Ο ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΣΣΙΖΗ

Ο ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΣΣΙΖΗ

Του Θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Aπό τις 18-20 τρέχοντος μηνός συνήλθε στην πόλη Ασσίζη της Ιταλίας ένα ετερόκλητο, ανομοιογενές και κυριολεκτικά παρδαλό πλήθος 500 αντιπροσώπων διαφόρων εξωχριστιανικών θρησκευμάτων, όπως Ιουδαίων, Βουδδιστών, Μωαμεθανών, Σιντοϊστών κ.λπ. Παρούσες και πλείστες όσες χριστιανικές αιρέσεις (ή, αν αγαπάτε, «ετερόδοξες Εκκλησίες» κατά την απόφανση του Κολυμβαρίου), όπως Προτεστάντες όλων των ειδών και αποχρώσεων, Αγγλικανοί, Μονοφυσίτες αλλά, ως μη όφειλε, και Ορθόδοξοι με επικεφαλής τον Οικουμενικό Πατριάρχη. 

Προεξάρχων της πανηγύρεως αδιαμφισβήτητος, ως ο εις και μόνος, ο Πάπας Φραγκίσκος, «αγαπητός αδελφός» του Παναγιωτάτου, αλάθητος αρχηγός (για να μη ξεχνιόμαστε) του λιλιπούτειου κοσμικού κράτους του Βατικανού και της «αδελφής Εκκλησίας της πρεσβυτέρας Ρώμης» (πάντοτε κατά τον Παναγιώτατο). 

Ειδική σύναξη αφιερώθηκε στα 25 χρόνια της ευαγούς πατριαρχίας του Παναγιωτάτου κ. Βαρθολομαίου υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο Bartolomeo: 25 anni al servizio del cristiani e del mondo (Βαρθολομαίος: 25 χρόνια στην υπηρεσία των χριστιανών και του κόσμου). 

Επικεφαλής των εκδηλώσεων αυτών ο εκλαμπρότατος πριμάτος του Κάντεμπουρυ κ. Τζάστιν Γουέλμπυ, συμπαραστατούμενος από τον παπικό καρδινάλιο Βάλτερ Κάσπερ,τον Αντρέα Ρικάρντι, ιδρυτή της «Κοινότητος Σαντ Ετζίντιο» και τον Ντέιβιντ Ρόζεν, Ιουδαίο ραββίνο. Οι τρεις μέρες στην Ασσίζη  αφιερώθηκαν στο Διάλογο και την προσευχή. 

Τώρα τι γυρεύουν και τι αναζητούν στο πολυποίκιλο αυτό αχταρμά οι Ορθόδοξοι αδυνατώ παντελώς να εννοήσω. Εν πρώτοις η απαγόρευση των συμπροσευχών από τους  Ιερούς  Κανόνες είναι σαφής, ξεκάθαρη και κρυστάλλινης διαύγειας. Μάλιστα, αν κάποιος κληρικός (επίσκοπος, πρεσβύτερος ή διακονος) την παραβεί υπόκειται εις καθαίρεσιν! «Τις μερίς πιστώ μετά απίστου;», κράζει και βοά ο Απόστολος Παύλος. Οι οικουμενιστές, όμως εφαρμόζουν αυθωρεί στην περίπτωση την κινεζική ρήτρα mang - long - ya (τυφλός, κωφός, άλαλος) και έτσι δεν υπάρχει, γι’ αυτούς, κανένα πρόβλημα. Όλοι το ίδιο είμαστε κατά το λαϊκό άσμα, κι ο οικουμενιστικός κατήφορος δεν σταματά στους εναγκαλισμούς με τους αιρετικούς και τους αιρεσιάρχες. Συνεχίζεται στο κατάντες, άνευ όρων και ορίων…