ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ, ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ, ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΙΣΠΗΔΗΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

_________

Πρωτοπρεσβύτερου Θεόδωρου Ζήση, Το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο, Αντικανονική και διαιρετική εισπήδηση της Κωνσταντινούπολης, Eκδ. «Το Παλίψηστον», Θεσσαλονίκη 2018, σσ. 110.

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

===== 

Με την σοβαρότερη απειλή για την ενότητα της Εκκλησίας ασχολείται το παρόν πονήμα του πολιού κληρικού και ομότιμου πανεπιστημιακού διδασκάλου π. Θεόδωρου Ζήση. Μιλάμε για το ουκρανικό αυτοκέφαλο. Ο αιδεσιμολογιώτατος συγγραφέας, με την γνωστή τοις πάσι επιστημονική του επάρκεια, αναλύει τη θλιβερή κατάσταση που πυροδότησε η απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου της 22ας Απριλίου 2018 για την παροχή του αυτοκεφάλου στην Ουκρανία. 

Στο βίβλιο αυτό ο π. Θεόδωρος προβαίνει συν τοις άλλοις και σε ιστορική παράθεση και αναλύση των γεγονότων, άγνωστη στους πολλούς. Μεταξύ άλλων μαθαίνουμε ότι στο χωρισμό της μητροπόλεως Κιέβου από την υπόλοιπη Ρωσία προέβη στα 1458 ο  Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος Μάμας, ένθερμος υποστηρικτής της ληστρικής συνόδου της Φερράρας-Φλωρεντίας. Σχετικά δε με την επανένωση της μητροπόλεως Κιέβου με τη Μόσχα αυτή έλαβε χώραν στα 1686, αφού οι Παπικοί Πολωνοί, πού κατείχαν για χρόνια την Ουκρανία, είχαν ήδη νικηθεί από τους Ρώσους στα 1654. Όμως η πολωνική κατοχή, που διήρκεσε δύο αιώνες, δημιούργησε στη χώρα φιλοπαπικές, αντιρωσικές και φιλοδυτικές δυνάμεις. 

Αναφορικά δε με τα δύο έγγραφα της παραχωρήσεως της μητροπόλεως Κιέβου στη Ρωσία από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Διονύσιο Δ΄, τονίζει ότι στην πραγματικότητα η Μητρόπολη Κιέβου επανέρχεται στην εν Ρωσία Εκκλησία στην οποία ανήκε από το 988 μέχρι και την πολωνική κατοχή. Αυτό τόνιζε από χρόνια και ο Καθηγητής Βλ. Φείδας, που δεν μπορεί να κατηγορηθεί ως αντιοικουμενιστής. 

Η εισπήδηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη δικαιοδοσία της εν Ρωσίας Εκκλησίας υφίσταται εν τοις πράγμασι από τις 6.1.2019. Υπάρχει μια νέα αυτοκέφαλη Εκκλησία. Και από την άλλη υπάρχει και η ασύμμετρη αντίδραση της εν Ρωσία Εκκλησίας με τις γνωστές αποφάσεις της συνόδου του Μινσκ. Δεν μας διαφεύγει ότι, εκτός του Οικουμενικού Πατριαρχείου, καμμιά άλλη Εκκλησία δεν έχει αναγνωρίσει την αυτοκεφαλία της Ουκρανίας. Κοντολογίς ο πλούς της Ορθοδοξίας εν νυκτί. 

Ενδιαφέρουσα είναι η κάτωθι επισήμανση του π. Θεόδωρου: «Θα ήταν ευχής έργον, αφού η Κωνσταντινούπολη με την ψευδοσύνοδο της Κρήτης επρόδωσε την Ορθόδοξη πίστη και εδικαίωσε τον συγκρητιστικό Οικουμενισμό των Δυτικών, η Εκκλησία της Ρωσίας που δεν έλαβε μέρος στη δήθεν «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» να ευθυγραμμισθεί εκκλησιαστικά με την πολιτική ηγεσία της Ρωσίας εναντίον των κακοδοξιών του Παπισμού και του Προτεσταντισμού, εναντίον της παναιρέσεως του Οικουμενισμού και να μην ακολουθεί την Κωνσταντινούπολη στον αιρετικό οικουμενιστικό κατήφορο». 

Επ’ αυτής οφείλουμε να επισημάνουμε τα πιο κάτω: 

1.) Η πολιτική ηγεσία της Ρωσσικής ομοσπονδίας ενδιαφέρεται μόνο για τους γεωπολιτικούς της στόχους και όχι για την Ορθοδοξία.Την Εκκλησία την χρησιμοποιεί σαν έργαλείο στην προσπάθειά της αυτή.

2.) Η εν Ρωσία Εκκλησία δεν υστερεί ποσώς σε οικουμενιστικές επιδόσεις. Στην Κρήτη δεν πήγε διότι ενδιαφερεται να κυριαρχήσει ως «Τρίτη Ρώμη». Ας μη ξεχνάμε τη συνάντηση του Πατριάρχη Κύριλλου το Φεβρουάριο του 2016 με τον αιρεσιάρχη της Ρώμης στην Αβάνα και τη Διακήρυξη του υπέγραψαν αμφότεροι. Σε τι διαφέρει από τις αποφάσεις του Κολυμβαρίου; Ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων δεν χάνει ευκαιρία που να μην συμπροσεύχεται με αιρετικούς και αλλόθρησκους. 

Περαίνοντας το λόγο υπογραμμίζουμε την πρόθεση του αιδεσιμολογιώτατου συγγραφέα να ασχοληθεί διεξοδικά με τα έγγραφα που σχετίζονται με το θέμα. Θα είναι τωόντι ουσιαστική συμβολή στην προσπάθεια να κατανοηθεί η όλη υπόθεση.