Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ, Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====
Η μισή Ελλάδα γνώρισε τον Άγιο Παίσιο, επειδή ο Θεός τον δόξασε, ενώ ήταν ακόμη εν ζωή.
Ποτάμια προσκυνητών πήγαιναν στην καλύβη του Αγίου για να τον γνωρίσουν από κοντά και να πάρουν την ευχή του, να ζητήσουν τις προσευχές του για δύσκολες περιστάσεις στην ζωή τους, να ακούσουν τις νουθεσίες του, να λύσουν δύσκολα προβλήματα που τους βασάνιζαν και να νοιώσουν την παρηγοριά που δίνουν ο Άγιοι στον κόσμο.
Ούτε το πυκνό χιόνι, ούτε η αφόρητη ζέστη, σταματούσαν τους ανθρώπους, που έτρεχαν από κάθε μεριά της Ελλάδας και επέκεινα, για να γνωρίσουν ένα μεγάλο σύγχρονο αντιοικουμενιστή Άγιο της Εκκλησίας.
Όλοι είχαν την αίσθηση ότι ο Άγιος Παίσιος δεν ήταν εκ του κόσμου τούτου και ήθελαν να ψηλαφήσουν, στην αγιασμένη του ύπαρξη, την ανταύγεια της δόξας του Αγίου Θεού.
Πολλοί μιλούν για τα θαύματα, που επιτέλεσε εν ζωή.
Άλλοι για τα θαύματα, που επιτέλεσε και επιτελεί μετά θάνατον.
Ορισμένοι διηγούνται αληθινές ιστορίες. Περιγράφουν θαύματα που έγιναν και διηγούνται με ακρίβεια όσα τους είπε ο Άγιος.
Άλλοι διαστρέφουν την διδασκαλία του και διηγούνται αναληθή “θαύματα”, που στοχεύουν στην δική τους δόξα, αντί του Αγίου.
Κάποιοι προσπάθησαν να αποκτήσουν δόξα συνδέοντας, με διάφορους τρόπους, το όνομά τους με τον Άγιο.
Ορισμένοι άλλοι πήγαιναν να τον δουν σαν ένα φακίρη με υπερφυσικές δυνάμεις.
Άλλοι προσπάθησαν να εκμαιεύσουν "προφητείες" από τα χείλη του, για να τις χρησιμοποιήσουν με πονηρό σκοπό.
Πολλοί διέστρεψαν τα λόγια του για να υπηρετήσουν ύποπτες σκοπιμότητες.
Οι πολλοί, όμως, ωφελούνταν, όχι τόσο επειδή έκανε θαύματα, αλλά επειδή είχε την μοναδική ικανότητα να ξυπνά στους ανθρώπους το φιλότιμο και να τους παρακινεί να αγωνιστούν με πνευματική αρχοντιά.
Πόσοι μοναχοί του Αγίου Όρους στην Σταυρονικήτα, στην Ιβήρων, σε καλύβες και κελλιά και στις πλείστες Μονές του Αγίου Όρους, δεν έγιναν μοναχοί, επειδή εμπνεύστηκαν από τον αγιασμένο αυτό άνθρωπο;
Οι οικογενειάρχες που τον συναντούσαν, επέστρεφαν στο σπίτι τους και ένοιωθαν ότι αγαπούσαν πιο πολύ την γυναίκα και τα παιδιά τους.
Όσοι είχαν έφεση για ιερωσύνη ένοιωθαν μια ισχυρή δύναμη να τους ωθεί να ανταποκριθούν θετικά στην κλήση του Θεού.
Όσοι υπέφεραν από σωματικές ασθένειες, βοηθούνταν να κατανοήσουν ότι ο πόνος και η δοκιμασία της ασθένειας ήταν ευεργεσία από τον Θεό.
Όλοι τον γνωρίσαμε, όλοι τον αγαπήσαμε, όλοι θεωρούμε την γνωριμία μαζί του σαν την μεγαλύτερη ευλογία στην ζωή μας.
Για πολλά είμαι -όπως όλοι- βαθύτατα ευγνώμων στον μεγάλο αυτό Άγιο της Εκκλησίας μας, αλλά προπαντός για την πνευματική του αρχοντιά και την ικανότητά του να απευθύνεται στο φιλότιμο του ανθρώπου, για να τον οδηγεί μακρυά από την αμαρτία και να τον παρακινεί να αγωνιστεί να ζήσει με τον Χριστό στην αιώνια ζωή.
