ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, Γ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, Γ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΣ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Σήμερα, 18 Ιανουαρίου, η Εκκλησία γιορτάζει δύο μεγάλους Πατέρες: τον Αγιο Αθανάσιο το Μέγα και τον Αγιο Κύριλλο, πατριάρχες Αλεξανδρείας. Θα ασχοληθούμε στο παρόν άρθρο μόνο με τον Αγιο Κύριλλο, που ως γνωστό, υπήρξε ο ηγέτης της Εκκλησίας στη σύγκρουσή της με τον αιρεσιάρχη Νεστόριο. 

Κατά τη Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο του 431, δεν παρέστησαν μόνο επίσκοποι της Ανατολής, αλλά κι επίσκοποι από τη Δύση και μάλιστα αντιπρόσωποι του Πάπα της Ρώμης Κελεστίνου. Ολοι οι ορθόδοξοι ιεράρχες, ενωμένοι υπό την στιβαρή κι αδιαμφισβήτητη ηγεσία του Αγίου Κυρίλλου, κατατρόπωσαν τον Νεστόριο και τους υποστηρικτές του που επέμεναν να βλέπουν δυό Χριστούς («διαιρώ τας φύσεις, αλλά ενώ την προσκύνησιν», διακήρυττε ο αιρεσιάρχης Νεστόριος) κι όχι ένα, όπως δίδασκε η Εκκλησία. 

Στη Σύνοδο αυτή για πρώτη φορά επισήμως αποκαλείται η Αγία Παρθένος, Θεοτόκος. Μ’ αυτό τον τρόπο απάντησε η Εκκλησία στον Νεστόριο που πρέσβευε: «την Μαρίαν Θεοτόκον λαλείτω μηδείς. Μαρία γάρ άνθρωπος ην. Υπό ανθρώπου δε Θεόν τεχθήναι αδύνατον». 

Η Σύνοδος βρέθηκε μπροστά το θέμα του Συμβολου της Πίστεως, το οποίο είχαν θεσπίσει οι δύο προηγούμενες Οικουμενικές Σύνοδοι, η Α΄και η Β΄. Παρά ταύτα αρνήθηκε να το τροποποιήσει κι επέμεινε να μείνει όπως ήταν. Μάλιστα απαγόρευσε με τον ζ΄κανόνα της οιανδήποτε προσθηκη ή αφαίρεση, ούτε κατά ένα γιώτα. Αυτό το Σύμβολο της Πίστεως τροποποίησαν, παρά τη σαφή απαγόρευση της Συνόδου, οι επίσκοποι της Ισπανίας, που συνήλθαν στην πόλη Τολέδο στα 589. Οι επίσκοποι αυτοί, τόλμησαν δύο φοβερά πράγματα: να αλλάξουν την πίστη της Εκκλησίας σχετικά με την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος, προσθέτοντας τη φράση «το εκ του Πατρός και του Υιού επορευόμενον» (ex Patre Filioque) και δεύτερο να περιφρονήσουν την σαφή θέση της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου, που απαγόρευε οιανδήποτε μεταβολή στο Σύμβολο της Πίστεως. Επομένως, έχουμε μια ληστρική σύνοδο και τίποτε περισσότερο. 

Ο Πάπας Λέων, όντας ορθόδοξος και προασπιστής της Πίστεως, αντιτάχθηκε στην παραχάραξη της Πίστεως, αλλά οι Φράγκοι κι οι Γερμανοί ήσαν ανένδοτοι. 

Επέμεναν φορτικά κι αταλάντευτα στην αίρεση του Filioque, μέχρις ότου, στα 1014 ο γερμανικής καταγωγής Πάπας το υιοθέτησε επισήμως. Aπό τότε μέχρι και σήμερα οι Παπικοί υπόκεινται σε καταδίκη από Οικουμενική Σύνοδο κι ας μη κάνουν οι παπόφιλοι και λατινόφρονες ότι δεν καταλαβαίνουν, θεωρώντας τον Παπισμό «αδελφήν Εκκλησίαν»!!! Ο Αγιος Κύριλλος, ο Πάπας Κελεστίνος κι όλοι οι Πατέρες της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου βροντοφωνάζουν στους παραχαράκτες ότι είναι αιρετικοί. Πώς τολμάτε να τους λέτε αιρετικούς, μας ρωτούν οι Λατινόφρονες; Δεν είμαστε εμείς που τους αποκαλούμε αιρετικούς αλλά η ιστορία κι ίδια η συμπεριφορά τους. Και τουλάχιστον δύο Πάπες, τους οποίους οι Παπικοί θεωρούν «αλάθητους».