ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΙΒΗΡΩΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΙΒΗΡΩΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ο Πανοσ. Αρχιμ. Βασίλειος (Γοντικάκης) βρίσκεται στις ΗΠΑ. Συνοδεύεται από τον Οσιολ. Ιερομόναχο Αντώνιο Ιβηρίτη και τον Οσιολ. μοναχό Χριστοφόρο Ιβηρίτη. Χθες Κυριακή λειτούργησε στον ιερό ναό της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου Αστορίας.

Το κήρυγμα του π. Βασιλείου κινήθηκε προς την κατεύθυνση που σταθερά κινούνται οι ομιλίες και τα κηρύγματά του: Να μην προτάξουμε άμυνα στην επίθεση της αγάπης του Χριστού για να ευλογηθεί η ζωή μας. 

Στο σημερινό του κήρυγμα, που στράφηκε στην ευαγγελική περικοπή του Ζακχαίου, έκανε ένα πολύ ενδιάφεροντα παραλληλισμό του ευαγγελικού όρου “οίκος” -που χρησιμοποιεί ο Κύριος- με τον όρο “οικουμένη”, αφού όλος ο κόσμος έγινε πια ένας “οίκος”.

Το σημαντικό, μας είπε ο σεβαστός Γέροντας, είναι να ζούμε απλά τη χάρη του Θεού στην Ορθόδοξη Εκκλησία και η αγκαλιά μας να είναι ανοιχτή σε κάθε πλάσμα του Θεού που πρέπει να χωρέσει σ’ Αυτήν.

Μεγάλη ήταν η χαρά μου να ξαναδώ ύστερα από 25 σχεδόν χρόνια τον Γέροντα και τους δύο σεβαστούς πατέρες της Μονής Ιβήρων που πρωτογνώρισα το 1977 στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα όπου φιλοξενήθηκα για έξι σχεδόν μήνες. Μια καθοριστική εμπειρία της ζωής μου.

Για έξι μήνες μπήκα στο πρόγραμμά της μονής και παρακολουθούσα τις Ακολουθίες, τη Θεία Λειτουργία και τις αγρυπνίες που τελούνταν. Στεκόμουν στη Λιτή του καθολικού της Μονής σχεδόν πάντοτε στο τέταρτο στασίδι από το παλλάδιο της Μονής, την εικόνα του Αγίου Νικόλαου του Στρειδά.

Η σημερινή Θεία Λειτουργία με χαροποίησε επειδή είδα τον Γέροντα και τους πατέρες, άκουσα το πολύ πνευματικό κήρυγμα του π. Βασιλείου, αλλά κι επιπλέον επειδή μου θύμισε την πιο ευλογημένη ίσως περίοδο της ζωής μου. 

Με κατένυξε πραγματικά η όλη παρουσία των Αγιορειτών μοναχών. Πολύ καλόγεροι. Καλόγεροι με την πιο παραδοσιακή έννοια του όρου. Ο Γέροντας στεκόταν με σκυμμένο το κεφάλι γυρμένο δεξιά την ώρα του Εξάψαλμου απορροφημένος στην προσευχή στο Ιερό Βήμα και έμοιαζε σαν μορφή της εικόνας της δέησης. Ο π. Χριστοφόρος σχεδόν αθέατος πάντοτε πρόθυμος να διακονήσει. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή η μορφή του Ιερομόναχου Αντώνιου. Τρόμαξα να τον αναγνωρίσω. Δεν είναι μόνο ότι έγινε κάτασπρη η πλουσιότατη γενειάδα και τα πυκνά μακριά μαλιά του. Η όλη αναστροφή του συγκινεί. Μετρημένες κουβέντες, πολύ γνήσια συγκρατημένο ύφος, ήθος αληθινά αγιορειτικό.

Η έλευση των Αγιορειτών πατέρων και η εμπειρία της χθεσινής Θείας Λειτουργίας τσιμέντωσε την πεποίθηση που σχημάτισα πριν πάρα πολλά χρόνια λίγο μετά που ήρθα στις ΗΠΑ και την οποία κατέγραψα κατ’ επανάληψη σε πολλά άρθρα έκτοτε.

Δεν πας πολύ μακριά αν ελέγχεις την εκκοσμίκευση, τον εκπροτεσταντισμό και το οικουμενιστικό φρόνημα της Εκκλησίας της Αμερικής, μιας Εκκλησίας της οποίας τον σπόρο  έσπειρε ο Μεταξάκης, που άνδρωσε ο Αθηναγόρας, που ενηλικίωσε ο Ιάκωβος και που δεν κούνησε ούτε το μικρό δακτυλάκι του για να αλλάξει την πορεία της ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος.

Η αναφορά στην εκκοσμίκευση είναι ανάγκη να γίνεται, αλλά χθες συνειδητοποίησα -όσο ποτέ άλλοτε- ότι αρκεί και μόνον η θέα των Αγιορειτών πατέρων και το ανεπιτήδευτο γνήσια ασκητικό ήθος που αχτινοβολούν για να δώσει την αίσθηση της "ετέρας ζωής" στους πιστούς.

Θα ήταν, όχι απλά ευλογία, αλλά αληθινή κοσμογονία για την Εκκλησία της Αμερικής σαν σύνολο, η επάνδρωση της Μονής της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου έστω και με τρεις μόνον Αγιορείτες μοναχούς, όπως τους πατέρες που είχαμε την ευλογία να ζήσουμε σήμερα στην Πατριαρχική Μονή της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου Αστορίας. Γι’ αυτό θερμές είναι οι ευχαριστίες μας στον π. Ιερόθεο, επειδή προσκάλεσε τον Γέροντα Βασίλειο και τους Αγιορείτες πατέρες που τον συνοδεύουν.