ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ “ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ” ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ “ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ” ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

=====

Σήμερα, ημέρα της Σταυροπροσκυνήσεως, θεώρησα χρήσιμο, μέσα από το ιστολόγιό σας, να εκφράσω το συμπέρασμά μου για όλα αυτά τα γεγονότα που μας απασχολούν και προβληματίζουν γύρω από το Ουκρανικό πρόβλημα. 

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και το Πατριαρχείο της Ρωσίας κρατούν άκαμπτη στάση για το θέμα και δεν προχωρούν στην μόνη πρακτικά εφαρμόσιμη λύση που θα ήταν να ενωθούν οι δύο δικαιοδοσίες στη Ουκρανία σε μία ενιαία Αυτοκέφαλη Εκκλησία που θα λάβει ένα νέο Τόμο και θα την αναβιβάζει σε Πατριαρχείο, με προφανή αναμενόμενη εκλογή, λόγω μεγαλύτερου αριθμού Αρχιερέων, του Μητροπολίτη Ονουφρίου στον Πατριαρχικό θρόνο και με αποδοχή και από τα δύο Πατριαρχεία κάθε οικονομίας χάριν της ενότητος. 

Ακόμη οικονομία ίσως πρέπει να γίνει και στην απαίτηση του κ. Φιλαρέτου, ενός εθνικά Ρώσου και όχι Ουκρανού Αρχιερέως, που ίσως ιστορικά δικαιούτο της εκλογής του Πατριάρχου της Ρωσίας, να του δοθεί ο ψιλός τίτλος του Πατριάρχου Κιέβου, χωρίς καμμία επέμβαση άμεση ή έμμεση στα διοικητικά πράγματα της νέας Εκκλησίας, όσο ακόμη ζεί. Άλλωστε στατιστικά ευρίσκεται εις τα δυσμάς του βίου του. 

Η νέα αυτή Εκκλησία θα πρέπει να φυλάξει ως κόρην οφθαλμού την μη ενασχόλησή της με τις διάφορες πολιτικές διαμάχες εντός της χώρας, εφόσον ο πληθυσμός της Ουκρανίας αποτελείται από κατοίκους με διαφορές ακόμη και στα εθνικά τους θέματα. 

Πράγματι! Υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος Σχίσματος στην Ορθόδοξη Εκκλησία και ορθά το επισημαίνετε και σείς και το φοβούνται αρκετοί προκαθήμενοι τοπικών Εκκλησιών, αλλά δεν σκέπτονται ότι τα Σχίσματα και οι έριδες που εμφανίζονται και πιθανόν στο μέλλον να γίνουν πολύ εντονώτερες είναι δυνατόν να οφείλονται σε μία μεγίστη πνευματική αιτία, πάνω και από το κυνήγι των πρωτείων και αυτή δεν είναι άλλη από τις πνευματικές συνέπειες της Ψευδοσυνόδου της Κρήτης, που ουσιαστικά επικύρωσε την εδώ και δεκαετίες φιλοοικουμενιστική πορεία της Παγκόσμιας Ορθοδοξίας; 

Δεινόν το Σχίσμα αναμφίβολλα, αλλά το χειρότερο και από το Σχίσμα είναι η Αίρεση, που δεν αποτελεί μόνο μία μεγάλη πληγή για το Σώμα της Εκκλησίας, αλλά την είσοδο σε αυτόν τον Πνευματικό Θάνατο.