ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ΙΗ΄

ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

ΙΗ΄

Του π. Ἄγγελου Ἀγγελακόπουλου

=====                                                                  

57) «Αἱ Ἐκκλησίαι ἐξερχόμεθα ἐκ τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ἀφυπνίζομεν τάς συνειδήσεις τῶν χριστιανῶν ὅτι ἀνήκομεν εἰς τήν αὐτήν θρησκείαν. Καθιστῶμεν τόν πόθον τῆς ἑνώσεως ὡς τό κυριαρχοῦν αἴτημα τῆς ἐποχῆς. Ὑποστέλλομεν τά λάβαρα τοῦ μίσους καί ἀντ’αῦτῶν ὑψοῦμεν τόν Σταυρόν τῆς ἀγάπης καί τῆς θυσίας. Καί τέλος ἀνταλλάσσομεν τό Ἅγιον Ποτήριον, εὐχόμενοι ὅπως μίαν ἡμέραν συναντηθῶμεν ἐντός αῦτοῦ ὡς ἐζῶμεν κατά τά χίλια πρῶτα ἔτη τοῦ Χριστιανισμοῦ παρά καί τάς τότε ὑφισταμένας διαφορᾶς».

(Ἐξ ὁμιλίας τοῦ Ἀθηναγόρου ἐν τῷ καθεδρικῷ Ἀγγλικανικῷ Ναῷ τοῦ Λονδίνου τήν 12-11-1967, Πηγή: ΑΡΧΙΜ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ μετέπειτα ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΗΛΕΙΑΣ, Ἀπό τήν πορεία τῆς ἀγάπης, Ἀθῆναι 1968, σ. 42).

58) «Διεξάγομεν αὐτόν τόν Διάλογον μέ ἀντικειμενικόν σκοπόν νά φθάσωμεν εἰς τό ἴδιον τέρμα, τό ὁποῖον εἶναι τό κοινόν ποτήριον. Ὅπως ἀκριβῶς ἤμασταν χίλια χρόνια ὡς τό 1054. Εἴχαμε καί τότε διαφορές, διότι εἴχαμε καί τότε Θεολόγους, ἀλλά οἱ διοικοῦντες εἶχαν τή δική τους γραμμή καί εἴχαμε τήν μυστηριακή ἐπικοινωνία».

(Ἐξ ὁμιλίας τοῦ Ἀθηναγόρου ἐν τῷ παρεκκλησίῳ τοῦ Λάμπεθ τοῦ Λονδίνου τήν 13-11-1967, Πηγή: ΑΡΧΙΜ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ μετέπειτα ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΗΛΕΙΑΣ, Ἀπό τήν πορεία τῆς ἀγάπης, Ἀθῆναι 1968, σ. 52).

59) «Τῷ πνεύματι καί τῇ καρδία εὑρισκόμενοι πάντοτε πλησίον τῆς Ὑμετέρας γερασμιωτάτης Ἁγιότητος, ὅλως ἰδιαιτέρως ἐμνήσθημεν Αὐτῆς καί τῆς κατ’ Αὐτήν Ἁγιωτάτης Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας ἐν τῇ προσευχῇ κατά τήν θείαν Λειτουργίαν ἐν τῷ πανσέπτῳ πατριαρχικῷ ναῷ ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς περί Αὐτήν συνερχομένης Ἱερᾶς Ἐπισκοπικῆς Συνόδου».

(Τηλεγράφημα Ἀθηναγόρου πρός τόν πάπα Παύλο Στ΄ ἐπί τῇ συγκλήσει ἐν Βατικανῷ τῆς συνόδου ἐπισκόπων τήν 18-10-1969, Πηγή: Καθολική 1651 (4-11-1969).

60) «Δέν λέει τίποτα πλέον τό ράσο σήμερα, οὔτε ὡς ἐμφάνισις, οὔτε ὡς σκοπός. Ἄν σέ εἶχα δεῖ προηγουμένως, θά σοῦ ἔλεγα νά βάλης κάποιον ἄλλο τίτλο στά ἄρθρα σου: «Τά ράσα δέν κάνουν τόν παπά, ὁ παπάς πρέπει νά κάμη τόν ἑαυτόν του χωρίς τά ράσα». Αὐτό εἶναι».

(Συνέντευξη Ἀθηναγόρου στόν δημοσιογράφο τῆς ἐφημερίδας ‘Ἔθνος’ κ. Σ. Ἀλεξίου, πού δημοσιεύθηκε στίς 20-3-1970).

(Συνεχίζεται)