Ο ΣΕΒ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ

Ο ΣΕΒ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ

Της κυρίας Ελένης Λωρίτου

=====

Θέλουμε ν'αγιάσουμε, αλλά ο Σεβ. Άνθιμος δεν μας αφήνει! Κάνουμε την κάθε φιλότιμη προσπάθεια να ξεχάσουμε τις παλιές αμαρτίες, να επιδείξουμε μεγαλοψυχία και συγχωρητικότητα, αλλά ο Παναγιώτατος αποκρούει την ευσπλαγχνία μας. Θέλουμε να τανύσουμε τα μικρά καλά, τις πατριωτικές κορώνες, ότι σε κάποιες στιγμές του εκκλησιαστικού και εθνικού βίου τον καμαρώσαμε, ώστε να ισοφαρίσουν τα μεγάλα παραπτώματα, αλλά δυστυχώς διακατέχεται από την υπερηφάνεια του ελεούμενου, που αποστρέφει την ελεημοσύνη. 

Μήπως, κ. Τελεβάντο, θυμόσαστε ποιός είπε, ότι οι Ιεροί Κανόνες εκδικούνται; Μήπως θυμόσαστε ποιός είπε ότι, όσο λαμπρό οικοδόμημα και αν κτίσει κανείς πάνω στην άμμο, αυτό θα καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος; Ποιός άλλος από τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο ασφαλώς. 

Τα ζήσαμε και με τον πολύ Χριστόδουλο! Οι πνευματικοί νόμοι λειτουργούν και εκδικούνται τους παραβάτες Ο π. Επιφάνιος ποτέ δεν αναγνώρισε τους 12 μοιχεπιβάτες μεταξύ των οποίων και οι εντυπωσιακοί και πολλά υποσχόμενοι και κατόπιν αυτοαναιρεθέντες Χριστόδουλος και Άνθιμος. Όταν ο π. Επιφάνιος αναφερόταν σε αυτούς, έλεγε ο “φερόμενος ως Δημητριάδος ή Αλεξανδρουπόλεως.” Πού να ζούσε να έβλεπε και τα στερνά τους! Επίσης ο π. Επιφάνιος ήταν πολέμιος του “μεταθετού”; Υπάρχει δημοσιευθέν άρθρο του με τίτλο “αμετάθετοι επί του μεταθετού”. Ο Παναγιώτατος Άνθιμος δεν του έφτανε το “μοιχεπιβάτης” ως Αλεξανδρουπόλεως, έγινε για δεύτερη φορά παραβάτης των Ιερών Κανόνων γενόμενος για δεύτερη φορά μοιχός ως Θεσσαλονίκης μέσω του μεταθετού. Βεβαίως δεν θα λέγαμε όλα αυτά, δεν θα ξύναμε πληγές, αν ο Παναγιώτατος δεν τα σκάλιζε και δεν μας τα ανακαλούσε στην μνήμη μας. Επικαλείται τους Ιερούς Κανόνες, αυτούς που καταπάτησε, για να εξοντώσει τους δικαίους. 

Τα ζήσαμε και με τον Χριστόδουλο. Ποτέ ο Χριστόδουλος δεν θέλησε να έχει κοντά του αξιόλογους και εναρέτους συνεργάτες. Καταδιωκόμενος από εσωτερικές ερινύες μάζεψε κοντά του όλους τους ποντικοφράχτες, οι οποίοι αφού πάχυναν στο τέλος έφαγαν και τον ίδιο. 

Το ίδιο βλέπω μακρόθεν να συμβαίνει και με τον Ανθιμο. Αντί οι συνεργάτες του να τον συμβουλεύσουν για το παράλογο και άτοπο της επιχείρησης εξόντωσης των δικαίων, αυτοί στήνουν παρωδίες δικαστηρίων εναντίον των δικαίων και τον αντικαθιστούν σαν πληρωμένοι δολοφόνοι με διατεταγμένη αποστολή την κεφαλή του Ιωάννου επί πίνακι. 

Η παραγγελιά βέβαια είναι άνωθεν και ξανά άνωθεν και παραπάνω από τους άνωθεν μέχρι …….! Μήπως θυμόμαστε, κ. Τελεβάντο, ποιος είχε πεί “θα ήταν προτιμότερο το Φανάρι να είχε πέσει μέσα στον Βόσπορο”;

Ο διωγμός και το μαρτύριο είναι η δόξα της Εκκλησίας και το μερίδιο των δικαίων: Φίλε εφ’ ώ πάρει! Κάνετε γρήγορα ό,τι έχετε να κάνετε. Μην χρονοτριβείτε. Έχουμε ήδη πάρει θέσεις στις κερκίδες του Κολοσσαίου! Θα απολαύσουμε την παράσταση!