ΟΤΑΝ ΛΟΓΑΡΙΑΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΞΕΝΟΔΟΧΟ Ή ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ, ΔΕΝ ΡΩΤΟΥΣΕΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ;

ΟΤΑΝ ΛΟΓΑΡΙΑΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΞΕΝΟΔΟΧΟ

Ή

ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ, ΔΕΝ ΡΩΤΟΥΣΕΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ;

Του Αρχιμανδρίτη Ιωήλ Κωνστάνταρου

===================

Αν κανείς βρισκόταν στην Κόνιτσα το Σάββατο του Λαζάρου, θα έβλεπε στην πράξη τι θα πει «άτακτη φυγή» και ταυτοχρόνως θα διαπίστωνε τη θρασύτητα και τη δειλία (ήτοι: θρασυδειλία) των οπαδών της «Σκοπιάς».

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Εδώ και τρία έτη είχε ξεκινήσει μια επικοινωνία, τόσο προφορική, όσο, κυρίως, γραπτή, μεταξύ ενός εκ των ιεροκηρύκων της Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης και των υπευθύνων των «Μαρτύρων του Ιεχωβά» της περιοχής των Ιωαννίνων.

(Και επειδή, ως συνήθως, οι Μ.τ.Ι., όταν δεν τους συμφέρει κάτι, προσπαθούν να το διαψεύσουν, κυρίως όταν ο διάλογος γίνεται προφορικώς, για αυτό τα γραπτά που υπάρχουν, και μένουν - scripta manent – αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.)

Η κατάληξη λοιπόν, του γραπτού αυτού διαλόγου ήταν, προσφάτως, ο υπεύθυνος των Μ.τ.Ι. των Ιωαννίνων, να αρνηθεί να συνεχίσει, στέλνοντας μήνυμα ότι η επικοινωνία διακόπτεται.

Τούτο δε έγινε διότι του ήταν εντελώς αδύνατο να απαντήσει στα καίρια ερωτήματα που του είχαν τεθεί και ενώπιον άλλων προσώπων είχε υποσχεθεί ότι θα ερευνήσει και θα απαντήσει. Ερωτήματα τα οποία φυσικά τίναζαν στον αέρα όλο το σαθρό οικοδόμημα της Εταιρείας, και συνάμα αποδείκνυαν την αγραμματοσύνη των θυμάτων της Σκοπιάς περί τον λόγο του Θεού και γενικώτερα την γενική αλλά και εκκλησιαστική ιστορία...

Και ενώ φάνηκε πως έκλεινε το όλον θέμα με την υποχώρηση (με ελαφρά πηδηματάκια) του «αρχηγού» των Μ.τ.Ι., αφήνοντας τον έκθετο στον λαό της Κονίτσης, που γνώριζε με κάθε λεπτομέρεια την όλη εξέλιξη του διαλόγου, ξαφνικά, το «ωραίο πρωινό» του Σαββάτου του Λαζάρου, «οι σοφές κεφαλές των ταγών» έκαναν την γκάφα τους και η Κόνιτσα «γέμισε» με συνεργεία των Μ.τ.Ι.

Ξεκίνησαν λοιπόν «οι ευγενείς κύριοι και κυρίες» το μοίρασμα προσκλήσεων για κάποια εκδήλωση που ετοίμαζαν...

Από δω και κάτω φίλοι μου, ξεκινά «το μαρτύριο» των «Μαρτύρων του Ιεχωβά».

Όταν οι κάτοικοι της Κονίτσης συνειδητοποίησαν τι πραγματικά συμβαίνει, και ποιοι ήταν οι απρόσκλητοι αυτοί επισκέπτες που χτυπούσαν τις πόρτες τους (το αστείο, εκτός των άλλων, είναι ότι κάποιοι καταστηματάρχες στην αρχή τους πέρασαν για το Σ.Δ.Ο.Ε.... και τους έδιναν πολλές ευχές...), το τι άκουσαν δεν περιγράφεται... Αμέσως τότε τα τηλέφωνα «πήραν φωτιά» και ενημέρωσαν τους ιερείς και, κυρίως τον υπεύθυνο ιεροκήρυκα επί των αιρέσεων, ο οποίος, και σε ανύποπτο χρόνο είχε ενημερώσει τους πιστούς για το τι εστί «Σκοπιά» και ότι αν «σκάσουν μύτη», αμέσως να τον ενημερώσουν, πράγμα που, όπως είπαμε, πραγματοποιήθηκε εν τω άμα.

