Με αφορμή το σκάνδαλο της παιδεραστίας και την «αδράνεια» των Ποιμένων
Θα στηρίξουμε και πάλι τον παραπαίοντα Παπισμό
όπως στην Σύνοδο Φερράρας−Φλωρεντίας;
Η διεθνής κοινή γνώμη ζητά την παραίτηση του Πάπα και την εισαγωγή του σε δίκη
Οι Επίσκοποι επιμένουν να τον υποδεχθούν…επίσημα στην Κύπρο
Tης Φιλορθοδοξης Ενωσης Κοσμάς Φλαμιάτος
=============================
Τα σκάνδαλα των Παπικών, που τελευταία αποκαλύπτονται, δεν έχουν τελειωμό. Αλλά και η προβληματίζουσα συμπεριφορά ηγετών της Ορθόδοξης Εκκλησίας ομοίως. Από τότε, που την κερκόπορτα της Ορθοδοξίας ανεχόμαστε να φρουρούν οι ψευδοποιμένες του Φαναρίου και οι συνοδοιπόροι τους, προσδεθήκαμε εκόντες–άκοντες στο άρμα του νεοταξικού Οικουμενισμού (Παπικού και Προτεσταντικού) και απομακρυνόμαστε από την Πατερική διδασκαλία, το ήθος και τη βιωτή των Αγίων μας. Και αν επικαλούμαστε την ορθόδοξη πνευματικότητα, με τις πράξεις μας την έχουμε καταστήσει αναποτελεσματική, τουλάχιστον για το μεγάλο πλήθος των βαπτισμένων μελών της Εκκλησίας μας. Εγγίζουμε δε πρακτικά, αν δεν την ξεπερνάμε σε κάποια σημεία, την διαφθορά που παρατηρείται στους Δυτικούς «χριστιανικούς» συλλόγους και ομολογίες και είναι απότοκος των καινοτομιών τους, όπως φαίνεται στις παρακάτω γραμμές.
Πράγματι, οι Παπικοί, ανάμεσα στις άλλες καινοτομίες τους –τις αντίθετες με το Ευαγγέλιο του Χριστού– προσθέσανε και την υποχρεωτική αγαμία του κλήρου, αναγκάζοντας χιλιάδες ιερείς να ζουν μια ζωή, αφύσικη για τα μέτρα τους. Τα αποτελέσματα; η ανηθικότητα, και μάλιστα, στην ειδεχθέστερη μορφή, εκείνη της παιδεραστίας. Γεγονότα, δηλαδή, που ήσαν γνωστά σε πολλούς, τώρα έγιναν πλέον πρωτοσέλιδα των Μ.Μ.Ε. παγκοσμίως, μετά τις αποκαλύψεις εκατοντάδων παθόντων πιστών του Παπισμού. Και η παιδεραστία που αποκαλύπτεται, φαίνεται πως δεν ήταν μια εξαίρεση, αλλά ο τρόπος ζωής εκατοντάδων τιτλούχων «ιερωμένων», εν γνώσει του Πάπα που συγκάλυπτε την κατάσταση. Και είναι τόση η κατακραυγή και η αγανάκτηση των «πιστών» του Παπισμού, ώστε υψηλόβαθμος νομικός των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), ο δικαστής Geoffrey Robertson, έφτασε στο σημείο να ζητήσει να διωχθεί ο Πάπας από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο!
Αυτά τα εξωφρενικά για χριστιανούς συμβαίνουν στο χώρο του Παπισμού. Και όμως, οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Ελλάδος και της Κύπρου, λαλίστατοι σε άλλα θέματα, ακόμα και τριτεύοντα, εδώ σιωπούν αιδημόνως. Και πώς μπορούν να κάνουν αλλιώς, αφού έχουν εμπλακεί στα παγκοσμιοποιητικά σχέδια που δια μέσου του Οικουμενισμού προωθούνται; Αντί, ακολουθώντας τις Επιταγές των Αγίων Πατέρων, να απομακρυνθούν από τον Πάπα και τους κοινωνούντες με αυτόν, αποδέχονται ως ισότιμο συνομιλητή τους ένα συνειδητό και αμετανόητο αιρετικό που εμμένει πεισμόνως στην αίρεση και καταπατεί τις περί ηθικής και δικαιοσύνης Εντολές. Και αυτή η στάση των Ορθοδόξων Ποιμένων παρατηρείται επί ένα περίπου αιώνα και αποτελεί εκκλησιαστική ενέργεια που δεν έχει το όμοιό της στους 19 προηγούμενους αιώνες της ιστορίας της Εκκλησίας.
