ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΟΣΙΟ ΠΑΪΣΙΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΟΣΙΟ ΠΑΪΣΙΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

Του Πανοσ. Αρχιμ. Ἀρσένιου Κατερέλου

=====

Γέροντα, ὁρόσημο γιά μέ ἤσουν στή ζωή μου,

μικρό παιδί σέ γνώρισα κι ἀγαλλίασε ἡ ψυχή μου.

Πόσα δέ μοῦ δίδαξες καί πόσα δέ μοῦ εἶπες,

πόσες φορές μέ μάλλωσες καί μόνο δίκιο εἶχες.

Ἐμπρός στήν ἅγια σου μορφή, στό ταπεινό καλύβι,

ἦρθα ἀμέτρητες φορές σάν τό μικρό σπουργίτι.

Μέ σπασμένα τά φτερά, μέ μάτια βουρκωμένα,

καί λογισμούς ἀμέτρητους ἦρθα κοντά σέ σένα.

Ἅγια λόγια μοῦ ἔλεγες, διδαχές καί πόσα ἄλλα,

καί μέ καινούργια τά φτερά γύριζα στήν Καψάλα.

Ἀπογοήτευση, τυχόν, πίκρες κι ἀπελπισία,

ὅλα ἐσύ μοῦ τἄπαιρνες καί σκόρπιζες εὐωδία.

Ἀντλοῦσα δύναμη ἀπό σέ γιά νά συνεχίσω,

καί στόν δικό μου Γολγοθᾶ γιά νά περπατήσω,

Ὑπακοή μου ἔλεγες, ταπείνωση, μετάνοια,

ἔτσι θά πολεμήσουμε μέ ὅλα τά ταγκαλάκια.

Κι ἄν ρίχνει σφαῖρες ὁ διάβολος, ἔλεγες, τίς ρίχνει στόν ἀέρα, 

ἀρκεῖ ἐμεῖς νά ἔχουμε ἀλεξίσφαιρα πνευματικά γιλέκα.

Ἔλεγες Γέροντα καλέ, χωρίς κόπο καί δάκρυ,

δέν ἀξιώνει ὁ Θεός νά πάρουμε στεφάνι.

Ταπείνωση, ἄσκηση, ὑπακοή, προσευχή καί ἀγρυπνία,

ἡ ἀσπίδα γιά τόν διάβολο, ὁ δρόμος γιά τήν σωτηρία,

Ἔλεγες γιά μοναχό ἀμελῆ, πού στό τέλος ἔγινε Ἅγιος,

ἔλεγες γιά μοναχό ἐπιμελῆ, πού τόν κόλασε ὁ πλᾶνος.

Πολλές ἐκπλήξεις θά ἔχουμε στήν Οὐράνια Βασιλεία, ἔλεγες,

 ἐδῶ κάποιοι θά φοροῦν τά Σχήματα, ἐκεῖ ἄλλοι θἄχουν τά πρωτεῖα.

Μήν ἀναπαύεται ὁ μοναχός, ποτέ μή ξεθαρρεύει,

μέχρι τά τελευταῖα του ὁ διάβολος παραμονεύει.

Ὥσπου νά φύγει ἀπ᾽ τήν ζωή πάντοτε νά παλεύει,

 μόνο ὅταν ἡ ψυχή του βγεῖ, ὁριστικά ἀπ᾽ τόν διάβολο ξεμπερδεύει. Ἔλεγες, μοναχοί εἴμαστε, θά μᾶς συκοφαντήσουν,

θά μᾶς διαβάλουνε, θά μᾶς διασύρουν.

Ἀκόμη καί ἀδελφοί, ἴσως μᾶς ἀδικήσουν, 

μᾶς κατηγορήσουνε καί μᾶς ἀμφισβητήσουν.

Ἐμεῖς  μέ τήν προσευχή καί μέ τό κομποσχοίνι, 

ἀδιάφοροι νά μείνουμε στοῦ πειρασμοῦ τό χατῆρι.

Ἔλεγες, νά μᾶς φωτίζει ὁ Θεός καί νά μᾶς χαριτώνει,

μέ ἀγάπη καί ὑπομονή νά μᾶς δυναμώνει.

Ἄν ἐπιτρέψει ὁ Θεός, τίποτα μή φοβᾶσαι,

ὅποιοι πειράξουν μοναχό διπλᾶ νά τούς λυπᾶσαι.

Εἶν᾽ ὁ Χριστός μας ἀρχηγός, Ἐκεῖνος θά νικήσει,

αὐτόν τόν πλᾶνο, τόν κακό, στό τέλος θά τόν σβήσει.