Στη συνέχεια, μπορείτε φίλοι μου, να απολαύσετε διαλόγους «απείρου κάλλους» (δειγματοληπτικώς) από την εξέλιξη της επιχείρησης των Μ.τ.Ι. «Λύκοι στα πρόβατα», και είστε ελεύθεροι να γελάσετε ή να κλαύσετε ή μάλλον να γελάσετε έως δακρύων.

• Ιεροκήρυξ: Καλημέρα σας κύριοι. Ποιοι είστε και από πού ήρθατε;
• Μ.τ.Ι. : Καλημέρα κύριε! Είμαστε από τη Θεσσαλονίκη και ήρθαμε από τα Γιάννενα για να φέρουμε το λόγο του Θεού στους ανθρώπους. (δηλαδή, από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα)
• Ι.: Γνωρίζετε που ήρθατε; Τους ανθρώπους εδώ τους νομίζετε για αθέους ή για ειδωλολάτρες, που ήρθατε να τους μιλήσετε για το Θεό;
• Μ.τ.Ι. : (σιωπή...) (άλλωστε, τι να έλεγαν...;)
• Ι.: Γνωρίζετε εσείς ποιος είναι ο λόγος του Θεού;
• Μ.τ.Ι. : Γνωρίζουμε. Είναι το Ευαγγέλιο.
• Ι.: Και ποιος σας βεβαιώνει ότι αυτό που κρατάτε είναι το Ευαγγέλιο;
• Μ.τ.Ι.: Μιλάει για το Θεό.
• Ι.: Εκατομμύρια βιβλία μιλούν περί Θεού. Είναι όλα αυτά Ευαγγέλιο;
• Μ.τ.Ι.: Το έγραψαν οι μαθητές του Χριστού.
• Ι.: Ο Ματθαίος και ο Ιωάννης, ήταν μαθητές του Χριστού. Ο Μάρκος και ο Λουκάς δεν ήταν. Πώς λοιπόν έχετε τα κείμενά τους στο Ευαγγέλιο;

(εν τω μεταξύ άρχισε να μαζεύεται κόσμος, και να απαιτεί διάλογο και να απαντήσουν στις ερωτήσεις που τους υποβάλλονταν...)

• Μ.τ.Ι.: Ξέρετε, τώρα δεν μπορούμε να μιλήσουμε...
• Ι.: Μα, πώς δεν μπορείτε; Για αυτό ακριβώς δεν ήρθατε; Δεν μας είπατε ότι ήρθατε για να μας φέρετε τον λόγο του Θεού; Λοιπόν, «ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν». Απαντήστε μας, διότι συλλαμβάνεστε να μην γνωρίζετε ούτε τα στοιχειώδη αυτών για τα οποία ήρθατε να μας κάνετε λόγο.
• Μ.τ.Ι.: Φαίνεται να γνωρίζετε πολλά...
• Ι.: Περισσότερα απ’ όσα φαντάζεστε. Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Απαντήστε μας, τι είναι ο λόγος του Θεού;
• Μ.τ.Ι.: (χάνοντας τα λόγια τους και μέσα σε πολλή ταραχή) Αυτό δεν είναι δική μας δουλειά. Δικό μας έργο είναι να μεταφέρουμε το λόγο του Θεού. (δηλ. τρία πουλάκια κάθονται...)

(να σημειώσετε δε, ότι το πρόσωπο αυτό που εκπροσωπούσε στον διάλογο αυτό τους Μ.τ.Ι. συστήθηκε ως δικηγόρος...)

