ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π. ΔΑΝΙΗΛ ΑΕΡΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΜΕ ΟΡΘΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ ΘΕΣΕΙΣ

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π. ΔΑΝΙΗΛ ΑΕΡΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΜΕ ΟΡΘΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ ΘΕΣΕΙΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Το άρθρο του π. Δανιήλ Αεράκη, που παραθέτουμε στη συνέχεια, λέγει πολλές αλήθειες αλλά αναφέρει και ορισμένα σημεία που δεν ευσταθούν.

Ας αρχίσουμε από τις ορθές θέσεις που καταγράφει ο π. Δανιήλ με το άρθρο του.

1.) Αποτείχιση (τουτέστιν διακοπή του μνημοσύνου) επιτρέπεται ΜΟΝΟΝ εφόσον ο οικείος επίσκοπος κηρύσσει γυμνή τη κεφαλή κατεγνωσμένη αίρεση επ’ εκκλησίαις.

2.) Άρα οι αποτειχίσεις που έγιναν στη Μητρόπολη Φλωρίνης δεν είναι σύννομες με τον ΙΕ΄ Κανόνα της ΑΒ΄ Συνόδου, επειδή ο Σεβ. Φλωρίνης δεν μπορεί να κατηγορηθεί για κανένα λόγο ως αιρετικός.

3.) Το ίδιο ισχύει -ασφαλώς- και για τις αποτειχίσεις που έγιναν στη Μητρόπολη Κεφαλληνίας και στη Μητρόπολη Ακαρνανίας. Το ίδιο αντικανονικές θα είναι και οι αποτειχίσεις που ίσως γίνουν στη Μητρόπολη Πειραιώς. Ο λόγος; Κανένας από τους πιο πάνω Μητροπολίτες δεν κήρυξε γυμνή τη κεφαλή κατεγνωσμένη ή άλλη αίρεση.

4.) Όσοι αποτειχίστηκαν δεν νομιμοποιούνται να καταργούν τους κανόνες της Εκκλησίας. Δεν είναι λ.χ. επιτρεπτό να λειτουργούν σε άλλη Μητρόπολη χωρίς την άδεια του τοπικού επισκόπου και ασφαλώς δεν νομιμοποιούνται να λειτουργούν με καθαιρεμένο κληρικό.

5.) Δίκαιο έχει ο π. Δανιήλ, επίσης, όταν επισημαίνει ότι ο ΙΕ΄ Κανόνας της ΑΒ΄ Συνόδου είναι δυνητικός και όχι υποχρεωτικός. Όσοι πρεσβεύουν την πλάνη ότι είναι υποχρεωτικός αποδεικνύουν ότι δεν κατανοούν ότι αυτή αύτη η ουσία του Κανόνα είναι ο δυνητικός χαρακτήρας του. Επί αυτού επιφυλασσόμαστε να επανέλθουμε σύντομα και να εξηγήσουμε αναλυτικά τι εννοούμε.

6.) Οι πιο πάνω είναι οι ορθές διαπιστώσεις του π. Δανιήλ. Δυστυχώς το άρθρο του περιέχει και πολύ προβληματικά σημεία:

Γράφει συγκεκριμένα: 

“Καί, ἐν πάσῃ περιπτώσει, οἱ ναοί καί τά μοναστήρια δέν ἀποτελοῦν ἰδιοκτησία κανενός. Ὅσοι μόνοι τους «ἐξεκλάσθησαν» (Ρωμ. ια' 17-20) ἀπό τό δένδρο τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας καί ἔφυγαν μέ τή μορφή εἴτε ἀποτειχίσεως, εἴτε σχίσματος, δέν «κουβαλοῦν» μαζί τους τό ναό τους ἤ τό μοναστήρι τους!”

Εδώ ο π. Δανιήλ τα έκανε κυριολεκτικά θάλασσα. Η αποτείχιση από αιρετίζοντα επίσκοπο δεν είναι έξοδος από την Εκκλησία, αλλά απολύτως νόμιμο κανονικό δικαίωμα των πιστών αν φυσικά ο οικείος επίσκοπος κηρύσσει γυμνή τη κεφαλή κατεγνωσμένη αίρεση.

Άρα οι αιρετίζοντες επίσκοποι κακώς εκδιώκουν τους αποτειχισμένους, από τους ναούς και τα μοναστήρια τους, επειδή ο ΙΕ΄ Κανόνας επιβάλλει να επαινούνται και όχι να διώκονται οι αποτειχισμένοι.

Αν επί παραδείγματι γίνει -και μακάρι να γίνει- αποτείχιση από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, από τον Σεβ. Μεσσηνίας, από τον Σεβ. Δημητριάδος, από τον Πατριάρχη Ρουμανίας ή από οιονδήποτε άλλο συνειδητό οικουμενιστή επίσκοπο, που ενστερνίζεται ανεπιφύλακτα τις αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης, τότε καλή και ευλογημένη είναι η αποτείχιση και όσοι αποτειχίζονται πρέπει να επαινούνται και όχι να εκδιώκονται από τα μοναστήρια και τους ναούς τους.

Ο π. Δανιήλ δημοσίευσε και δεύτερο άρθρο για τις αποτειχίσεις που θα σχολιάσουμε -συν Θεώ- αύριο στο οποίο διατυπώνει -δυστυχώς- με μεγαλύτερη ενάργεια ακόμη πιο προβληματικές θέσεις για την αποτείχιση.

Παραθέτουμε στη συνέχεια το άρθρο του π. Δανιήλ Αεράκη που μας έδωσε αφορμή για να γράψουμε το πιο πάνω σχόλιο.

