ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ “ΑΠΕΘΑΝΕ ΚΑΙ ΕΤΑΦΗ” Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ; Ε΄

ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ “ΑΠΕΘΑΝΕ ΚΑΙ ΕΤΑΦΗ” Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ;

Ε΄

Η λανθασμένη γραμμή του “Ορθοδόξου Τύπου” καί τινων άλλων 

Της κυρίας Ελένης Λωρίτου

=====

  

Ο π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ ΕΙΣΑΓΕΙ ΠΑΠΟΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ

_________

6.) Ρωτά ο σεβαστός π. Ιερόθεος Αργύρης, ποιό το εφάμαρτο της ενασχόλησης με την πολιτική. Δεν υπάρχει τίποτα το εφάμαρτο της ενασχόλησης με την πολιτική. Όποιος έχει από τον Θεό την άνωθεν κλίση και κλήση, ιδού στάδιον λαμπρόν, να βγεί στον δημόσιο στίβο και να διεκδικήσει τον ρόλο του. 

Εσείς και ο σεβαστός π. Βασίλειος δεν είναι ο ρόλος σας ούτε να "ωθείτε” τα σαρκικά και πνευματικά παιδιά σας προς την ανάληψη πολιτικής εξουσίας, ούτε όταν με το καλό την αναλάβουν να τους “συμβουλεύετε.”  

Τέτοια δεξιοτεχνία στην χειραγώγηση υπό τον μανδύα ενός εκκλησιαστικού ρόλου πρώτη φορά βλέπουμε. Ρασπούτιν φιλοδοξείτε να γίνετε;

 ΦΙΛΟΔΟΞΕΙΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ;

_________

Ο κληρικός έχει σκοπό να υπηρετήσει την Άνω  Ιερουσαλήμ δηλαδή την πνευματική υπόσταση της Εκκλησίας και όχι εγκόσμιες σκοπιμότητες. 

Δεν έκανα τον κόπο να διαβάσω το βιβλίο σας “Η πολιτική είναι ποιμαντική”, αλλά κρίνοντας μόνο και μόνο από τον τίτλο απορώ, πού βρίσκετε την ομοιότητα της πολιτικής με την ποιμαντική. Είναι δύο πράγματα παντελώς ασύμβατα. 

Δεν ανακαλύψαμε την Αμερική αν πούμε, ότι ο Χριστιανός είναι και πολίτης αυτού του κόσμου, που αγαπά την πατρίδα του και τις πολιτιστικές της αξίες, τις οποίες υπερασπίζεται ακόμα και με την έως θανάτου θυσία του. Όμως φαινόμενα παποκαισαρισμού, μεσσιανισμού, εθνοφυλετισμού, μετατροπής της Εκκλησίας σε μία πολιτική αρρένα η Εκκλησία τα έχει  καταδικάσει ως εκκοσμίκευση, που εισάγουν την πολιτική μέσα στην Εκκλησία. 

Τα εκκλησιαστικά θέματα αντιμετωπίζονται με καθαρώς θεολογικά κριτήρια και όχι με πολιτικά. 

Και για να φέρουμε ένα παράδειγμα, την πολιτική ενδιαφέρουν οι αριθμοί ενώ την Εκκλησία η Αλήθεια. Στην πολιτική η πλειοψηφία είναι οι πολλοί, ενώ στην Εκκλησία η πλειοψηφία είναι ο “εις και η Αλήθεια”. Η αποκεκαλυμμένη Αλήθεια της ορθοδόξου θεολογίας δεν εξαρτάται από τους αριθμούς. 

Ακόμα και ένας Πατέρας της Εκκλησίας, όταν  συμπυκνώνει στο πρόσωπό του το  εκκλησιαστικό βίωμα και γνήσια το εκφράζει, αποτελεί την πλειοψηφία. 

Πώς είναι δυνατόν ο θεολογικός αγώνας να μείνει ανεπηρέαστος από εξωεκκλησιαστικές συμμαχίες ετερόκλητων εκκλησιαστικά ανθρώπων, οι οποίοι εφορμούν στα εκκλησιαστικά πράγματα με την δύναμη της εξωεκκλησιαστικής πολιτικής, ποδοσφαιρικής κτλ. συμμαχίας μεταφέροντας μέσα στην Εκκλησία τους πολιτικούς ή ποδοσφαιρικούς νόμους των, εάν η Εκκλησία δεν περιχαρακώσει τα όριά της από τον κόσμο; 

(Συνεχίζεται)