● Και ενώ συντελείται με ταχύτατους ρυθμούς η εξομοίωση των ορθοδόξων Ελλήνων με εκείνη των ετεροδόξων (σε θέματα δόγματος και ηθικής), οι φρουροί της Πίστεως Επίσκοποι σε αυτό το πρωτεύον θέμα ησυχάζουν. Μίλησαν πρόσφατα μερικοί ελλαδικοί Επίσκοποι και κατακεραύνωσαν για ηθικά σκάνδαλα, μεμονωμένες προσωπικότητες ή και απλούς πολίτες. Τώρα, όμως, σιωπή. Φοβούνται, άραγε οι Επίσκοποι, μήπως θυμηθούμε την Αίτηση που έκανε η Δ. Ι. Σύνοδος στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να καλύψει την ομοφυλοφιλία Επισκόπων; Φοβούνται μήπως κάποιοι σκεφθούν, ότι σε τέτοια αντιευαγγελική ενέργεια ευτελισμού, δεν τόλμησαν επίσημα να καταφύγουν ούτε οι σφοδρώς ελεγχόμενοι –για το έγκλημα της παιδεραστίας– παπικοί «ιερωμένοι»; Ή μήπως φοβούνται, πως αν μιλήσουν, η αντίδραση και του πιο απλού πιστού θα είναι: Τι δουλειά έχουν οι ορθόδοξοι Επίσκοποι με τον αμετανόητο Πάπα και τους ομοίους του; Προς τι διαλεγόμαστε για την αλήθεια τάχα, αφού δεν τολμάμε να τους υποδείξουμε ούτε την αιτία που τους οδήγησε σ’ αυτό το εξόφθαλμα τραγικό αμάρτημα της παιδεραστίας; Προς τι οι συνδιασκέψεις, τα κοινά συμπόσια και οι θαλάσσιες κρουαζιέρες για την οικολογία, οι αδιαφανείς Διαλόγοι, οι συμπροσευχές και τα παρόμοια με τέτοιους ανθρώπους, που αντί να τους επηρεάσουμε μας επηρεάζουν;
● Όμως –ειδικά αυτή τη χρονική στιγμή– το μεγάλο ερώτημα εγείρει η σιωπή των Επισκόπων της Κύπρου κι αυτό μας προκαλεί θλίψη και απογοήτευση. Γιατί ανάμεσά τους, είναι και κάποιοι των οποίων γνωρίζαμε το πνευματικό έργο, την αντίθεση κατά της αιρέσεως του Παπισμού και των Διαλόγων. Η αντίθεση αυτή, όμως, ήταν στα λόγια. Τώρα, εποχή έργων, σιωπούν. Και δεν αποκλείεται να μας πουν, ότι η στάση τους χαρακτηρίζεται από «διάκριση»!
Και είναι βαρύτερη η θλίψη μας, γιατί, ενώ ο Θεός επιτρέπει αυτή τη χρονική στιγμή, πριν από την επίσκεψη του Πάπα στην Κύπρο (ή είναι «τυχαίο» γεγονός Άγιοι Πατέρες;), να αποκαλυφθούν με πάταγο οι πομπές του Παπισμού, ώστε να πάρουν θέση –έστω και στο παρά πέντε, και ενώ ο κόσμος ολόκληρος βοά κατά του Πάπα, δυστυχώς, σύσσωμοι οι Αρχιερείς της Κύπρου ετοιμάζονται για την επίσημη …υποδοχή του «υπόδικου» Πάπα στην Κύπρο τον ερχόμενο Ιούνιο!!! Και η εκκλησιαστική ιστορία μας έχει διδάξει, τι επακολουθεί σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Θα σκέφτονται, ίσως: είναι προσβλητικό και αγενές, θα μας αποδείξει αναξιόπιστους στα μάτια του «πολιτισμένου» κόσμου, θα χάσουμε από το κύρος μας, κ.λπ., αν πάρουμε τώρα απόφαση κατά της επίσκεψης του Πάπα. Διαλέξτε Σεβασμιώτατοι: το ανθρώπινο κύρος ή τη θεία Χάρη; Θυμηθείτε, ότι την αξιοπρέπειά του σκέφτηκε κι εκείνος ο βασιλιάς, που είχε ορκιστεί να δώσει το μισό βασίλειό του στη Σαλώμη!
