ΙΧΘΥΟΣ ΑΦΩΝΟΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΒΑΤΡΑΧΟΥ ΑΠΡΑΓΟΤΕΡΟΣ;

“ΕΙΝΑΙ ΙΧΘΥΟΣ ΑΦΩΝΟΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΒΑΤΡΑΧΟΥ ΑΠΡΑΓΟΤΕΡΟΣ”

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

============

Δεν βλέπω πώς θα μπορούσε κάποιος να διαφωνήσει με το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Αττικής κ. Νικόδημο για τη λίαν απογοητευτική εικόνα που εκπέμπει η ιεραρχία και δη ο Μακαριότατος και η ολιγομελής ομάδα που τον περιβάλλει.

Η εκλογή των επισκόπων - συνήθως - γίνεται πριν την σύνοδο της Ιεραρχίας με μυστικές ίντριγκες που αναπτύσσει το Αρχιεπισκοπικό περιβάλλον.

Γι’ αυτό πολλές φορές διαρρέουν στα ΜΜΕ μέρες ή και βδομάδες, πριν τη σύνοδο της Ιεραρχίας, τα ονόματα των υποψηφίων που θα εκλεγούν σε χηρεύουσες Μητροπόλεις.

Και κατά κανόνα - όπως πολύ ορθά επισημαίνει ο Σεβασμιότατος Αττικής - η εκλογή αυτών των υποψηφίων δεν εδράζεται σε ευαγγελικά κριτήρια, αλλά στην υποταγή των υποψηφίων στην κλίκα του Αρχιεπισκόπου.

ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΟΛΛΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

________

Κανείς έντιμος άνθρωπος δεν μπορεί επίσης να διαφωνήσει με τον Σεβασμιότατο Αττικής για τις επιδόσεις πολλών ιεραρχών, που έχουν καταντήσει ένα θίασος πανηγυρτζίδων, που περιφέρουν τη χρυσοστόλιστή τους κουφότητα, από πανήγυρη σε πανήγυρη, για να ακούσουν τις φήμες τους σε πολυαρχιερατικά συλλείτουργα.

Οσο για την προθυμία τους να ομολογούν την πίστη μας και να δίνουν τη μαρτυρία του Χριστού στις μέρες μας - πλην ενίων λαμπρών εξαιρέσεων - αδιάψευστος μάρτυρας της αποτυχίας τους, είναι η καθολική χλεύη και περιφρόνηση που απολαμβάνουν από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, όχι μόνον εκ μέρους των αθέων και των χλιαρών, αλλά και εκ μέρους των συνειδητών Χριστιανών ακόμη.

Ο ΜΑΚΑΡΙΟΤΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΛΑΛΙΣΤΑΤΟΣ

_________

Με ένα άλλο σημείο του άρθρου του Σεβασμιότατου Αττικής, όμως, δεν μπορώ να συμφωνήσω καθόλου. Και αυτό αφορά το χαρακτηρισμό του Μακαριότατου ως “ιχθύος αφωνότερου και βατράχου απραγότερου.”

Απορώ ειλικρινά πώς ο Σεβασμιότατος εξέφρασε αυτή την άποψη.

Εκτός και αν εννοεί ότι ο Μακαριότατος είναι “ιχθύος αφωνότερος και βατράχου απραγότερος” στο προσκήνιο. Αλλά σε αυτό ούτε που θα μου περνούσε από το μυαλό η σκέψη - σε επίπεδο έστω και ψιλού λογισμού - να διαφωνήσω με τον Αγιο Αττικής.

ΣΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΟΜΩΣ;

__________

Στα παρασκήνια όμως;

Ούτε ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ δεν μπορεί να συγκριθεί με τις συνωμοτικές και παρασκηνιακές επιδόσεις του διαδόχου του.

Οχι μόνον δεν είναι άφωνος ο Μακαριότατος αλλά είναι λαλίστατος στα μυστικά διαβούλια των Αρχιερέων και των Γραμματέων, που πραγματοποιεί καθημερινά με τους εχθρούς της Εκκλησίας, που ανήκουν στο στενό αλλά και στο ευρύτερο αρχιεπισκοπικό περιβάλλον.

Ο Θεός να μας φυλάει αν δυναμώσει η φωνή ή αν πολλαπλασιαστούν οι πράξεις του Μακαριότατου, αφού με την υποτιθέμενη σιωπή και απραξία του γκρεμίζει ένα προς ένα όλα τα οχυρά της Εκκλησίας και ανοίγει διάπλατα - τη μια μετά την άλλη - τις πύλες της Βασιλεύουσας της Ορθοδοξίας. Οχι μόνον την Κερκόπορτα, αλλά και τη μισογκρεμισμένη πύλη του Ρωμανού.

Αλλά για το πώς ενεργεί ο Μακαριότατος και πώς κατόρθωσε ήδη να αγκυλώσει όλους τους αγώνες της Εκκλησίας πρέπει να επανέλθω για να αναπτύξω το θέμα διεξοδικά. Και για την ηλεκτρονική φυλακή των πολιτών, και για το μάθημα των θρησκευτικών, και για τον Οικουμενισμό και για το Νεοβαρλααμισμό και για το μάθημα των θρησκευτικών και για το χωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας αλλά και για όλους τους αγώνες της Εκκλησίας.

