ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑΝ ΤΗN ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΜΑΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑΝ ΤΗN ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΜΑΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Του Πανοσ. Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρου

=====

Στο βωμό της Θεάς Αθηνάς και στη λυχνία της, από τα βάθη των χρόνων, πλησίαζαν μόνο οι «κόρες». Μόνο οι αγνές και καθαρές νεαρές κοπέλες που φύλαγαν την ύπαρξή τους ανέγγιχτη και αμίαντη. Αυτές, που στα μάτια τους καθρέπτιζαν τις αρετές της μεγάλης τους «θεάς». Γι' αυτό και ο αρχαϊκός τύπος των αγαλμάτων αυτών, με επιτύμβιο και αναθηματικό χαρακτήρα, που κατασκευαζόταν κυρίως από τον 7ο ως και τον 5ο αιώνα π.Χ. παρίστανε «κόρη», γυνακεία μορφή όρθια και πάντοτε ενδεδυμένη. 

Αυτό το ύφος και αυτά τα σωματικά και κυρίως ψυχικά χαρακτηριστικά, δηλ. της αρετής, θα έπρεπε να διαθέτει η νεαρή κοπέλα για να πλησιάζει με συστολή, αλλά και χωρίς ενοχή, ώστε να προσφέρει στην «θεότητα». 

Να είναι «κόρη»! Ειδάλλως, «ψαυέτω μηδαμώς...». 

Αναντίρρητα, η ψυχική και σωματική αγνότητα, για να διατηρηθεί στην κάθε εποχή -πόσο μάλλον στη δική μας- δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Μόνο όσες ψυχές αγωνίζονται τον όμορφο και ιδανικό αγώνα γνωρίζουν τι θα πει προσοχή και φροντίδα στις «εισόδους της καρδιάς», που κυρίως και προπάντων είναι οι οφθαλμοί. 

«Κόρες» λοιπόν, οι αγνές υπάρξεις που ανέρχονταν στα ύψη του βωμού της “θεάς”, αλλά «κόρες» και οι οπές στο κέντρο της ίριδας των οφθαλμών. Από αυτές τις πρώτες περίμεναν οι Αθηναίοι την «αφή» της «θεάς» τους για να αισθάνονται την προστασία της και να δίνουν «νυσταγμόν τοις βλεφάροις» τους. Οσο για τις δεύτερες; Τις «κόρες των ματιών»; Μόνο όταν είναι υγιείς, διαπερνούν οι φωτεινές ακτίδες για να φθάσουν στον κρυσταλλοειδή φακό του οφθαλμού.

Οσο περισσότερο μια ψυχή αγωνίζεται για να διατηρήσει καθαρή τη θεοϋφαντη στολή της αγνότητας, τόσο και περισσότερο στις «κόρες» των ματιών αντιφέγγει ο ουρανός του ουρανού...