Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ «ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΑΙΖÉ» ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ «ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΑΙΖÉ»  ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Του θεολόγου κ. Β. Χαραλάμπους

=====

Δείγμα παπικής δολιότητας, είναι η «Κοινότητα Taizé» στη Γαλλία, η οποία παρουσιάζεται σάν “μοναστική” κοινότητα. Εχει δολίως αποκληθεί “μοναστική”. Είναι όπως αυτές τις κοινότητες, που με βάση το Βατικάνειο «Κώδικα Κανονικού Δικαίου» (Codise di Diritto Canonico), είναι μια «Ιδιωτική ένωση πιστών» (Associazone private di fedeli). Η «Κοινότητα Taizé» βρίσκεται στην περιοχή της Γαλλικής Bourgogne (Βουργουνδίας), Saône et Loire. Η «Κοινότητα Taizé» αριθμεί πάνω από 100 άτομα. Είναι κατεξοχήν οικουμενιστική κοινότητα. Δολίως καλείται οικουμενική κοινότητα. Την κοινότητα αυτή αποτελούν άνθρωποι διαφόρων ομολογιών, από 30 χώρες. Την συναποτελούν Παπικοί, Προτεστάντες και “Ορθόδοξοι”. Το τι έχουν σοφισθεί είναι ολοφάνερο. Η κοινότητα ιδρύθηκε το έτος 1940 από τον καλούμενο “αδελφό” Roger Schutz. 

Ο καλούμενος “αδελφός” Αλοΐς είναι ο σημερινός "ηγούμενος” της Κοινότητας Taizé. Ο παπικός Αλοΐς είναι Γερμανικής καταγωγής και Γαλλικής υπηκοότητας. Η αναφορά του Αλοΐς, στη σχετική ιστοσελίδα της οικουμενιστικής αυτής κοινότητας (www.taize.fr), στις επισκέψεις του στον Πάπα Βενέδικτο, στον Οικουμενικό Πατριάρχη μας, στον Πατριάρχη Μόσχας Αλέξιο και στον “Αρχιεπίσκοπο” Καντερβουρίας Rowan Williams, καταδεικνύει ότι επιζητεί να δώσει οικουμενικό κύρος στις οικουμενιστικές του στρεβλώσεις.

Για τις επισκέψεις αυτές αναφέρει σχετικά ο παπικός “αδελφός” Αλοΐς: «Με αυτές τις επισκέψεις θα ήθελα να δείξω ότι με τους αδελφούς μου επιζητούμε με πάθος την κοινωνία μεταξύ των Χριστιανών. Στο Taizé  θα θέλαμε να συνδράμουμε να γίνει πιο αντιληπτή η κοινωνία που, εν Χριστώ, υπάρχει ήδη μεταξύ όλων των βαπτισμένων». Τα των «ελασσόνων» δυστυχώς θα καραδοκούν για την επίπλαστη ενότητα. 

Aλλοτρόπως την ειρήνη επιδιώκουν στην οικουμενιστική αυτή κοινότητα. Οικουμενιστικές δήθεν προσπάθειες  για την ειρήνη του κόσμου τούτου. Ο Χριστός μας λέγει «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν˙ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» Ιω. 14,27. Προς τι η υπερβάλλουσα επιμονή για την ειρήνη του κόσμου τούτου; 

Με λύπη παρατηρούμε ότι σε επίπεδο νεότητας η «Κοινότητα Taizé», έχει γίνει ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα του κόσμου. Πάνω από 100,000 νέοι (διαφόρων δογμάτων) απ’όλο τον κόσμο τον επισκέπτονται. Η επίσκεψή τους είναι ολιγοήμερη και εκεί “ασχολούνται” με οικουμενιστικές προσευχές, την ανάγνωση της Αγίας Γραφής, καθώς και με άλλες “συλλογικές” όπως τις καλούν εργασίες.  Το λυπηρό είναι ότι την επισκέπτονται αρκετοί νέοι από την Ελλάδα, αρκετοί μάλιστα φοιτητές Θεολογικών Σχολών σε οργανωμένη βάση.