Παραθέτουμε στη συνέχεια το απόσπασμα του άρθρου του Σεβασμιότατου Αττικής που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

“ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΩΣ ΕΔΙΔΑΞΑΝ Β΄”

Του Σεβ. Μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημου

==============

Ὅποιος παρακολουθεῖ ἀπό κοντά καί μέ λαχτάρα ψυχῆς τίς μεθοδεύσεις καί τίς ἐξελίξεις στούς σύγχρονους Συνοδικούς χώρους, θλίβεται βαθύτατα, γιατί διαπιστώνει, ὅτι ἡ ἀποστολικότητα, τό κύριο χαρακτηριστικό καί χαρισματικό ἰδίωμα τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας, ἔχει περάσει στά κατάστιχα τῶν τυπικῶν προσόντων τῶν ὑποψήφιων Ἐπισκόπων καί στίς τυπικές διατάξεις τῆς τελετουργίας τῆς χειροτονίας τους.

Κρατεῖται μόνο, ὡς ἁλυσιδωτή διαδοχή, πού ξεκινάει ἀπό τούς δώδεκα Ἀποστόλους τοῦ Κυρίου μας καί κυλάει στό χρόνο καί στούς αἰῶνες, χωρίς νά διακόψει τή συνοχή της καί νά αὐτονομηθεῖ ἀπό τή μακρά σειρά τῶν λειτουργῶν τῶν Ἁγίων Μυστηρίων.

Αὐτό θεσπίζουν οἱ Ἱεροί Κανόνες. Αὐτό ὁρίζει τό τελετουργικό Τυπικό τῆς Ἁγιότατης Ἐκκλησίας μας. Ἀλλά αὐτό τό ἐπεκτείνει καί τό ἀποσαφηνίζει καί τό ἐπιβάλλει, μέ πολύ εὐρύτερα ἀνοίγματα καί μέ βαρύτερο φόρτο εὐθυνῶν ἡ ἱστορία τῆς Ἀποστολικότητας, πού τήν ἔγραψαν μέ τή φωτεινή ζωή τους καί μέ τό ποιμαντικό τους ἔργο οἱ μεγάλες προσωπικότητες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας.

Τό καυτό ἐρώτημα:

Τηροῦνται αὐτά σήμερα; Δυστυχῶς, ὄχι. Θά σᾶς φανεῖ παράξενο, ἀλλά ἔτσι εἶναι. Μιά μικρή ὁμάδα Ἱεραρχῶν, τό διαβόητο «κλάμπ τῆς ἀρχοντιᾶς» συνέρχεται σέ σκοτεινή διαβούλευση καί ἀποφασίζει ποιός θά εἶναι ὁ νέος ποιμενάρχης. Τά κριτήρια, πού ὑπαγορεύουν καί ὁριστικοποιοῦν τήν ἐπιλογή, δέν εἶναι ἡ πνευματική ὡριμότητα τοῦ ὑποψήφιου, ἡ λιπαρή μόρφωσή του καί οἱ ποιμαντικές του ἱκανότητες, ἀλλά ἡ σχέση του καί ἡ ἐξάρτησή του ἀπό τά δυναμικά πρόσωπα τοῦ «κλάμπ τῆς ἀρχοντιᾶς». Ἅμα εἶναι προσδεμένος σ᾿ αὐτή τήν ἁλυσίδα, οἱ ἄλλες προδιαγραφές περιττεύουν.

Ἡ πρακτική αὐτή, στερεωμένη καί παγιωμένη κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες, ἔσυρε τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στήν περιφρόνηση καί στή χλεύη. Ὁ λαός παρακολουθεῖ δεσποτάδες, μέ βαρύτιμες ἀμφιέσεις καί μέ βηματισμό αὐτοεπίδειξης, ἀλλά δέ διακρίνει στά πρόσωπά τους καί στίς κινήσεις τους τή σοβαρότητα τοῦ ποιμένα καί τήν ἱλαρότητα τοῦ πατέρα. Ξένοι οἱ ποιμένες. Ἄγνωστες οἱ προθέσεις τους. Θολη ἡ προσφορά τους. Κομμένη ἡ διασύνδεσή τους μέ τους ἁγίους Ἀποστόλους καί μέ τήν ὁμήγυρη τῶν γνήσιων καί δυναμικῶν διαδόχων τους.

Ὁ σημερινός προκαθήμενος εἶναι «ἀφωνότερος ἰχθύος καί ἀπραγώτερος βατράχου». Τά μέλη τοῦ «κλάμπ τῆς ἀρχοντιᾶς», λανσάρουν φιλελευθερισμό καί ἀπανωτές ἀπολαύσεις. Ὁ περιφερόμενος θίασος τῶν πανηγυριστῶν, λιτανεύει τή χλιδή καί εἰσπράττει τήν καλοπέραση. Καί...μηδέν πλέον.

*****

«Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν Σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν Σου...

ΠΗΓΗ:

Ελεύθερη πληροφόρηση