ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥ κ. ΝΙΚΟΥ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΠΙΦΑΝΙΟ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟ Α΄

ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥ κ. ΝΙΚΟΥ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΠΙΦΑΝΙΟ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟ

Α΄

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διάβασα, το ακόλουθο απόσπασμα, στο άρθρο του μαθηματικού κ. Νίκου Σακαλάκη «Ουδέ δύναμαι αυτόν κοινωνόν ηγήσασθαι των αγίων» (Μ. Βασίλειος – "Επιστολή (214) προς Κόμητα Τερέντιον)” salpismazois.blogspot.com/2017/:

“Η σημερινή οικουμενιστική διάβρωση θα είχε ίσως αποφευχθεί και σίγουρα θα είχε μετριασθεί, αν στην εποχή που ο οικουμενισμός απαριθμούσε μια δράκα επισκόπων, είχε δημιουργηθεί μια πνευματική Πατερική θωράκιση, μια θεολογική αφύπνιση διάρκειας, που είχαν ξεκινήσει οι π. Φιλόθεος Ζερβάκος, ο επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος και σχεδόν όλο το Άγιο Όρος.

Δυστυχώς, η θεωρία των δύο άκρων του π. Επιφανίου, δημιούργησε μια απλή ενωτική επιφάνεια στην Εκκλησία και έδωσε χώρο διαμόρφωσης της οικουμενιστικής πλάνης – αίρεσης και παραπλάνησης πολλών πνευματικών ανθρώπων.”

Τι μας λέγει αυτό το απόσπασμα του άρθρου του κ. Σακαλάκη;

1.) Ότι οι Οικουμενιστές επίσκοποι τη δεκαετία του 1970 ήταν ελάχιστοι.

2.) Ότι ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης, ο π. Φιλόθεος Ζερβάκος και το Άγιον Όρος προσπάθησαν να αφυπνίσουν το λαό.

3.) Ότι ο π. Επιφάνιος με τη θεωρία των δύο άκρων έδωσε χώρο για τη δημιουργία οικουμενιστικής πλάνης και παραπλάνησης πολλών πνευματικών ανθρώπων.

Καμιά από τις τρεις διαπιστώσεις του κ. Σακαλάκη δεν ευσταθεί.

Εικάζω ότι o κ. Σακαλάκης είναι νέος στην ηλικία και έχει το ελαφρυντικό ότι δεν έζησε τα γεγονότα της εποχής που περιγράφει. Το ακόμη πιο σοβαρό αγνοεί εξ ολοκλήρου τα ιστορικά δεδομένα και εκφέρει κρίσεις για θέματα το παρασκήνιο των οποίων δεν γνωρίζει.

1.) Ας αρχίσουμε από τον πρώτο ισχυρισμό του κ. Σακαλάκη.

Οι Οικουμενιστές επίσκοποι την εποχή του Αθηναγόρα, λέγει ο κ. Σακαλάκης, ήταν ελάχιστοι. Το ίδιο είναι και τώρα, κ. Σακαλάκη. Πέντε-έξι υπήρχαν τότε συνειδητοί Οικουμενιστές ιεράρχες στην Εκκλησία της Ελλάδος, επτά ή οκτώ υπάρχουν τώρα.

2.) Ερχόμαστε στο δεύτερο ισχυρισμό. 

Ο π. Φιλόθεος Ζερβάκος, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης και το Άγιον Όρος προσπάθησαν να ξυπνήσουν τον λαό και να τον κάνουν να αισθανθεί τον κίνδυνο από τον Οικουμενισμό, ισχυρίζεται ο κ. Σακαλάκης. Πολύ ορθή θέση πλην, όμως, δεν ήταν οι μόνοι. 

Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, αλλά και οι μαθητές του που σπούδαζαν στην Ελλάδα, ο Άγιος Παίσιος, ο π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, ο π. Σπυρίδων Μπιλάλης, ο κ. Ανδρέας Κεραμίδας, ο Καθηγητής Κωνσταντίνος Μουρατίδης, ο Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος, ο Παραμυθίας Παύλος, ο π. Μάρκος Μανώλης, ο Καθηγητής Ανδρέας Θεοδώρου, ο Φώτης Κόντογλου, οι τόσοι ανώνυμοι και επώνυμοι αρθογράφοι του “Ορθοδόξου Τύπου”, η αδελφότητα θεολόγων “Ο Σωτήρ”, η αδελφότητα θεολόγων “Ο Σταυρός” κτλ. προσέφεραν πολυτιμότατες υπηρεσίες για την αφύπνιση του πιστού λαού του Θεού για την παναίρεση του Οικουμενισμού. 

Αλλά, μήπως, ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος υπήρξε ουδενός δεύτερος σ’ αυτό τον αγώνα; 

Δεν υπέπεσε στην αντίληψη του κ. Σακαλάκη η μνημειώδης επιστολή του π. Επιφάνιου προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα που συντάραξε τους Οικουμενιστές και αναπτέρωσε τις ελπίδες των όπου γης παραδοσιακών πιστών;

Αγνοεί, μήπως, ότι ο π. Επιφάνιος έγραψε πολλά και σπουδαία βιβλία και άρθρα και έκανε πάμπολλα κηρύγματα εναντίον του Οικουμενισμού και του Παπισμού;

Δεν γνωρίζει ότι ο π. Επιφάνιος, όχι μόνον δεν αντιτάχθηκε στις αποτειχίσεις, αλλά ήταν αυτός ούτος ο ιθύνων νους που τις καθοδηγούσε;

Θα συνεχίσουμε -συν Θεώ- αύριο, για να διερευνήσουμε περαιτέρω τον λανθασμένο ισχυρισμό του κ. Σακαλάκη, ότι ο π. Φιλόθεος Ζερβάκος ξυπνούσε τους πιστούς με τα βιβλία και τις επιστολές του, ενώ ο π. Επιφάνιος τους οδήγησε στην πλάνη με τη θεωρία του περί των δύο άκρων.