Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΠΑΙΝΕΙ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΠΑΙΝΕΙ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ

Του Πανοσ. Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρου

=====

Λησμονούμε οι πιστοί, αρκετές φορές, ότι ο ονειδισμός του Χριστού, συνεχίζεται και δεν πρόκειται να παύσει παρά στο τέλος της παγκόσμιας ιστορίας. Συνεχίζει ακαταπαύστως, με την διαφορά ότι τώρα στρέφεται εναντίον των μαθητών του Χριστού. Εναντίον των γνησίων Χριστιανών.

Πολλοί εκτιμούν και επαινούν την Ορθόδοξη Πίστη και τους συνειδητούς Χριστιανούς. Αλλά αυτό συμβαίνει, όταν δεν θίγεται το συμφέρον τους και δεν γίνεται η πίστις εμπόδιο στις αδυναμίες και στα πάθη τους. Εκτιμούν την πίστη κατά ένα γενικό και αόριστο τρόπο, όταν φερ' ειπείν η Εκκλησία δείχνει ένα “κοινωνικό προφίλ”, μια παρουσία δίκην “ερυθρού σταυρού” μέσα στο κοινωνικό χάος που όλοι υφιστάμεθα. 

Όμως την ίδια ακριβώς εκτίμηση θα έδειχναν οι μακράν του Θεού άνθρωποι στους υπευθύνους φορείς, εάν τα συσσίτια τα πρόσφεραν είτε ομάδες αιρετικών, είτε αθέων, ακόμα δε και αντιχρίστων. Έτσι ξεγελιούνται και αυτοί οι ποιμένες τής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Θεωρούν ότι η επιφανειακή εκτίμηση που απολαμβάνουν εκ μέρους τού κόσμου, αποτελεί σημείο και ένδειξη αυθεντικής ποιμαντικής και πατερικής συμπεριφοράς. Το πόσο έξω όμως πέφτουν όσοι σκέπτονται κατ' αυτόν τον τρόπο το διαπιστώνει κανείς από τα “διασταυρούμενα πυρά” των ονειδισμών, αυτών ακριβώς που έως εκείνη την ώρα επαινούσαν το “έργο της Εκκλησίας” όταν κάποιος κληρικός, μοναχός (σπάνιο δυστυχώς), ή λαϊκός, τολμήσει να αγγίξει τα κακώς κείμενα. Όσα δηλ. “κοινωνικά κεκτημένα” έρχονται σε άκρα αντίθεση με τις εντολές του Θεού. 

Έτσι λοιπόν καταλήγουμε στο αυταπόδεικτο και Βιβλικό – Θεολογικό – Ιστορικοκοινωνικό συμπέρασμα, ότι δείγμα γνησιότητας για τον πιστό, δεν αποτελεί η κοσμική αποδοχή της Εκκλησίας, αλλά ο ονειδισμός για την αγάπη και την δόξα του Χριστού.