"ΑΠΛΩΣΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ ΟΣΟ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΣΤΡΩΜΑ ΣΟΥ"

“ΑΠΛΩΣΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ ΟΣΟ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΣΤΡΩΜΑ ΣΟΥ”

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===============

Καιρό είχα να διαβάσω κάτι το τόσο εύστοχο γραμμένο με τόση σαφήνεια. “Απλωσε τα πόδια σου όσο φτάνει το στρώμα σου”.

Απλά είναι ανόητο να ζεις με δανεικά. Κάποια ώρα οι χρεώστες θα σου ζητήσουν την αποπληρωμή του χρέους.

Εμείς όμως τι κάναμε για δεκαετίες τώρα από την εποχή του προσφυώς αποκληθέντος από τον κ. Γιανναρά “Ηρόστρατου” - του Ανδρέα Παπανδρέου που κατέστρεψε κυριολεκτικά το έθνος μας από τα θεμέλια του;

Δανειζόμαστε ασυλλόγιστα! Οχι για να τα επενδύουμε για να αποδώσουν μια μέρα καρπόν εκατονταπλασίονα, αλλά για να οικοδομηθεί ο πύργος της Βαβέλ ενός πελατειακού κράτους καθαρά αντιπαραγωγικού και άκρως επιβλαβούς για την οικονομία μας.

Τώρα βρισκόμαστε μπροστά στα ερείπια της αφροσύνης μας.

Και πώς αντιδρούμε;

Αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας;

Πολλού γε και δη!

Αποδίδουμε το κακό που μας βρήκε στις σκοτεινές δυνάμεις, στο διεθνή σιωνισμό και στη λέσχη Μπίντελμπεργκ.!!!

Με τέτοιο φρόνημα γίνεται προκοπή;

Παραθέτουμε τη συνέχεια το σχόλιο του περιοδικού “Η Ζωή” που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΑΣ!

=========

. Ἀπορεῖ κανεὶς γιὰ τὴν ἱκανοποίησή μας ἀπὸ τὴν ἐξασφάλιση περαιτέρω δανεισμοῦ τῆς χώρας μας. Χαιρόμαστε, δηλαδή, γιὰ τὴν παράταση τῆς δουλείας μας; Ἢ δὲν εἶναι ἔτσι; «Στὴν ἀρχαία Ἀθήνα, ὅσοι δὲν μποροῦσαν νὰ ξεπληρώσουν τὰ χρέη τους γίνονταν δοῦλοι. Γι᾽ αὐτὸ ὁ Σόλων μὲ τὴν περίφημη σεισάχθεια (=σείω τὸ ἄχθος) κατήργησε τὰ χρέη, ἐλευθέρωσε αὐτοὺς ποὺ εἶχαν γίνει δοῦλοι λόγῳ χρεῶν καὶ ἀπαγόρευσε τὸν δανεισμὸ μὲ ἐγγύηση τὴν προσωπικὴ ἐλευθερία τοῦ δανειστῆ. Κατὰ τὸν Πλούταρχο, «τὸ δανείζεσθαι τῆς ἐσχάτης ἀφροσύνης καὶ μαλακίας ἐστίν» (Ἠθικὰ 829 f). Ὁ Μέγας Βασίλειος στὴν ὁμιλία του «κατὰ τοκιζόντων», λέει ὅτι ἐκεῖνος ποὺ δανείζεται καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἐξοφλήση τὰ χρέη του, ἑκουσίως γίνεται δοῦλος γιὰ ὅλη του τὴν ζωή. Καὶ ὁ Γρηγόριος ὁ Νύσσης μᾶς θυμίζει ὅτι πολλὰ θύματα τῶν τοκογλύφων, ὅσοι δὲν μποροῦν νὰ ἀποπληρώσουν, αὐτοκτονοῦν διότι κρίνουν τὸν θάνατο ἐλαφρότερο ἀπὸ τὸν δανειστή. Ἡ γιαγιά μου στὸ χωριὸ δὲν εἶχε φοιτήσει στὸ London School of Economics οὔτε εἶχε γίνει καθηγήτρια στὸ Berkley, ἦταν ἀναλφάβητη, ἐν τούτοις συμβούλευε: «Παιδί μου, ὅσο φτάνει τὸ στρῶμα σου νὰ ἁπλώνεις τὰ πόδια σου». «Κάνε τὸ παιδί σου πλούσιο, μαθαίνοντάς το νὰ περιορίζη τὶς ἀπαιτήσεις του», προσέθετε ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Θὰ συνετισθοῦμε ἆραγε ποτέ;

ΠΗΓΗ:

περιοδ. «ΖΩΗ», τ. 4238, 16.06.2011

Στοιχειοθεσία: “Χριστιανική Βιβλιογραφία”