Άλλος διάλογος τώρα, με διαφορετικό συνεργείο:

• Ορθόδοξος: Γιατί επιμένετε να ονομάζεστε «Μάρτυρες του Ιεχωβά»;
• Μ.τ.Ι.: Γιατί αυτό είναι το πραγματικό όνομα του Θεού που σώζεται ο άνθρωπος.
• Ο.: Ώστε, αν ο πιστός δεν ονομάζει τον Θεό με το όνομα «Ιεχωβά» δεν σώζεται;
• Μ.τ.Ι.: Όχι.
• Ο.: Ποιος ερμηνεύει καλύτερα την Παλαιά Διαθήκη; Οι Απόστολοι ή η Εταιρεία;
• Μ.τ.Ι.: Φυσικά οι Απόστολοι.
• Ο.: Γιατί τότε πουθενά στην Καινή Διαθήκη οι Απόστολοι, δεν αναφέρουν το Θεό με το όνομα αυτό; Μήπως είχαν πλάνη; Ή μήπως δεν σώθηκαν και οι Απόστολοι;
• Μ.τ.Ι. Υπάρχουν κείμενα της Καινής Διαθήκης που αναφέρουν το Θεό με το όνομα «Ιεχωβά».
• Ο.: Φέρτε μας αυτά τα κείμενα να τα μελετήσουμε.
• Μ.τ.Ι.: Ξέρετε, κάηκαν αυτά τα κείμενα...

(το τι γέλιο έπεσε από τον κόσμο που παρακολουθούσε τον διάλογο, δεν περιγράφεται).

Άλλος διάλογος, με κληρικούς και συνεργείο των Μ.τ.Ι.:

• Κληρικός: Καλημέρα παιδιά, από πού μας έρχεστε;
• Μ.τ.Ι.: (γεμάτοι ταραχή, ειρωνία και με κραυγές) Από την Αγγλία!
• Κ.: Α! Πολύ ωραία, τότε θα κάνουμε και διάλογο στην αγγλική! Do you speak English?
• Μ.τ.Ι.: (τρέμοντας, με πεσμένα τα αυτιά και με φωνή που μόλις ακουγόταν) Όχι, όχι, από την Ελλάδα ήρθαμε... (λες και η Κόνιτσα βρίσκεται εκτός Ελλάδος και ήρθαν απ’ έξω...)
• Κ.: Και τι θέλετε;
• Μ.τ.Ι.: Να μιλήσουμε στο ποίμνιο.
• Κ.: Επομένως, αφού ονομάζετε ποίμνιο τους πιστούς, άρα αναγνωρίζετε ότι έχουν και ποιμένες. Έτσι δεν είναι παιδιά;
• Μ.τ.Ι.: ...Ε, ε...όχι ακριβώς, ...αλλά τώρα έχουμε άλλη δουλειά. Ο Χριστός δεν είπε να μιλούμε δημόσια αλλά να πηγαίνουμε στα σπίτια...

(τα σπαρταριστά γέλια των Κονιτσιωτών, μάλλον θα ακούστηκαν στην Πίνδο).

Σε άλλο σημείο της πόλεως, παρόμοιος διάλογος:

• Μ.τ.Ι.: Ήρθαμε να σας μιλήσουμε.
• Ορθόδοξοι: Μπράβο παιδιά. Αυτό θέλουμε κι εμείς. Και για να μην κάνετε τόσο κόπο, από σπίτι σε σπίτι, να μαζευτούμε όλοι, να φέρετε τους δικούς σας, να φέρουμε κι εμείς τους δικούς μας, εμείς δεν θα μιλούμε, και θα ακούσουμε πώς θα μιλήσετε με τους ποιμένες μας.
• Μ.τ.Ι.: Ε... όχι αυτό.
• Ο.: Και γιατί όχι αυτό;
• Μ.τ.Ι.: Γιατί ο Χριστός απαγορεύει τη δημοσιότητα.
• Ο.: (γέλια και ταυτοχρόνως οικτιρολογίες) Εντάξει παιδιά. Όπως θέλετε. Μέσα σε σπίτι. Θα φωνάξουμε τους ιερείς μας και ελάτε να μιλήσουμε μέσα στο σπίτι.
• Μ.τ.Ι.: Ε... όχι τους ιερείς.
• Ο.: Και γιατί όχι; Μήπως και αυτό το απαγορεύει το Ευαγγέλιο; Μήπως λέει πουθενά οι απόστολοι και οι πιστοί να μιλούν μόνο σε λαϊκούς και όχι στους κληρικούς;
• Μ.τ.Ι.: Εμείς κάνουμε ό, τι λέει το Ευαγγέλιο...
• Ο.: (μέσα σε γέλια) Ρε παιδιά, δεν πάτε να κάνετε καμμιά άλλη δουλειά για να μην εξευτελίζεστε τόσο πολύ;

