχιμανδρίτης Χ. Βασιλόπουλος.

Τῷ καιρῷ ἐτούτῳ, τῷ πονηρῷ καὶ ἀκαταστάτῳ, ποὺ ἡ κωμικὴ καὶ γι’ αὐτὸ λίαν ἐπικίνδυνη σκιώδης κυβέρνηση τῶν γονατισμένων στὶς τρόϊκες, «διαβουλεύεται» γιὰ τὴν λεγόμενη «κάρτα τοῦ πολίτη», τὸ προλογικῶς τεθὲν χωρίον IΓ’ 16-17 ἐπιβεβαιώνει «τοὺς λόγους τῆς προφητείας». Μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες καὶ μὲ σπουδὴ ἀναιτιολόγητη (μέχρι στὶς 12 Δεκ ἡ προσχηματικῶς λεγόμενη διαβούλευση) ἐντέλλονται οἱ Ἕλληνες πολίτες νὰ παραλάβουν τὸ πονήρευμα. Τὸ κέλυφος βέβαια «τῆς κάρτας» εἶναι….εὐυπόληπτον, ὅλα γιὰ τὸ καλό μας. Ποιός τοὺς ἐμπιστεύεται; Εἶναι λαμπρὴ εὐκαιρία νὰ ἐπιβάλλουν τὰ ἀνομήματά τους. Εὐάλωτοι, ξεθεωμένοι (κυριολεκτικά), πανικοβλημένοι οἱ πολίτες ἀπὸ τὴν «μνημονικὴ» λαίλαπα, θὰ ἀποδεχθοῦν, «ἀντιστάσεως μὴ οὔσης», τὸν ἠλεκτρονικὸ ὁλοκληρωτισμό, τὴν ἀμείλικτη λεηλασία τῆς προσωπικῆς ζωῆς. (Σχόλιον «Χριστιανικής Βιβλιογραφίας»: Εἶναι ποτὲ δυνατὸν ἐχέφρων ἄνθρωπος νὰ ἐμπιστευθεῖ τὶς διαβεβαιώσεις γιὰ τὴν “κάρτα τοῦ πολίτου”, οἱ ὁποῖες ἐκφ(β)ράζονται ἀπὸ τὰ ἴδια στόματα, τὰ ὁποῖα διαβεβαίωναν μὲ ἀδίστακτη ἰταμότητα καὶ πανουργία ὅτι “λεφτά ὑπάρχουν”; Πραγματικά, ποιός μπορεῖ νὰ δώσει ἐμπιστοσύνη στὶς πονηρὲς διαβεβαιώσεις τους, ἐξαιρέτως δὲ στὸ θέμα τῆς “κάρτας τοῦ πολίτου” καὶ νὰ ἐφησυχάσει ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ πανουργεύματα εἶναι ἐντελῶς καὶ εἰς βάθος χρόνου ἀθῶες διοικητικὲς ρυθμίσεις;)

Πρῶτα ἔπρεπε νὰ ἐξοβελιστεῖ ἀπὸ τὴν ταυτότητα αὐτὸ ποὺ ἀπεχθάνεται τὸ «θηρίο»: ἡ Ὀρθοδοξία. Πῶς θὰ μποροῦσε ἐξ ἄλλου νὰ συνυπάρχουν ὁ Χριστός, τὸ Φῶς μὲ τὸ σκότος; «Τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; Ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; Τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων;». (Β΄ Κόρ. ϛ΄ 15).
Βρέθηκαν οἱ λακέδες τῆς παγκοσμιοποίησης τοῦ κακοῦ καὶ πειθαναγκαστικὰ διέγραψαν τὴν πολὺ ἐνοχλητικὴ καταγραφή. Τὸ πρῶτο βῆμα πραγματοποιήθηκε. Οἱ ὑπογραφὲς ἀντίστασης τοῦ λαοῦ – πρωτοφανὴς συλλογικὴ ἀντίδραση – ἐνταφιάστηκαν. Τώρα, νῦν καιρός ἐστι, ἐγκαινιάζεται τὸ δεύτερο βῆμα: ἡ δυσώνυμος «κάρτα τοῦ πολίτη». Στὴν Ἀγγλία ἀπορρίφθηκε, τὸ ἴδιο καὶ στὴ Γερμανία. Ἡ Εὐρώπη, ἡ Ἐδὲμ τῶν προοδομανῶν, μὲ τὸν ρηχὸ καὶ αἱρετικὸ Χριστιανισμό της, ἀρνεῖται τὶς βλέψεις τῶν κακεργατῶν, ἐδῶ «ἤδη βλάπτεται κάλαμος ἀποφάσεως, παρὰ κριτῶν καὶ ἀδίκων». (Δοξαστικὸ Μ. Παρασκευῆς).

