“Ο ΦΤΩΧΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ”, Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΓΗΣ

“Ο ΦΤΩΧΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ”, Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΓΗΣ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Η πελώρια σε διαστάσεις Μονή του στο Ντιβέγιεβο της Ρωσίας, με τις εκατοντάδες καλογριές, το γιγαντιαίο σαμπόρ (καθολικό) και την ατέλειωτη ουρά μπροστά στο λείψανο του Αγίου Σεραφείμ, μας βοηθά να καταλάβουμε τη σημασία του για το ρωσικό λαό και για τους απανταχού της γης Ορθοδόξους. 

Ο Αγιος Σεραφείμ Σαρόβσκυ (του Σάρωφ, όπως είναι γνωστός στους Ελληνες) γεννήθηκε στα 1759 στην πολη Κούρσκ, κοντά στα σημερινά ουκρανικά σύνορα. Στα 18 του μόλις χρόνια βρίσκουμε τον Πραχόρ στη μονή του Σάρωφ, να εγκταβιώνει εκεί, με το όνομα Σεραφείμ. Εφτά χρόνια αργότερα είναι ήδη πρεσβύτερος. Με την άδεια της Μονής αποσύρεται στη δασωμένη έρημο και για 5 χρόνια αφιερώνεται σε νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Με τους υπεράνθρωπους αυτούς αγώνες έγινε δοχείο του Αγίου Πνεύματος και χιλιάδες άνθρωποι άρχισαν να συρρέουν στο κελλί του για να ζητήσουν τις προσευχές του, τις συμβουλές του και την ευλογία του. Ανοιξε το κελλί του στους ανθρώπους έχοντας πληροφορία από τη Θεοτόκο. 

Σ’ όλους μοίραζε ειρήνη, χαρά και θεικές ευλογίες. “Απόκτησε την πνευματική είρηνη και τότε χίλιες ψυχές ολόγυρα σου θα βρούν τη λύτρωση” έλεγε. Ολόχρονα χαιρετούσε τους επισκέπτες του με τη φράση: “Χριστός ανέστη, χαρά μου”! Μπορούσε να διαβάσει τα πιο απόκρυφα μυστικά της ζωής ενός ανθρώπου. “Σκοπός της ανθρώπινης ζωής”, δίδασκε, “είναι να αποκτήσουμε μέσα μας το Αγιο Πνεύμα”. 

Χαρακτηριστική εν προκειμένω  είναι η συνάντηση του με το Ν. Μοταβίλωφ, που τον αντίκρυσε να λάμπει τόσο πολύ που δεν μπορούσε να τον κοιτάξει. Δίδασκε ότι όχι μόνον οι μοναχοί, αλλά και οι λαικοί και οι κληρικοί μπορούν να λάβουν τα δώρα του Αγίου  Πνεύματος, νοουμένου ότι είναι Ορθόδοξοι. Δεν καταλάβαινε από το σύγχρονο πνεύμα της ψευδεπίγραφης αγαπολογίας, ούτε της “καταλλαγής” με τους αιρετικούς χωρίς την απαραίτητη μετάνοια και απόπτυση της κακοδοξίας. 

Στο ρωσικό δάσος, που ζούσε, είχε παρέα μια πελώρια αρκούδα, κι όταν οι επισκέπτες του πάγωναν με τη θέα της, την έδιωχνε λέγοντάς της να πάει να του φέρει καμιά κηρήθρα μέλι για να τους φιλέψει. Εφαρμόζοντας την ευαγγελική εντολή, παρά τη μεγάλη του σωματική δύναμη, άφησε κάποιους ληστές να τον σπάσουν στο ξύλο, με αποτέλεσμα να περπατά καμπουριασμένος στην υπόλοιπη του ζωή. Εκοιμήθη εν Κυρίω εν ώρα προσευχής, αφού προγνώρισε την εκδημία του. Στα 1903 ανακηρύχθηκε επίσημα Αγιος. Τη μνήμη του γιορτάζουμε στις 2 Ιανουαρίου. 

Τα λείψανα του εξαφανίστηκαν κατά την περιόδο της κομμουνιστικής λαίλαπας και βρέθηκαν φυλαγμένα στην εκκλησία της Παναγίας του Καζάν στην Αγία Πετρούπολη μετά την πτώση του αθεισμού. Στην Κύπρο έχει κτισθεί πρόσφατα το Ησυχαστήριο του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ στην περιοχή της Σκουριώτισσας (Μητρόπολη Μόρφου). Μακάρι οι ευχές του να μας στηρίζουν.