*****

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΙΣΜΑΤΑ

Του Πανοσ. Αρχιμανδρίτη Δανιήλ Ἀεράκη

=====

Ὁ πρεσβύτερος, πνευματικό του προϊστάμενο ἔχει τόν ἐπίσκοπό του. Ἄν, λοιπόν, ὁ ἐπίσκοπός του κηρύττη «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» (δημόσια δηλαδή) αἵρεσι, τότε ἔχει δυνατότητα (ὄχι ὑποχρέωσι) νά διακόψη τό μνημόσυνό του.

Ρωτᾶμε εὐθέως: Ὁ εὐλαβής καί σεμνός καί σεβάσμιος Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Θεόκλητος, κήρυξε καμμία αἵρεσι; Ὅλοι, καί οἱ φανατικότεροι ἀκόμα, ἀπαντοῦν «Όχι! Εἶναι ὀρθοδοξότατος»! Τότε γιατί τρεῖς-τέσσερις ρασοφόροι κλειδώνουν τίς πόρτες ναῶν καί μονῶν, προκειμένου νά μή λειτουργήση ὁ σεβάσμιος ἐπίσκοπός τους ἤ ὁ νόμιμος ἐκπρόσωπός του;

Ζῆλο ἄς ἔχουν γιά τήν Ὀρθόδοξο πίστι. Τήν διαφωνία τους ἐναντίον οἰκουμενιστικῶν ἐνεργειῶν ἄς τή διατυπώνουν. Ἀλλ’ ἄς μή μονοπωλοῦν τό ζῆλο. Καί πρό παντός ἄς μήν προκαλοῦν σάλο στούς πιστούς καί γίνωνται ἀκούσια ἤ ἐκούσια αἴτιοι σχίσματος. 

Ἄς ἀκούσουν τί λέει σχετικά ὁ ἱερός Χρυσόστομος:

«Ἔργον τοῦ διαβόλου τό διασπᾶν ἡμᾶς ἀπ’ ἀλλήλων· καί σφόδρα ἐσπούδακεν ἀνελεῖν τήν ἀγάπην, ἵνα ἐκκόψῃ τῆς διορθώσεως τήν ὁδόν καί κατάσχῃ ἐκείνον μέν οὖν ἐν πλάνῃ, σέ δέ ἐν ἀπεχθείᾳ, εἴθ᾽ οὕτως ἀποτειχίσῃ τῆς ἐκείνου σωτηρίας τήν ὁδόν» (Ε.Π.Ε. 18α, 402).

Μετάφρασις: "Ἔργο τοῦ διαβόλου εἶναι νά μᾶς διασπᾶ ἀπό τούς αδελφούς μας. Μέ πολύ ζῆλο προσπαθεῖ νά ἐξαλείψη τήν ἀγάπη, γιά νά καταστρέψη τό δρόμο τῆς διορθώσεως καί νά κυριεύση, ἐκεῖνον μέν μέ τήν πλάνη, ἐσένα δέ μέ τήν ἔχθρα, καί ἔτσι νά βγάλη τούς πιστούς ἀπό τό δρόμο τῆς σωτηρίας τοῦ Χριστοῦ."

Εἶναι ζῆλος Ὀρθοδοξίας τό νά εἰσπηδοῦν κληρικοί ἄλλων Μητροπόλεων καί χωρίς τήν εὐλογία τοῦ οἰκείου ἐπισκόπου νά λειτουργοῦν; Εἶναι ζῆλος Ὀρθοδοξίας τό νά συλλειτουργοῦν μέ τόν ὁποιονδήποτε καί νά ἀγνοοῦν παντελῶς τόν πατέρα τους, τόν ἐπίσκοπό τους;

Καί, ἐν πάσῃ περιπτώσει, οἱ ναοί καί τά μοναστήρια δέν ἀποτελοῦν ἰδιοκτησία κανενός. Ὅσοι μόνοι τους «ἐξεκλάσθησαν» (Ρωμ. ια' 17-20) ἀπό τό δένδρο τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας καί ἔφυγαν μέ τή μορφή εἴτε ἀποτειχίσεως, εἴτε σχίσματος, δέν «κουβαλοῦν» μαζί τους τό ναό τους ἤ τό μοναστήρι τους!

Τά ὅσα σημειώνουμε ἐδῶ, ἀφοροῦν καί σέ περιστατικά ἄλλων Μητροπόλεων, περιστατικά «ἀποτειχίσεως» ἤ σχισματικῶν τάσεων. Ἀναφερθήκαμε ὅμως ἰδιαίτερα στή Φλώρινα, διότι ὁ ἐκεῖ ἐπίσκοπος ἐργάζεται ἱεραποστολικά στήν περιοχή ἀπό τό 1967 καί προσπαθεῖ νά εἶναι «φῶς τοῦ κόσμου».

Θά τολμοῦσαν ἆραγε οἱ «σχίζοντες τήν Ἐκκλησίαν» νά συμπεριφερθοῦν ἔτσι καί στόν μακαριστό Φλωρίνης Αὐγουστῖνο; Θά τόν περιφρονοῦσαν ἔτσι; Θά ἀγνοοῦσαν τήν ἐπισκοπική του παρουσία; Εὐχόμαστε νά φωτισθοῦν καί νά ἐπανέλθουν στήν κανονική τάξι, ἀκόμα καί διαφωνοῦντες. Ἡ διαφωνία δέν πρέπει νά καταλήγη σέ ΣΧΙΣΜΑ.