Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΕΥΣΠΛΑΧΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ ΚΡΙΤΗΣ

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΕΥΣΠΛΑΧΝΟΣ 

ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ ΚΡΙΤΗΣ

Της Χριστούφαντου

=====

Τήν ἐποχή τοῦ Προφήτου Ἀμώς (794-754 π.Χ.) συνέβαιναν φοβερές ἀδικίες καί ἀνομολόγητα αἴσχη. Ἠ ἀσέβεια καί τό κακό εἶχαν φθάσει εἰς τό ἀποκορύφωμα. Ὁ λαός μιμούμενος τούς κακούς του ἄρχοντες καί τούς μεγιστᾶνες, ἀντέγραφε τήν συμπεριφορά τους. Οἱ δέ καθ᾽ ὕλην ἁρμόδιοι ἀντί νά κηρύξουν μετάνοια καί νά ἐλέγξουν τό κακό καί τήν ἀνομία, ἀπολάμβαναν τήν ἡσυχίαν τους μέ ὅλα βεβαίως τά προνόμια πού προέβλεπε ὁ Νόμος τοῦ Μωϋσέως. Ἀπολάμβαναν μία ἡσυχία ὅμως παράδοξη, σάν τήν ἡσυχία πού ἐπικρατεῖ πρίν ξεσπάσει τό ἠφαίστειο καί ἡ πυρίνη λάβα του κατακαύσῃ τά πάντα. 

Οἱ Ἰσραηλῖτες ἀνέμεναν τήν «ἡμέραν Κυρίου» ὡς ἡμέραν δόξας γιά τό ἔθνος τους. Ὅμως ὁ Προφήτης  Ἀμώς, θρυμματίζει αὐτήν τήν ψεύτικη ἐλπίδα καί διασαλπίζει εἰς τόν ἄνομο λαό, ὅτι ἡ «ἡμέρα Κυρίου» δέν θά εἶναι ὅπως αὐτοί τήν νομίζουν, ἀλλά θά εἶναι ἡμέρα τιμωρίας, συμφορᾶς καί φρίκης γιά τίς τόσες καί τόσες ἀνομίες καί ἁμαρτίες. «Λέων ἐρεύξεται, καί τίς οὐ φοβηθήσεται;» (Ἀμώς γ´, 8).

Κάτι παρόμοιο ὅμως συμβαίνει καί σήμερα. Παρά τά ἐξωτερικά σχήματα καί τά διάφορα «πνευματικά μορφώματα», ἀπουσιάζει ἡ γνήσια, ἡ ἔμπρακτη μετάνοια καί φυσικά τό θάρρος τῆς ὁμολογίας. Ἀλλά καί οἱ ἐξουσίες πού γι᾽ αὐτό τόν σκοπό ὑφίστανται καί βεβαίως αὐτή ἡ Eκκλησιαστική ἡ ὁποία δέν εἶναι μία ἁπλῆ ἐξουσία, ὅπως οἱ ἄλλες μέ τούς πυλῶνες τους πού συγκροτοῦν μία δῆθεν εὐνομούμενη στήν πραγματικότητα ὅμως μίαν ἀνάπηρη καί ἐξαθλιωμένη πολιτεία, ἀδιαφοροῦν, σιωποῦν καί ἐθελοτυφλοῦν ἐμπρός εἰς τό πολύμορφο κακό πού ὡς μολυσματική νόσος ἔχει ἁπλωθῆ παντοῦ. Ὄχι μόνο δέν ἐλέγχουν, δέν ἀντιδροῦν, δέν διαμαρτύρονται κατά τοῦ κακοῦ καί τῆς ἀνομίας, ἀλλά ἰσχύει τό ''εἰσέλθετε κῦνες καί ἀλήθετε...''.

Καί οἱ πιστοί γενικά δέν ἐνδιαφέρονται στήν οὐσία γιά τήν μετάνοιά τους καί τήν σωτηρία τους, ὑπολογίζουν ὅμως στήν φιλευσπλαχνία τοῦ Θεοῦ. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι εἶτε νά ὑπάρχει πλήρης ἀδιαφορία εἴτε μέσα εἰς τό πνεῦμα τῆς ἀδράνειας πού μαστίζει τό σύνολον τῶν πιστῶν, "μοιρολατρικῶς" ὅλα νά ἀναμένωνται "ἄνωθεν" ἤ γιά ὅλα νά εὐθύνονται ἄλλοι, ἐκτός ἀπό ὅλους ἐμᾶς, δηλαδή ἀπό τόν ἁμαρτωλό  ἑαυτό μας. Καί τελικῶς τά πράγματα νά ἔρχωνται καί νά ἔλθουν ἐντελῶς ἀντίθετα ἀπό ὅ,τι φαντάζονται οἱ ἀδιάφοροι πιστοί καί μαζί τους ὅσοι τό «εὐλογητός ὁ Κύριος» τό ἔχουν ἀναποσπάστως συνδεδεμένον μέ τό «καί πεπλουτήκαμεν» (Ζαχ. ια´, 5). 

Ἄς προσέξωμε τά προφητικά κηρύγματα, ἀλλά καί τίς ἱστορικές ἐξελίξεις καί ποτέ μήν ξεχνοῦμε πώς ὁ Θεός εἶναι φιλεύσπλαχνος εἶναι ὅμως καί Δίκαιος Κριτής.