ΠΕΡΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΧΑΛΒΑ Νο. 2 ή "ΤΟ ΓΑΡ ΠΟΛΥ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΣ"

ΠΕΡΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΧΑΛΒΑ Νο. 2 ή “ΤΟ ΓΑΡ ΠΟΛΥ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΣ”

Tου Theodor Petrov

=====================

Στις 3 Ιουνίου 2011 ο Αρχιεπίσκοπος «Οχρίδας και Μακεδονίας» Στέφανος δέχθηκε στο ιδιαίτερο γραφείο του τον γνωστό διάκονο πασών των Ρωσιών Ανδρέα Κουράεφ, ο οποίος, μεταξύ άλλων, είναι και καθηγητής στη Θεολογική Ακαδημία της Μόσχας (Σ.τ.σ.: ο όρος «Μακεδονία» χρησιμοποιείται όπως αναγράφεται στο πρωτότυπο ρωσικό κείμενο). Η...μεγάλη αυτή τιμή ήταν η ανταμοιβή για την ομιλία του π. Ανδρέα στο «Μακεδονικό Πολιτιστικό Κέντρο» με θέμα «Η Ορθοδοξία στο σύγχρονο κόσμο». Εκτός αυτού δημοσιεύθηκε, σίγουρα σε κάποια από τα έγκριτα θεολογικά έντυπα της χώρας, και ένα δοκίμιο του ιδίου με τον τίτλο «Η Ορθόδοξη Εκκλησία Μακεδονίας είναι το πρόσωπο της πραγματικής Εκκλησίας».

Ο γνωστός, εντός των ορίων του «ρωσικού κόσμου», θεολόγος δήλωσε ότι η απομόνωση της «Εκκλησίας Μακεδονίας» είναι απλά το αποτέλεσμα πολιτικών προβλημάτων και όχι των ενεργειών αυτής της «Εκκλησίας», κάλεσε τους «Μακεδόνες» πιστούς να μην επαναλάβουν «τις αμαρτίες των Ελλήνων εθνικιστών» (!) και ομολόγησε ότι δεν βλέπει κανένα εκκλησιολογικό κώλυμα για την επίλυση του προβλήματος αυτού.

Βεβαίως ο ίδιος ο πολυσπούδαστος διάκονος έσπευσε να δηλώσει ότι δεν ευρίσκεται σε κάποια επίσημη αποστολή (Σ.τ.σ.: όπως, π.χ., ο π. Νικόλας Μπαλασώφ στις 7 Δεκεμβρίου 2009). Όμως, όπως ορίζει η ορθόδοξη εκκλησιαστική τάξη, ουδείς κληρικός μπορεί να απουσιάσει χωρίς προηγουμένως να έχει λάβει την «ευλογία» του προϊσταμένου του. Επομένως ποίος χορήγησε την άδεια στον ιερολογιώτατο καθηγητή;

Δεν χρειάζεται να διαθέτει ιδιαίτερες νοητικές ικανότητες ο αναγνώστης της παρούσης ιστοσελίδας για να κατανοήσει ότι η λεγόμενη «Εκκλησία Μακεδονίας» αποτελεί έναν από τους σημαντικότερος παράγοντες των εθνοφυλετικών επιδιώξεων του γνωστού «ersatz» κρατιδίου της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Γι’ αυτό και προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο γνωστός πολέμιος κάθε σχίσματος, ιδιαιτέρως δε στο έδαφος της Ουκρανίας, «διάκονος πασών των Ρωσιών» ερωτοτροπεί απροκάλυπτα με μια σχισματική «Εκκλησία», υπονομεύοντας, πρώτα από όλα, τις προσπάθειες της Εκκλησίας της Σερβίας για την υπέρβαση αυτής της διαιρέσεως. Άραγε ποίοι είναι αυτοί οι «Έλληνες εθνικιστές», στους οποίους αναφέρεται και ποίες είναι οι «αμαρτίες» τους;

Δυστυχώς η «φαιδρότητα» των δηλώσεων του Κουράεφ αντανακλά, πρώτα από όλα, τον ερασιτεχνικό χαρακτήρα όλων των μέχρι σήμερα επιλογών του Πατριαρχείου Μόσχας, και ιδιαιτέρως του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων, σε ζητήματα διορθοδόξων σχέσεων. Και για να μην σπεύσουν οι καχύποπτοι αναγνώστες του παρόντος σημειώματος να αναφωνήσουν ότι η άποψη αυτή στηρίζεται στις προσωπικές αντιπάθειες του γράφοντος, σημειώνουμε ότι το σχετικό δημοσίευμα εμφανίσθηκε σε μια ιστοσελίδα με την άκρως αποκαλυπτική ονομασία «Μόσχα ΙΙΙ Ρώμη» και φέρει τον τίτλο (Σ.τ.σ.: αναγράφεται με λατινικούς χαρακτήρες στο link) «Ο Κουράεφ ως ιδεολόγος του σχίσματος. Ο διάκονος υποστήριξε τους Μακεδόνες σχισματικούς».

Βεβαίως ο... καλόπιστος αναγνώστης του σημειώματος δικαίως θα αναρωτηθεί: γιατί η ιστοσελίδα με την τόσο βαρύγδουπη ονομασία επιμένει να ονομάζει το κρατίδιο με την κλεψίτυπη (plagium) ονομασία του; Μα... για τον απλούστατο λόγο ότι ουδείς στη Ρωσία ονομάζει το εν λόγω κρατίδιο με την επίσημη, τουλάχιστον στα χαρτιά, ονομασία του: από τον Πρόεδρο της χώρας μέχρι τον τελευταίο δημοσιογράφο κάποιας συνδικαλιστικής εφημερίδας στο λιμάνι του Βλαδιβοστόκ, το δημιούργημα του στρατάρχη Τίτο αναφέρεται ως «Μακεδονία». Και η πανορθόδοξη αλληλεγγύη «πάει στον παράδεισο»... παραφράζοντας τη γνωστή ταινία του Elio Petri «La classe ouvrière va au paradis».

ΠΗΓΗ:

Πυλώνας Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