Παρενθετικά δε, να προσθέσουμε ότι είχε κάνει το λάθος, να βρίσκεται στην Κόνιτσα και ο υπεύθυνος των Μ.τ.Ι. των Ιωαννίνων, ο οποίος το «έπαιζε» ηγέτης, πλην όμως λογάριασε ο ταλαίπωρος «χωρίς τον ξενοδόχο», μάλλον χωρίς τους ποιμένες...

Είχε δε καταστρώσει και το εξής σατανικό σχέδιο: ζήτησε από τον ιεροκήρυκα συνάντηση στο σπίτι του, για δήθεν συζήτηση. Ο κύριος όμως σκοπός του δεν ήταν φυσικά ο διάλογος (τον οποίο είχε διακόψει, όπως είπαμε πριν, φεύγοντας «με ελαφρά πηδηματάκια» κατά το δη λεγόμενον, εξευτελιζόμενος στον κλήρο και τον λαό της Κονίτσης), αλλά ο σκοπός του ήταν να εγκλωβίσει τον ιεροκήρυκα, ώστε τα «κοπέλια» του να γυρίζουν ανενόχλητοι στην πόλη.

Φυσικά «έπεσε σε ύφαλο». Στην πρόσκληση – πρόκληση αυτή ο ιεροκήρυξ, που αμέσως αντελήφθη την παγίδα, του απάντησε: Ναι στη συνάντηση, με την προϋπόθεση όμως ότι θα παραβρίσκονται και όλοι οι «επισκέπτες» φίλοι του.

Στην πρόταση αυτή ο «chief» (αρχηγός) τα έχασε και φυσικά αρνήθηκε. Επόμενο ήταν άλλωστε. Δεν ήθελε να εξευτελιστεί ο άνθρωπος τώρα μπροστά στους δικούς του, και μάλιστα στους «μαθητές» του... Αυτό όμως που φοβήθηκε, τούτο και έπαθε, και μάλιστα στον υπερθετικό βαθμό.

Γιατί; Διότι ο ιεροκήρυξ, μαζί και με άλλους κληρικούς και τον πιστό λαό που είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται, πρότειναν, ή συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία ή στην μεγάλη αίθουσα του δημαρχειακού μεγάρου. Ζήτησαν ανοιχτό διάλογο μεταξύ των ορθοδόξων και των «ταγών» της Σκοπιάς.

Στην πρόταση αυτή δημιουργήθηκε τέτοια σύγχυση και τέτοιος πανικός στους Μ.τ.Ι., που οι μέχρι τότε «ήρεμοι» και «ευγενείς» και «καλοσυνάτοι» πέταξαν την προβιά που φορούσαν, έχασαν την φαινομενική τους ψυχραιμία και άρχισαν να φωνασκούν και να λένε λόγια που ούτε οι ίδιοι καταλάβαιναν τι έλεγαν...

Και ενώ οι ταλαίπωροι «Μάρτυρες» έπεσαν οι ίδιοι στην παγίδα που πήγαν να στήσουν, δόθηκε εντολή να χτυπήσουν επί αρκετή ώρα οι καμπάνες του ιερού ναού του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην κεντρική πλατεία, με αποτέλεσμα να αρχίσει να συγκεντρώνεται όλο και περισσότερο ο πιστός λαός που εντωσούτω είχε μάθει το τι γινόταν.

Το τι ακολούθησε φίλοι μου όταν τα «παλικάρια» της Σκοπιάς συνειδητοποίησαν την γκάφα τους, είναι ανώτερο πάσης περιγραφής. Ο «αρχηγός» της αποστολής, τρέμοντας έδινε με το κινητό του, τηλεφωνικές εντολές στα συνεργεία του, να διακόψουν «πάραυτα» και να επιβιβαστούν στα αυτοκίνητα για επιστροφή στη βάση τους...

