ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ Η΄

ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

Η΄

Του π. Ἄγγελου Ἀγγελακόπουλου

=====                                                                   

24) «Ἡ ἀπάντησις τῶν χριστιανῶν, ἀτόμων καί λαϊκῶν Συνεδρίων, ὑπῆρξε μεγαλειώδεις καί ἀποφασιστική εἰς κοινήν πορείαν, δυνάμει οὐχί τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου, τεθέντος εἰς δευτέραν μοίραν, ἀλλά τοῦ διαλόγου τῆς ἀγάπης καί τῆς καταλλαγῆς».

(Πηγή: ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΜΠΙΛΑΛΗΣ, Ὀρθοδοξία καί Παπισμός, τ. Α΄, ἐκδ. Ἀδελφότητας «Εὐνίκη», Ἀθῆναι 1988, σ. 256).

25) «Εὐρισκόμεθα εἰς μίαν περίοδον, κατά τήν ὁποίαν ὁ πάπας τῆς Ρώμης προηγεῖται ὅλων ἡμῶν. Ὁ ἀγαπητός μου ἀδελφός, Παῦλος Β΄, - τόν ἀποκαλῶ Δεύτερον, ὄχι Ἔκτον, διότι θά ἔπρεπε νά ἔρχεται εὐθύς μετά τόν Ἀπόστολον Παῦλον διά τό ἔργον του - ἔδειξε τέτοια διορατικότητα καί θάρρος, ὥστε τόν κατατάσσω στούς μεγάλους πάπες τῆς ἱστορίας».

(Πηγή: Καθολική 38 (1996) 4 καί ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΜΠΙΛΑΛΗΣ, Ὀρθοδοξία καί Παπισμός, τ. Α΄, ἐκδ. Ἀδελφότητας «Εὐνίκη», Ἀθῆναι 1988, σ. 409).

26) «Ὁ χωρισμός τοῦ ἔτους 1054, γνωστός ὡς Σχίσμα, μεταξύ Δύσεως καί Ἀνατολῆς, δέν ἐκυρήχθη ἐπισήμως παρά Πάπα Ρώμης ἤ Συνόδου Ἀνατολῆς, οὐδέ προῆλθεν ἐκ λόγων Δογματικῶν, Κανονικῶν, Πολιτικῶν, ἀλλ’ ἐν πράξει καί ἔτι σαφέστερον ἀφ’ ἦς ἡμέρας ἐπαύσαμεν αὐτομάτως καί ἄνευ οὐδενός λόγου νά ἀγαπώμεθα καί νά μεταλαμβάνωμεν ἐκ τοῦ κοινοῦ Ἁγίου Ποτηρίου».

(Πηγή: Περιοδικό “Ἑλληνικά θέματα”, ἀριθμ. 164 - 166, σ. 477 καί ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΜΠΙΛΑΛΗΣ,                Ἡ αἵρεσις τοῦ Filioque, τ. Α΄, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Τύπος, Ἀθῆναι 1972, σ. 157).

27) «Τό Σχίσμα κατά τόν Ἰούλιον τοῦ 1054, προῆλθεν, ὡς νομίζομεν, οὐχί ἐκ λόγων δογματικῶν, ἀλλά διότι αἱ Ἐκκλησίαι καί οἱ Λαοί εἶχον παύσει νά ἀγαπῶνται. Τούτου δέ ἀρθέντος καί ἐξαφανισθέντος ἐκ τῆς μνήμης τῶν δύο Ἐκκλησιῶν κατά τόν πλέον πανηγυρικόν τρόπον, τῆ 7^η Δεκεμβρίου 1965, ἐν τῆ Βασιλικῆ τοῦ Ἁγίου Πέτρου τοῦ Βατικανοῦ καί ἐν τῶ Πατριαρχικῶ Ναῶ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Φαναρίου καί ἐπανελθόντων νῦν πάντων ἡμῶν εἰς τήν πρό τοῦ Σχίσματος ἐποχήν αὐτομάτως, διατί δέν ἐπανερχόμεθα καί εἰς Μυστηριακήν ἑνότητα»;

(Πηγή: Ἐκκλησιαστικός Ἀγών 58 (Αὔγουστος 1971) 3 καί ΑΡΧΙΜ. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΜΠΙΛΑΛΗΣ, Ἡ αἵρεσις τοῦ Filioque, τ. Α΄, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Τύπος, Ἀθῆναι 1972, σσ. 498-499).

(Συνεχίζεται)