Η ΠΙΘΑΝΗ ΕΚΛΟΓΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΩΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ;

Η ΠΙΘΑΝΗ ΕΚΛΟΓΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΩΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Εξετάσαμε, σε πρόσφατα άρθρα, ορισμένες θέσεις που κατέγραψε με το σχόλιό της η κυρία Ελένη Λωρίτου http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2017/09/blog-post_32.html και είπαμε ότι οι συνειδητοί Οικουμενιστές της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι οκτώ και όχι τρεις και ότι οι πλείστοι ιεράρχες που υπέγραψαν το κακόδοξο Κείμενο 6 της Συνόδου της Κρήτης δεν είχαν συνείδηση του τι υπέγραφαν. Γι’ αυτό και επιβάλλεται το βαρύ πυροβολικό των αντιοικουμενιστών να επιδιώξει να τους συναντήσει και να τους βοηθήσει να αντιληφθούν το μέγεθος του ατοπήματος που -ανεπιγνώστως έστω- διέπραξαν.

Με το σημερινό άρθρο θα απαντήσουμε το ερώτημα που υπέβαλε η κυρία Λωρίτου κατά πόσον η πιθανή εκλογή του Πρωτοσυγκέλου του Μητροπολίτη Δημητριάδος και του Πρωτοσυγκέλου του Μητροπολίτη Μεσσηνίας σημαίνει ότι η Εκκλησία της Ελλάδος έχει παραδοθεί στη μασωνία και τον Οικουμενισμό.

Η υποψηφιότητα των δύο Πρωτοσυγκέλων σχετίζεται μόνον με τον αγώνα διαδοχής του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου. 

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν έξι ισχυρές ομάδες δελφίνων στην Ιεραρχία: Του Σεβ. Νέας Ιωνίας, του Σεβ. Δημητριάδος, του Σεβ. Θεσσαλονίκης, του Σεβ. Σύρου, του Σεβ. Καισαριανής και του Σεβ. Μεσσηνίας, οι οποίοι -κατά κανόνα- ψηφίζουν πρόθυμα τους εκλεκτούς του Αρχιεπισκόπου και ζητούν ως αντάλλαγμα ο Αρχιεπίσκοπος να υποστηρίζει κάποτε και δικούς τους ευνοούμενους.

Ούτε με τη μασωνία, ούτε με τον Οικουμενισμό έχει σχέση η τυχόν εκλογή των δύο Πρωτοσυγκέλων στις χηρεύουσες Μητροπόλεις, αλλά με τον συσχετισμό δυνάμεων στην Ιεραρχία και με τη λυκοφιλία των δελφίνων και τον μεταξύ τους αδυσώπητο πόλεμο που μαίνεται αμείλικτος στα παρασκήνια.

Βεβαίως, στην προκειμένη περίπτωση, είμαστε όλοι εξαιρετικά ανήσυχοι επειδή και οι δύο Πρωτοσύγκελοι διακονούν σε Μητροπολίτες εγνωσμένου οικουμενιστικού φρονήματος. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει -κατ’ ανάγκην- ότι και οι ίδιοι είναι Οικουμενιστές. Δεν εκφέρω κρίση επειδή και οι δύο μου είναι εντελώς άγνωστα πρόσωπα. Αλλά είτε είναι, είτε δεν είναι Οικουμενιστές, δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία ότι η τυχόν εκλογή τους στις χηρεύουσες Μητροπόλεις θα είναι καρπός συναλλαγής των δελφίνων με τον Αρχιεπίσκοπο.

Σας θυμίζω τι συνέβαινε στην Εκκλησία της Ελλάδος όταν ο τότε Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ έπνεε -για χρόνια- τα λοίσθια. Οι τότε δελφίνοι του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου Δημητριάδος Χριστόδουλος (μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος), Θηβών Ιερώνυμος (νυν Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος) και Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος (νυν Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης) απαίτησαν και πέτυχαν να εκλέγεται -εκ περιτροπής- ως αρχιερέας κληρικός που ανήκε στην ομάδα τους.

Το ίδιο κατ' αναλογία συμβαίνει και τώρα. Ποια είναι η διαφορά; Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δεν πνέει τα λοίσθια και προωθεί με ευφυείς τακτικές στρατηγικές κινήσεις την υποψηφιότητα του Σεβ. Νέας Ιωνίας Γαβριήλ. Κανένας από τους δελφίνους δεν αντιπολιτεύεται τον Αρχιεπίσκοπο, αλλά και ο Αρχιεπίσκοπος, με τη σειρά του, κάνει τις δέουσες τακτικές κινήσεις για να διατηρεί τις ισορροπίες που λειτουργούν υπέρ της υποψηφιότητας του Σεβ. Νέας Ιωνίας. 

Μου είναι ειλικρινής πεποίθηση ότι μέσα σ' αυτά τα πλαίσια πρέπει να ερμηνευθεί η υποστήριξη του Αρχιεπισκόπου για τις υποψηφιότητες των Πρωτοσυγκέλων της Μητροπόλεως Μεσσηνίας και της Μητροπόλεως Δημητριάδος και όχι σαν επικράτηση του Οικουμενισμού ή της μασωνίας στην Εκκλησία της Ελλάδος.