Ἐμεῖς μέ πόνο νά εὐχόμαστε γιά ὅσους μᾶς φθονήσουν,

νά τούς ἐλεήσει ὁ Θεός καί νά μετανοήσουν.

Ἔλεγες, ἀκοῦνε φῆμες καί τρέχουνε σέ διορατικούς γεροντάδες,

εἶναι ἐπικίνδυνο αὐτό καί πέφτουνε σέ πλᾶνες.

Ὁ διάβολος τήν παγίδα του τήν ἔχει καλά στημένη,

συμπτώσεις διάφορες καί τούς παγιδεύει.

Ἀκοῦνε λόγια τοῦ μυαλοῦ, λόγια ἁπλᾶ μονάχα,

καί κοροϊδεύει ὁ διάβολος ὅτι κατεβήκανε ἀπ᾽ τά Οὐράνια.

Ἡ διόραση δέν φαίνεται, εἶναι καλά κλεισμένη,

κι ἄν κάποιος τήν ἔχει, τήν ἔχει κλειδωμένη.

Ἔλεγες, λένε λόγια πολλά, λόγια πού δέν τά εἶπα

νά τούς ἐλεήσει ὁ Θεός, κρῖμα, μεγάλο κρῖμα.

Διαδίδουν διάφορα, δῆθεν τά εἶπε ὁ Παΐσιος,

ἐνῶ τούς ὑπαγορεύει ὁ ἑαυτός τους ὁ ΠΛΑΝΗ-σιος.

Τό ὄνομά μου, ἔλεγες, κάποιοι θά χρησιμοποιοῦνε,

ἐγώ, ὅμως, παρακαλῶ, τό φρόνημά μου νά ἀσπασθοῦνε.

Ἔλεγες, πολλά παλαβά ἄκουσα στήν ζωή μου, μά αὐτά δέν εἶναι τίποτε, ἐμπρός σέ ἐκεῖνα πού θά κυκλοφορήσουνε μετά τήν κοίμησή μου.

Ἔλεγες, μπορῶ ἀμέτρητα νά πῶ,

 μά δέν θά ὠφελήσω,

δέν ξέρουν τήν μετάφραση 

καί δέν θά βοηθήσω.

Γέροντα, ὅσα ἔλεγες, τά ἔλεγες ἀπό ἀγάπη,

δέν ἦταν λόγια ἀνθρώπου ἁπλᾶ, τά εἶχες ζήσει σέ θεωρία καί πράξη. 

Καί πόσα ἄλλα ἔκρυβες, κανείς μας δέν θά μάθει,

ἀπό τήν ἄγνωστη ἅγια σου ζωή λίγα ψίχουλα ἔχουμε πάρει.

Δέν εἶχες δικό σου ὑποτακτικό ποτέ σου στό Καλύβι

καί ἀδιάκοπα προσευχόσουνα στῆς Παναγιᾶς μας τό καντῆλι. Ἔλεγες, τοῦ κόσμου εἶμαι ὑποτακτικός καί σάν στρατιώτης μοναχός,

στόν πόνο τῶν ἀνθρώπων εἶμαι ἄγρυπνος φρουρός.

Δέν μίλαγες, Γέροντα, γιά σέ, 

εἶχες ταπείνωση μεγάλη,

πόσες πίκρες ἄραγε,  

πόσες νά εἶχες πάρει;

Δέν εἴμαστε ἄξιοι, Γέροντα, παιδιά σου νά κληθοῦμε,

ἀλλά στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἐμεῖς εὐελπιστοῦμε.

Σέ εὐγνωμονῶ, Ἅγιε Γέροντα, θά σέ εὐλαβοῦμαι αἰώνια,

ἐσύ μέ προστάτεψες στά δύσκολά μου χρόνια.

Σέ σέ ὀφείλω, Γέροντα, ὅλα τά Σχήματά μου,

Σέ σέ ὀφείλω, Γέροντα, Ἀρσένιος τ᾽ ὄνομά μου.

Γέροντα, ὅ,τι καί νά πῶ εἶναι φτωχά τά λόγια,

ἀπό καρδιᾶς σ᾽ εὐχαριστῶ γιά τά ὠφέλιμά σου λόγια.

Ἐκεῖ ψηλά στά Οὐράνια, εὔχου γιά μένα, Γέροντα,

νά μέ φωτίσει ὁ Θεός νά ἔχω καλή μετάνοια.

Γέροντα, εὔχου γιά ὅλους μας , μιά μέρα νά βρεθοῦμε,

ἐκεῖ στήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ νά συναντηθοῦμε.