Τὸ ἐρώτημα πλανᾶται. Γιατί; Γιατί τὸ πάλαι ποτὲ ἔνδοξο τοῦτο ἁλωνάκι, τὸ κάστρο τῆς Ὀρθοδοξίας «κεντᾶ» τὴν μῆνιν, τὸ φρύαγμα (=μανιώδης ὀργὴ) τῶν χριστιανομάχων; Παρένθεση. «Μὴν περιμένετε ὁρισμένες χρονολογίες. Ὅσοι θέλησαν νὰ καθορίσουν χρονολογίες, ἔπεσαν ἔξω καὶ γελοιοποιήθηκαν. Παράδειγμα οἱ Χιλιασταί, ποὺ πολλὲς φορὲς ὅρισαν χρονολογίες καὶ κάθε φορὰ ἐγελοιοποιοῦντο. Ἄλλωστε δὲν μᾶς παρέχει χρονολογίες ἡ Ἀποκάλυψις. Ἐὰν ἦσαν ἀναγκαῖες θὰ τὶς ἔγραφε. Μόνον γεγονότα, ποὺ θὰ γίνουν, ἀναφέρει. Ἀλλὰ τὸ πότε τὸ ἀποσιωπᾶ. Οὔτε μποροῦσε ἄλλωστε νὰ καθορίσει τὸν χρόνο τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε στοὺς μαθητές, ὅταν τὸν ρώτησαν: «Οὐχ ὑμῶν ἐστὶ γνῶναι χρόνους ἢ καιροὺς οὓς ὁ Πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ». (Πράξ. Α´ 7). Ἀντιγράφω τὰ λόγια του μακαριστοῦ π. Χαράλαμπου Βασιλόπουλου γιὰ ἀποφυγὴ παρεξηγήσεων. “Ἡ «Ἀποκάλυψη» πλανᾶται ὑπεράνω χρόνου καὶ τόπου, ὅλα ὅσα ὅμως περιγράφει θὰ ἐκπληρωθοῦν (ἢ ἐκπληρώθηκαν) κατὰ γράμμα στὸν καιρό τους”.

Ἐπανερχόμενος στὸ θέμα. Μόνον τυφλοὶ δὲν βλέπουν καὶ δὲν κατανοοῦν τὴν ἐπίθεση ποὺ δέχεται ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τοὺς τελευταίους χρόνους. Ὕπουλες πλαγιοκοπήσεις μέσῳ τῆς Παιδείας – μαθήματα Γλώσσας, Ἱστορίας καὶ Θρησκευτικῶν – εἰδικὰ αὐτὰ τὰ τρία, μὲ τὰ ὁποῖα μπορεῖς νὰ μορφώσεις ἐθνικὴ συνείδηση, νὰ καλλιεργήσεις τὴν πάτριο γλώσσα, νὰ διδάξεις «ψυχὴ καὶ Χριστό». Στὰ…ὑπαρκτὰ ἢ ἀνύπαρκτα σκάνδαλα τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ὠχριοῦν μπροστὰ στὶς πομπὲς τῶν πολιτικάντηδων, κρεμοῦν κουδούνια τὰ ἀντερείσματα τῶν πολεμίων, τὰ Μ. Μ. Ἐξαπάτησης. Τώρα ἔρχεται ἡ κάρτα. Διατυμπανίζουν ὅτι θὰ προστατευτοῦν τὰ προσωπικὰ δεδομένα.

Ὑπάρχει νουνεχὴς πολίτης ποὺ τοὺς πιστεύει; Ἂν δὲν τὴν παραλάβουμε, μᾶς ἀναμένει διωγμὸς καὶ πείνα. (Δὲν ἀποτάχθηκε ἤδη ἀστυνομικὸς γι’ αὐτὸν τὸν λόγο;). Δὲν πάει ὁ νοῦς μας σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση στὸ τῆς «Ἀποκάλυψης» «….ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι»; Ὁ ὁσιακῆς μνήμης γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, στὸ περίφημο κείμενό του «σημεῖα τῶν καιρῶν», ποὺ τὸ διαβάζουμε ὅλοι φωτοτυπωμένο ἐκ τοῦ ἀρχικοῦ χειρόγραφου – γιὰ νὰ μὴν παραποιηθεῖ – ἔγραφε: «Μετὰ λοιπὸν ἀπὸ τὴν κάρτα καὶ τὴν ταυτότητα, τὸ φακέλωμα, γιὰ νὰ προχωρήσουν πονηρὰ στὸ σφράγισμα, θὰ λένε συνέχεια στὴν τηλεόραση, ὅτι πῆρε κάποιος τὴν κάρτα τοῦ δείνα καὶ τοῦ σήκωσε τὰ χρήματα ἀπὸ τὴν τράπεζα…». Καὶ ἔτσι θὰ φτάσουμε, γιὰ τὸ καλό μας πάντοτε, στὸ χάραγμα.

