ΑΝΑΓΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
Tου Αρχιμανδρίτη Ιωήλ Κωνσταντινίδη
================
Aν κάποιος νομίζει ότι μπορεί να είναι οπαδός του Χριστού, άνευ της ομολογίας στη Θεότητά του και χωρίς να εφαρμόζει τις Ευαγγελικές επιταγές στη ζωή του, το μόνο το οποίο κατορθώνει, είναι να ξεγελά τον εαυτό του, με αποτέλεσμα να «εισπράξει», την άρνηση και από τον ίδιο τον Κύριο.
- Ας δούμε όμως, γιατί είναι αναγκαία η ομολογία της πίστεώς μας;
Γιατί τούτο είναι αναγκαία προϋπόθεση της σωτηρίας του πιστού;
Κατά πρώτον. Διότι το ορίζει ξεκάθαρα ο ίδιος ο Αρχηγός της πίστεως μας. Και αφού ο ίδιος ο Ιησούς θέτει τους όρους της σωτηρίας, καταντά τραγικό το να ζητά ο πιστός «δεοντολογία» από τον ίδιο το Θεό.
Ή δέχεσαι την αποκάλυψη του Ιερού Ευαγγελίου και τα λόγια του Ιησού ως έχουν και αγωνίζεσαι να τα εφαρμόσεις στην καθημερινότητα ή επιλέγεις την άρνηση της αλήθειας, αποδεχόμενος βέβαια στη συνέχεια, νομοτελειακά το αποτέλεσμα αυτής της ελεύθερης επιλογής σου.
Αλλά υπάρχει και άλλος, δεύτερος βασικότατος λόγος, ο οποίος από ανθρώπινης πλευράς κάνει αναγκαία την ομολογία της πίστεως. Και τούτο είναι η ψυχική ανάγκη του κάθε ισορροπημένου ανθρώπου. Με κάθε άνεση και χωρίς φανατισμό και μισαλλοδοξία, αισθάνεται ο άνθρωπος και μάλιστα ο πιστός την εσωτερική ανάγκη «να ομολογήσει» αυτό που πιστεύει, δηλ. αυτό που τον ικανοποιεί, τον γεμίζει, και κυρίως τον χαροποιεί.
Και για να τονίσουμε το θέμα, ας αναφέρουμε ένα απλό παράδειγμα. Αν μια ομάδα ανθρώπων διψά λόγω ελλείψεως νερού και κάποιος από την ομάδα ανακαλύψει πηγές με γάργαρο τρεχούμενο νερό, και ο ίδιος ξεδιψάσει, τί λέτε, το φυσιολογικό δεν είναι να «ομολογήσει», να οδηγήσει δηλ. και τους άλλους συνανθρώπους του «επί τας πηγάς των υδάτων»; Ή δεν θα χαρακτηρίσουμε απεριφράστως ως ασυνείδητο και εγκληματία ακόμα αυτόν που ενώ γνώρισε και γεύτηκε και ξεδίψασε, όμως δεν υπέδειξε, «δεν ομολόγησε» την αλήθεια και πραγματικότητα;
Είθε η χάρις του Κυρίου να μας ενισχύει τον ζήλο, ώστε μέρα με την ημέρα να σφυρηλατείται μέσα στην καρδιά μας το χάρισμα της Ορθοδόξου Χριστιανικής μας ομολογίας.
No comments:
Post a Comment