Ευχαριστούμε, Χριστέ μου, για το μεγάλο αυτό δώρο που μας χάρισες!
Διάλογος μεταξύ δύο χριστιανών.
ReplyDeleteΤην ευχή σου Παπουλη!
Είθε η χάρις του Θεού και οι νουθεσίες και προσευχή του γέροντος σας να σας καταξίωνει προκόπτοντας σε ένα ρετούς μονάχους! Χρόνια πολλά!
Ένα σχόλιο! Επί το μνημόσυνο της κοιμήσεως και της εορτής του γέροντος Παϊσίου!
Βλέπω ότι η υπερβολή της διαφήμισης και διαδωσης του ονόματος, του χαρισματικόυ γέροντα μόνο ώφελος δεν έφερε στους χριστιανούς. Από ανθρώπους δίχως στερεή βάση που γράφανε διάφορα!
Αφήσαμε τον Χριστό! Την αληθινή λατρεία του λατρευτού μας θεού! Του σωτήρος μας!
Είδα ένα φανατισμό, αγρυπνίες πανηγύρια, για λεγόμενα θαύματα και την αγιοποίηση του ενάρετου Μονάχου!
Διερωτάμαι αν βλέπει όλα αυτά ο γέροντας θα είναι όντως χαρούμενος για όλα αυτά! Την πτωτικη προόδου του χριστιανισμού!
Πόσοι άλλοι άγιοι είναι άγνωστοι και αυτό προς δόξαν θεού!
Τι να πω! Εκπλήσσομαι όλο και πιο πολύ που εντρηφώ στην εξομολόγηση! Καλή αγρυπνία!
Χρήστος Κοζάνη.
Παππούλης:
Σωστά επισημαίνεις τα σχετικά με τον γέροντα Παΐσιο.
Εύκολη αναφορά, οικεία φυσιογνωμία στους πολλούς... ως εκεί... Οι ιερείς δεν κουράζονται, ούτε διακινδυνεύουν να πουν καμιά χαζομάρα.
Κι αν πούν, ο λαός, εν υπνώσει και εν αγνοία, κοιμώμενος, δεν παίρνει είδηση τον εμπαιγμό.
Έτσι κι αλλιώς, βοηθός σκηνοθέτη είναι.
Αναπαύονται εκατέρωθεν, αλληλοεμπαίζοντες και αλληλοεμπαιζόμενοι.
Επίδειξη με αναφορές, αληθινές και πλαστές, για την ζωή του Οσίου.
Κανείς όμως δεν θέλει να τον μιμηθεί.
Καταλήγουμε στο τέλος σε μία υποκριτική και μή ορθόδοξη συμπεριφορά.
Είδωλολατρεία.
Ούτε Χριστός, ούτε καρπός.
ReplyDeleteΕίναι ευτύχημα ότι ο γλυκύς και οικείος αυτός άγιος είναι γνωστός σε κάθε Ελληνα ανεξάρτητα της πνευματικής του καταστάσεως και του ιδεολογικού του χώρου, με οποιαδήποτε προσέγγιση . Νομίζω, είμαι σίγουρη ότι σε κάποιο δικό του λόγο , διάβασα την ρήση ,ότι ένας καλόγερος μπορεί να σώσει όλη την Ελλάδα . Και αυτός δεν είναι άλλος από τον ίδιον τον άγιο Παΐσιο . Σε όλους μας έδωσε ελπίδα , κουράγιο , πίστη ότι η Ελλάδα δεν θα χαθεί , αλλά θα ζήσει παρά τις αντικειμενικές προβλέψεις για τελεία κατάρρευση και διάλυση . Μόνο ο άγιος Παΐσιος θα μπορούσε να μας δώσει αυτή την ελπίδα , για να μην μας καταπιεί η απελπισία και η ηττοπάθεια . Απορούμε γιατί ο Θεός να μας φερθεί τόσο καλά , σε τι αξίζουμε ! Είναι κάποιοι μυστικοί πνευματικοί νόμοι . Είναι γιατί αυτή η γή γέννησε αγίους σαν τον π. Παΐσιο που την φυλάνε . Αυτό δεν πρέπει να συμβάλλει σε έναν εφησυχασμό , αλλά σε μία ελπίδα !