(Ὑπόθεση…ἐργασίας. Ἡ κάρτα τοῦ πολίτη ἐπιβάλλεται. Κάποιοι, χιλιάδες Ἕλληνες πολίτες, Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι, ἀρνοῦνται νὰ τὴν παραλάβουν. Συνέπεια; Ἡ ἀπόλυση ἀπὸ τὴν ἐργασία καὶ οὐσιαστικὰ ὁ ἐκμηδενισμός τους. Θὰ εἶναι ἀνύπαρκτοι γιὰ τὸ κράτος, μὴ πολίτες. Δεδιωγμένοι ἕνεκεν τοῦ Εὐαγγελίου. Τὸ κράτος – ἀνθρώπινη χαβούζα ὅπως κατάντησε, νομιμοποιεῖ χιλιάδες λαθρομετανάστες, μουσουλμάνους ἢ ἀδιάφορους περὶ τὴν πίστη. Ὁπότε ἀντικαθιστᾶ τοὺς ὀνειδισμένους καὶ δεδιωγμένους πρώην πολίτες του, μὲ τοὺς «νέους» πειθήνιους καὶ ὑπάκουους πολίτες, οἱ ὁποῖοι θὰ εἶναι καὶ οἱ «νέοι» ψηφοφόροι, ποὺ θὰ χρειάζεται τὸ σάπιο σύστημα γιὰ «δημοκρατικὴ» νομιμοποίηση. Ἐφιαλτικὸ σενάριο, ἴσως καὶ ἀφελές. Ἐπαναλαμβάνω: Ποιός ἐμπιστεύεται τὰ ἡμεδαπὰ τσιράκια τῆς Νέας Τάξης;).

Τέλος πάντων. Τὸ θέμα εἶναι πολὺ λεπτὸ καὶ δύσκολο. Προϋποθέτει ἁγιότητα γιὰ ἀπλανῆ ἑρμηνεία. Ἔρχονται θλίψεις, ἤδη τὶς βιώνουμε. Γράφει τὸ Εὐαγγέλιο: «Ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω», λέει ὁ Κύριος. Πῶς κρούει ὁ Κύριος; Σημειώνει ὁ ἀγωνιστὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, μακαριστὸς γέροντας Χαράλαμπος Βασιλόπουλος. (Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τὸ 1982. Εἶναι ὁ συγγραφέας τοῦ πολὺ ἐπίκαιρου βιβλίου «ὁ Οἰκουμενισμὸς χωρὶς μάσκα». Ἀκριβῶς ὅπως τὸ λέει ὁ τίτλος. Ἁλωνίζουν σήμερα οἱ μασκαράδες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ). «Μὲ τὶς εὐεργεσίες». Ὅλα τὰ καλά τοῦ Θεοῦ τὰ εἴχαμε τὰ προηγούμενα χρόνια καὶ περίσσεψε ἡ ἀνομία. «Κρούει ὅμως τὴν θύραν καὶ μὲ τὶς θλίψεις. Μὲ τὰς θλίψεις, κρούει, προσπαθεῖ νὰ μᾶς φέρει στὸν δρόμο του. Χτυπᾶς μία πόρτα νὰ εἰδοποιήσεις ὅτι ἄναψε πυρκαϊά. Δὲν ἀκούει ὁ ἔνοικος, διότι εἶναι βαρήκοος ἢ κοιμᾶται βαριά. Τί θὰ κάμεις; Θὰ σταματήσεις; Κάθε ἄλλο. Θὰ χτυπήσεις δυνατότερα τὸ κουδούνι, θὰ πάρεις καὶ ράβδον. Τὸ ἴδιο κάνει καὶ ὁ Χριστός. Δὲν ἀκοῦς μὲ τὸ καλὸ καὶ βούλωσε τ’ αὐτιά σου ἡ ἁμαρτία; Θὰ χρησιμοποιήσει θλίψεις καὶ βάσανα. Ὁ χοῖρος κοιτάζει πάντοτε πρὸς τὰ κάτω. Γιὰ νὰ κοιτάξει ὅμως τὸν οὐρανό, θὰ τὸν ἀναποδογυρίσεις καὶ θὰ τοῦ βάλεις τὴν ράχη κάτω. Καὶ τὸν ἄνθρωπο, ποὺ κοιτάζει μόνο κάτω, τὰ γήϊνα, τὸν ξαπλώνει ὁ Θεὸς στὸ κρεβάτι τοῦ πόνου καὶ τότε κοιτάζει ψηλὰ τὸν Οὐρανό. “Παιδεία Κυρίου ἀνοίγει μου τὰ ὦτα”, λέγει ὁ Προφήτης».

ΠΗΓΗ:

Χριστιανική βιβλιογραφία,

«Ἀντίβαρο», antibaro.gr., 02.12.10