ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΟΝΤΩΣ Ο ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΕΓΓΥΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ;

ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΟΝΤΩΣ Ο ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΕΓΓΥΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ;

(Απαντητικό σχόλιο στη σχετική αναφορά του καθηγητού κ. Πέτρου Βασιλειάδη)

Του θεολόγου κ. Β. Χαραλάμπους

=====

Ο Ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, κ. Πέτρος Βασιλειάδης, σε ομιλία του στην εσπερίδα με τίτλο «Το Σχίσμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία – Η Περίπτωση της  Ιεράς Μονής Εσφιγμένου» (στις 30 Νοεμβρίου 2014),  αναφέρθηκε στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ως τον τρίτο μεγάλο Πατριάρχη της νεώτερης Ορθοδοξίας (μετά τον Ιωακείμ τον Γ΄ και τον Αθηναγόρα). 

Το γεγονός αυτό της συγκαταρίθμησης του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ανάμεσα στους τρεις μεγάλους Πατριάρχες της νεώτερης Ορθοδοξίας (κατά την άποψη του εν λόγω καθηγητού), αφορμάται σύμφωνα με τα λεχθέντα του, από «την υποδοχή στο μαρτυρικό Φανάρι του Πάπα Φραγκίσκου, ο οποίος  εκ λόγων και πράξεων βρίσκεται εγγύτερα στην Ορθοδοξία από κάθε άλλο προκάτοχό του στην καθέδρα της μετά το σχίσμα Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας». 

Ενώ το κατεξοχήν θέμα ήταν  το Παλαιοημερολογιτικό Σχίσμα και η περίπτωση της  Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, ο εν λόγω καθηγητής αναφέρθηκε  εκτενώς και για το θέμα του Σχίσματος του 1054 μ.Χ.  Όπως ανέφερε, είχε επιλέξει τον τίτλο της δικής του ‘’πρόχειρης συμβολής’’, όπως τη χαρακτήρισε, «Η ενότητα της Εκκλησίας και το σκάνδαλο του σχίσματος», με ειδική αναφορά στην περίπτωση της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου. 

Όσον αφορά την ‘’εγγύτητα’’ του Πάπα Φραγκίσκου, που διεπίστωσε ο εν λόγω καθηγητής, θα πρέπει να αναφέρομε, ότι αυτό που ιδιαιτέρως χαρακτηρίζει τον Πάπα Φραγκίσκο είναι οι υπερβολές προσέγγισης και αβρότητας, που λειτουργούν ως ένα είδος ποικιλότροπων εκφάνσεων των Παπικών δημοσίων σχέσεων. Εξάλλου αυτός ο Πάπας έχει προβεί σε τόσα ατοπήματα αβρότητας με τους αλλοθρήσκους και δη με τους μουσουλμάνους κι έτσι δεν μας ξενίζει η ‘’ευνοϊκή’’ στάση του απέναντι στην Ορθόδοξή μας Εκκλησία.  Επιπρόσθετα ο εν λόγω καθηγητής, δεν αναφέρθηκε καθόλου στις αιρέσεις που υπέπεσε ο Παπισμός μετά την αποκοπή από την Μία Αγία Εκλησία, ούτε και στο αν υπάρχει Παπική πρόθεση ανασκευής των, γεγονός που όντως θα καταστήσει την ‘’εγγύτητα’’ αληθινή.

Την εγγύτητα τούτη τη δικαιολόγησε ως εξής: «Κάτι που εν πολλοίς οφείλεται και στην θετική επίδραση του διαλόγου και την συνεπακόλουθη  αλλοίωσιν των συνομιλητών μας».   Η εμμονή στα ‘’ελάσσονα’’, τα οικολογικά θέματα και τη ‘’λεκτική’’ προσπάθεια για κατάπαυση πολέμων, ουδεμία  συζήτηση επιτρέπουν στις οικουμενιστικές συνάξεις, για τα σοβαρά μείζονα θέματα.

Η ‘’εγγύτητα’’ αυτή σίγουρα δεν διαπιστώνεται από τις ενέργειες του Πάπα Φραγκίσκου, αλλ’ όμως θα διαπιστωθεί εάν «αποδώσει ο Πάπας στην Μία Αγία Εκκλησία ότι παρ’ αυτής αφήρεσε ως μη ώφειλε» κατά τον λόγο του Αγίου Νεκταρίου.

Απλά να σημειωθεί ότι παρεμηνεύεται και πάλι η ενότητα των ανθρώπων εν Χριστώ, με τη ενότητα των διαφόρων ‘’εκκλησιών’’.   Η Εκκλησία δεν είναι ένα συνοθύλευμα διαφόρων ‘’εκκλησιών’’.  Η ευχή της Μεγάλης συναπτής, για την ενότητα των Αγίων του Θεού Εκκλησιών, αφορά τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες.  Η ενότητα όπως οι οικουμενιστές την εννοούν εξυπονοεί διαίρεση, ενώ κατ’ ουσίαν έχουν αποκοπεί από την Εκκλησία.  Εάν θέλουμε να μιλούμε Ορθοδόξως γι’ αυτό το θέμα θα πρέπει να αναφέρομε ότι, η Μία Αγία Εκκλησία προσκαρτερεί την επιστροφή όσων έχουν αποκοπεί.