Από την άλλη δε, όσο ο πιστός λαός έβλεπε και διαπίστωνε, αφ’ ενός το απύθμενο θράσος, αφ’ ετέρου την εξευτελιστική τους δειλία μπροστά στην αλήθεια, τόσο και επέμενε με έντονες φωνές να πραγματοποιηθεί δημόσιος διάλογος...

Το νόστιμο τώρα της υποθέσεως είναι τούτο: Κάποια κυρία από τα συνεργεία των Μ.τ.Ι., μπροστά στους κληρικούς μιλούσε τηλεφωνικώς με τον «έχοντα το γενικόν πρόσταγμα». Ο ιεροκήρυξ της ζήτησε τη συσκευή της για να πει δυο λόγια στον «Big Brother». Πράγματι, η εν λόγω κυρία έδωσε το κινητό, χωρίς όμως να ενημερώσει τον συνομιλητή της. Οπότε ο ιεροκήρυκας ακούει τον αρχηγό, μεταξύ των άλλων, να λέει, νομίζοντας ότι απευθύνεται στην κυρία: « σηκωθήτε αμέσως να φύγετε, μη μιλάτε καθόλου με αυτόν (τον ιεροκήρυκα δηλαδή), μαζέψτε τα αμέσως και μπείτε στα αυτοκίνητα για Γιάννενα»... Και ο ιεροκήρυκας του λέει: «Ξέρεις, είμαι ο τάδε για τον οποίον μιλάς»! Θα ρωτήσετε τώρα φίλοι μου, τι συνέβη; Η παρατεταμένη σιωπή του «αρχηγού», έδινε την εντύπωση ότι ίσως κάτι έπαθε ο ανθρωπάκος... Χρειάστηκε να πάρει και πάλι η κυρία το ακουστικό και να του μιλήσει για να συνέλθει...

Θα μπορούσαμε να καταγράψουμε σελίδες ολόκληρες από τα όσα «έλαβον χώραν» και θα μπορούσαμε επίσης να ονομάσουμε την όλη επιχειρήση των Μ.τ.Ι., «Οι λέοντες που έγιναν λαγωοί»!

Αυτό όμως που έκανε τους Κονιτσιώτες να γελάσουν με την καρδιά τους, ήταν το πώς έτρεχαν και κλείνονταν μέσα στα αυτοκίνητά τους και πως έφευγαν για τα Ιωάννινα. Στην κυριολεξία γίνονταν καπνός. Προφανώς προμηνύοντας το γεγονός της Αναστάσεως και το πάθημα των εχθρών του Χριστού : «Ως εκλείπει καπνός εκλιπέτωσαν...».

Αλλ’ εκτός του γελοίου, υπάρχει και η δραματική σελίδα στην όλη «φιέστα» του Watchtower, δηλαδή της Σκοπιάς (μάλλον του πύργου της Βαβέλ). Όταν ένας ιερέας της Κονίτσης έβγαλε τον Τίμιο Σταυρό και ευλόγησε ένα ζευγάρι Μ.τ.Ι., αυτοί ταράχτηκαν τόσο πολύ που φώναζαν και έκαναν τέτοιες σπασμωδικές κινήσεις, ώστε όλοι οι Ορθόδοξοι πιστοί Χριστιανοί, έζησαν στην πράξη τι θα πει «δαιμόνιο της αιρέσεως»...

