ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΥΣ

ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΥΣ

Του κ. Λυκούργου Νάνη

===========

Θεέ μου πώς μας ανέχεσαι ακόμη!

Καταφρονούμε ελαφρά τη καρδία και το γράμμα αλλά και το πνεύμα των ιερών κανόνων. Διότι στη συγκεκριμένη περίπτωση των κανόνων που απαγορεύουν τις συμπροσευχές δεν πρόκειται για κανονικές διατάξεις που έχουν προσωρινό και περιπτωσιακό χαρακτήρα και που μπορούν κατά λογική ακολουθία να τροποποιηθούν ή να καταργηθούν μεταγενέστερα από την Εκκλησία διά των θεσμοθετημένων από πλευράς κανονικού δικαίου οργάνων της, αλλά για ουσιώδεις και αναλλοίωτους όρους εκκλησιαστικού βίου που άπτονται του δόγματος.

Διότι ο πυρήνας της εν λόγω απαγορεύσεως συναρτάται άμεσα με τη δογματική διαφοροποίηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας από τις διάφορες ομολογίες-αιρέσεις.

Και ναι μεν ευχόμαστε και προσευχόμαστε οι χριστιανοί και επ’ Εκκλησίαις ομοθυμαδόν και εν ταμιείοις κατ’ ιδίαν και κατά μόνας υπέρ της επιστροφής των πεπλανημένων στους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, πλην όμως επ’ ουδενί επιτρέπεται η συμπροσευχή με ετεροδόξους διότι αμβλύνεται επικίνδυνα η αίσθηση της αυτοσυνειδησίας των Ορθοδόξων με βάση την οποία αυτοί και ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΙ αποτελούν τη μοναδική και αληθινή Εκκλησία, ενώ οι παρασυναγωγές των ετεροδόξων συνιστούν αιρετικές και σχισματικές κοινότητες που στερούνται εκκλησιολογικής υποστάσεως.

Δυστυχώς κάποια υπεροχικά εκκλησιαστικά πρόσωπα πιθανώς για επικοινωνιακούς λόγους και για αιτίες που σχετίζονται με το περίφημο πολιτικά ορθό εκλαμβάνουν ως φαίνεται τελείως διαφορετικά τη σημασία των εν λόγω κανόνων και έχουν υιοθετήσει την αρχή της ελαστικότητας στην ερμηνεία τους με τριπλή συνέπεια: το σκανδαλισμό του ποιμνίου που δεν αποτελεί παρωνυχίδα αλλά μείζον ζήτημα, την αποξένωσή τους από τους υγειώς εν προκειμένω φρονούντες πιστούς με αύξηση της πιθανότητας εκδηλώσεως νέου σχίσματος και την άμβλυνση του ορθοδόξου αισθητηρίου ικανού αριθμού πιστών που τυγχάνουν για διαφόρους λόγους ακατάρτιστοι σχετικώς.

Θα έπρεπε ένιοι εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι να έχουν διδαχθεί από το παρελθόν και να είναι προσεκτικότεροι στις επιλογές τους που αναφέρονται στις διαθρησκειακές σχέσεις.

Το παλαιοημερολογητικό ζήτημα με τις διάφορες προεκτάσεις του λογικά θα έπρεπε να ανακόψει τη φρενήρη οικουμενιστική τους πορεία.

Δυστυχώς συμβαίνει το αντίθετο. Με άμεσο αποτέλεσμα τη γιγάντωση του αντιοικουμενιστικού μετώπου εφ’ όσον πολλαπλασιάζονται καθημερινά και οι οικουμενιστικές προκλήσεις.

Τα πράγματα εξ όσων δύναται κάποιος να αντιληφθεί είναι εξόχως σοβαρά.

Ο Θεός να βάλει το χέρι Του!