Οι οικουμενιστικές αυτές εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται στην «Κοινότητα Taizé», σκοπό έχουν να καταδείξουν ότι οι δογματικές διαφορές αποτελούν απλά διαφορετικές παραδόσεις. Τούτο άλλωστε υπονοείται και από τα κατά καιρούς παπικά κελεύσματα, όπου οι δογματικές διαφορές καλούνται σκοπίμως εκκλησιαστικά έθιμα.

Προς τούτο ο καλούμενος “αδελφός” Αλοΐς συνέταξε για το έτος 2014: "Tέσσερις προτάσεις για την αναζήτηση της ορατής κοινωνίας ανάμεσα σε όλους εκείνους που αγαπούν τον Χριστόν». Τόσον η οικουμενιστική στρέβλωση, όσον και η παπική δολιότητα είναι ολοφάνερες.

Η Τρίτη πρόταση του Αλοΐς για παράδειγμα, που τιτλοφορείται με το κέλευσμα “Προσεύχεσθε τακτικά με άλλους” αναφέρει: «Αντί να μένουμε μόνοι μας με αυτά τα ερωτηματικά, ας βρούμε μερικούς άλλους ανθρώπους για να συζητούμε, μια φορά την εβδομάδα ή μια φορά τον μήνα. Ας μελετούμε μαζί μια σελίδα του Ευαγγελίου ή κάποιο άλλο κείμενο. Ας προσευχόμαστε μαζί, με ύμνους, με μια περικοπή της Αγίας Γραφής, με μια εκτενή σιωπή». Να παρατηρήσομε ότι θα ήταν αφέλεια να μην αντιληφθούμε ότι σαφώς υποδεικνύεται η συμπροσευχή με ανθρώπους διαφόρων δογμάτων. Χρησιμοποιείται προς τούτο ως υπότιτλος το αγιογραφικό “Ου γαρ εισίν δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα εκεί ειμί εν μέσω αυτών” (Ματθ. 18,20)

Τέτοια παρωδία προσευχών είναι αταίριαστη στον πραγματικό Χριστιανό. Η συμπροσευχή δεν είναι παρωδία προσευχής; Ο Αγιος Νείλος λέγει ότι, «η προσευχή είναι το ανέβασμα του νου στον Θεό».  Χαρακτηρίζει ο μεγάλος αυτός Αγιος την προσευχή «συναναστροφή του νου με τον Θεό». Είναι λοιπόν η συμπροσευχή, αληθινή προσευχή; Θα μπορούσε ποτέ ο Απόστολος Παύλος ή κάποιος των Αγίων Αποστόλων ή των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, να συμπροσευχηθεί με αιρετικούς; Ο Κανών ΛΓ΄ της εν Λαοδικεία Συνόδου λέγει «Ου δει αιρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι».

  

Παρατηρείται πράγματι σχετικοποίηση των Ιερών Κανόνων, σε όσους Ορθόδοξους συμμετέχουν σε αυτές τις  οικουμενιστικές στρεβλώσεις. 

Καθίσταται η αλήθεια της Πίστης δευτερεύουσα, χάριν της ανθρωπάρεσκης αγάπης. Επακόλουθο λοιπόν και τούτο από  το ανθρωπάρεσκο των ελασσόνων στα οικουμενιστικά διαλογικά παίγνια.  Καθίστανται τοιουτοτρόπως η μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας και η ομολογία της αλήθειας δευτερεύουσες. Είναι ξεκάθαρο δείγμα παπικής δολιότητας, η «Κοινότητα Taizé» στη Γαλλία και συνεπώς είναι απαράδεκτη η συμμετοχή Ορθοδόξων σ’ αυτές τις οικουμενιστικές συνάξεις.