Τέλος φίλοι μου, οι οπαδοί της Σκοπιάς, υπέστησαν τέτοια πανωλεθρία που δε θα το λησμονήσουν ποτέ. Ο άνθρωπος δε που τους οδήγησε στην Κόνιτσα, εξευτελίστηκε τριπλά: α) διότι ο ιεροκήρυκας, δεν έπεσε στην παγίδα του ώστε να εγκλωβιστεί στο σπίτι, κάτι δηλ. που θα είχε ως αποτέλεσμα, οι λύκοι να γυρίζουν ανενόχλητα στο ποίμνιο. Εξευτελίστηκε β) διότι έμαθαν οι άλλοι Μ.τ.Ι. από Αθήνα και Θεσσαλονίκη τον διάλογο που είχε προηγηθεί και ότι δεν τολμούσε να απαντήσει στα ερωτήματα που του είχαν τεθεί και γ) εξευτελίστηκε διότι η αποστολή τους είχε πλήρη αποτυχία αφού κανένας απολύτως δεν τους δέχτηκε.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό αυτό που τους είπε κάποιος απλός, πλην όμως πιστός και ευλαβής κάτοικος της περιοχής: «Βρε παιδιά, γνωρίζετε που ήρθατε; Καλά δεν γνωρίζατε οι ξένοι, δεν ρωτούσατε όμως πριν έρθετε να μάθετε που πάτε και σε ποιους πάτε; (Εξ ου και ο υπότιτλος της επικεφαλίδας μας)». Και συνέχισε: «Στον τόπο που μεγάλωσε ο πατήρ Παϊσιος, ο σύγχρονος αυτός άγιος, ήρθατε; Ήρθατε στον τόπο που αγωνίστηκε ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός; Ήρθατε ρε ταλαίπωρα παιδιά στον τόπο των ηρώων και των μαρτύρων, για να μας κηρύξετε τα παραμύθια του Μπρούκλυν; Και μόνο η επιλογή του τόπου που κάνατε, δείχνει ότι δεν έχετε μυαλό στο κεφάλι σας...

Και το κερασάκι της τούρτας: Επειδή ο Μάρτης φέρνει και απότομες παγωνιές στην Κόνιτσα η οποία βρίσκεται μέσα στα πανέμορφα βουνά (και αξίζει φίλοι μου να την επισκεφθείτε), μετά την ακολουθία του Νυμφίου, οι Κονιτσιώτες, σχολίαζαν μεταξύ των άλλων: «οι προσκλήσεις και τα διαφημιστικά των ‘Γιαχωβάδων’, ήταν ό,τι έπρεπε για προσάναμμα στις ξυλόσομπες και στα τζάκια»!

Τι να κάνουμε φίλοι μου; Ας πρόσεχαν, κι ας βάλουν μυαλό!

ΥΓ. Καθώς έφευγε ένα συνεργείο των Μ.τ.Ι., ένας εκ των κληρικών τους τόνισε επίτηδες: «Αν ήρθατε για την όμορφη φύση, καλά κάνατε. Αν όμως ήρθατε για προσηλυτισμό, μην το ξανακάνετε». Και οι ταλαίπωροι, χωρίς να το σκεφθούν, κραύγασαν. «Θα το ξανακάνουμε»!!! «Δηλαδή», τους λέει ο ιερεύς, «ομολογείτε ότι ήρθατε καθαρά για προσηλυτισμό». Και καθώς οι μάρτυρες της Σκοπιάς έκαναν γαργάρες μη γνωρίζοντας πως θα ξεφύγουν απ’ τη νέα τους γκάφα, άκουσαν από κάποιον τούτον τον επίλογο: «Να έρθετε, να έρθετε βρε παιδιά, γιατί βγάζετε γέλιο. Μα πολύ γέλιο και μάλιστα ανέξοδο. Και το γέλιο κάνει καλό»!

Φαίνεται λοιπόν φίλοι μου, πως όχι μόνο το Hollywood, αλλά και το Brooklyn χτυπάει κορυφή στις «επιθεωρήσεις».

Και καθώς έφευγαν (σαν) κυνηγημένοι, ο καθαρός αέρας της Πίνδου, έπαιρνε τον πανηγυρικό ήχο από τις καμπάνες του Αγίου Κοσμά, και τον μετέφεραν από τον Σμόλικα στο Γράμμο και από την Τύμφη στη Νεμέρτσικα και στη Μουργκάνα. Στα ηρωικά και αιματοβαμμένα αυτά βουνά, αντιλαλώντας τη Νίκη της Ορθοδοξίας, την καταισχύνη της Σκοπιάς, αλλά και την ευλογημένη πρόσκληση στα δύστυχα θύματα της Εταιρείας, για να επιστρέψουν και πάλι στην κιβωτό της Σωτηρίας, τουτέστιν στην Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία.

Να είμαστε καλά, και αν χρειαστεί θα επανέλθουμε.