Είναι πιθανόν, ακόμα, οι Αρχιερείς της Κύπρου κάνουν μια άλλη σκέψη: δεχόμαστε τον Πάπα κατ’ οικονομίαν, ελπίζοντες ότι θα βοηθήσει με το «κύρος» του το μαρτυρικό νησί μας. Ποιο κύρος, όμως, και ποια αξιοπιστία διαθέτει στην παγκόσμια κοινότητα, αυτός που ξεσήκωσε εναντίον του πιστούς και απίστους, αυτός που από πονηρούς υπολογισμούς καλύπτει επί χρόνια τους παιδεραστές; Με παρόμοια λογική, δεν καλύπτει επί τόσα χρόνια και τους εγκληματούντες κατά του λαού της Κύπρου; Και μπορεί η Πίστη να μπεί στην λογική των διαπραγματεύσεων και των όποιων ανταλλαγμάτων; Εσείς δεν μας διδάσκεται, ως Πατέρες: «μη πεποίθατε επ’ άρχοντας;».
Η σιωπή κάποιου, όταν αδικείται προσωπικά, μπορεί –κατά τους Πατέρες– να είναι αρετή. Όταν όμως διασύρεται η Πίστη, όταν καταπατώνται ευαγγελικές εντολές και Ιεροί Κανόνες, τότε δικαιούνται, ειδικά οι Επίσκοποι, να σιωπούν;
● Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός στο βιβλίο του «Πώς έγινε ο πάπας “αλάθητος”», εξετάζοντας την συμπεριφορά μας απέναντι στο Βατικανό, τις τελευταίες δεκαετίες, θέτει το εξής γενικό ερώτημα: «Τι κάνουμε εμείς σαν ορθόδοξοι απέναντι στον Παπισμό; Έχομε αντιληφθεί, ότι του δίνουμε το καλύτερο στήριγμα και τον δικαιώνομε στα μάτια της οικουμένης; …Η αναγνώριση του Παπισμού, όπως είναι, από μας τους ορθοδόξους συνιστά διαστροφή μέσα μας…
»Θα επαναλάβουμε το ασυγχώρητο έγκλημα, που διαπράξαμε το 1438»; Τότε (συνεχίζει) «μας κάλεσαν οι αντιπαπαπικοί Ρωμαιοκαθολικοί, που με τη σύνοδο τους στη Βασιλεία αγωνίζονταν να απελευθερωθούν από την παπική καταδυνάστευση και να αποτινάξουν τα δεσμά της παπικής τυραννίας. Μας κάλεσε όμως και ο πάπας (Ευγένιος Δ΄) που με τη σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας προσπαθούσε να σώσει…την εξουσία του πάνω στη δυτική χριστιανοσύνη. Και μείς …τότε…ταχθήκαμε στο πλευρό του Πάπα και αφήσαμε, ως μη ώφειλε, τους δυτικούς χριστιανούς-αδελφούς μας αβοήθητους. Αυτό ήταν το έγκλημά μας!… βοηθήσαμε τον τύραννό τους» (π. Γ. Μεταλληνού, «Προς τι ο Διάλογος;», , Εφημ. «Ορθ. Τύπος», 3/8/2007).
Σήμερα άραγε (γενικά και ειδικά), θα επαναλάβουμε το ίδιο λάθος; Θα συνεχίσουμε να αποτελούμε το δεκανίκι του Πάπα; Θα έλθουμε αρωγοί στα κυριαρχικά σχέδιά του; Θα βοηθήσουμε –με υποδοχές και φιέστες– στην ανάκτηση του αμφισβητούμενου κύρους της Παποσύνης; Θα αποδείξουν οι Επίσκοποι, πως είναι «σύμμαχοι» του Πάπα στο Οικουμενιστικό αλισβερίσι; Δεν θα χάσουν, όμως έτσι, κυρίως οι εκκλησιαστικοί μας ηγέτες, όσο κύρος τους έχει απομείνει και κυρίως τη Θεία Χάρη;
Τηρουμένων των αναλογιών, δεν θα γίνουν οι Ποιμένες του 2010 –που ανέχονται τα οικουμενιστικά σχέδια– «των παπικών περίγελα» και των «Πατέρων μας παλιάτσοι; (σύμφωνα με το στίχο του Κωστή Παλαμά). Ὑπάρχει κάτι χειρότερο και απαισιώτερο από αυτό; Ο Θεός να μας ελεήσει και να μας οδηγήσει στην μετάνοια, με τους τρόπους που Αυτός γνωρίζει» (όπ. παρ.).
Θεσσαλονίκη, 11 Απριλίου 2010
Για την «Φιλορθόδοξο Ένωσι “Κοσµάς Φλαµιάτος”»
Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ο Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης
No comments:
Post a Comment