Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΓΙΑ ΤΑ 50ΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ Γ΄

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΓΙΑ ΤΑ 50ΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ὁ ἐγρηγορῶν Ἐπίσκοπος Καρυστίας κ. Σεραφείμ καί οἱ σύν αὐτῷ ἀναδειχθέντες Ἐπίσκοποι τῆς περιόδου 1967-1973

Γ΄

=====

Τό θέμα, τό ὁποῖο ἐπέλεξα, ἔχει δύο σκέλη: 

1) Τήν ἀναφοράν μου εἰς τόν Σεπτόν Ἀρχιποίμενα τῆς Μητροπολιτικῆς Θεοσώστου Ἐπαρχίας Καρυστίας καί Σκύρου, τόν γρηγοροῦντα ἐν παντί ἐν τῇ διαποιμάνσει αὐτῆς Θεοφόρον Ποιμενάρχην κ. Σεραφείμ, κατά κύριον καί μείζονα λόγον, καί 

2)Τήν ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ αὐτῇ προέκτασιν τοῦ λόγου εἰς τούς σύν αὐτῷ ἀναδειχθέντας Ἐπισκόπους ἐπί Ἀρχιεπισκοπείας τοῦ ἀειμνήστου Προκαθημένου τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας Ἱερωνύμου τοῦ Α΄ (1967 -1973).

Διά τό δεύτερο  σκέλος τοῦ θέματός μου θά ἤθελα ἐκ προοιμίου νά διευκρινίσω εἰς ὅσους τυχόν ἐκπλήσσονται ἐκ τῆς διακρίσεως αὐτῆς ὅτι οὐδόλως πρόκειται περί διαχωρισμοῦ εἰς «πρόβατα καί ἐρίφια», ἀλλά περί ἀδόλου καί ἀντικειμενικῆς - ἀπροσωπολήπτου προσπαθείας ἀποκαταστάσεως τῆς ἀληθείας καί τῆς προσγενομένης ἀδικίας εἰς βάρος τῶν ὡς «ἀντικανονικῶν» καί «χουντικῶν» - «Ἱερωνυμικῶν» χαρακτηρισθέντων αὐτῶν Ἀρχιερέων.

Ἐκ προοιμίου τονίζω ὅτι δέν ἔχω διάθεσιν οὐδένα ἀναδειχθέντα πρό τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967 ἤ κατά τήν μετεπαναστατικήν περίοδον ἅγιον Ἀδελφόν Ἐπίσκοπον νά διακρίνω ἤ νά ὑποτιμήσω. 

Οὔτε παραθεωρῶ τήν ἀντικανονικότητα τῆς «ἀριστίνδην» Συνόδου τοῦ ἔτους 1967, ὡς καί τῶν προγενεστέρων αὐτῆς τεσσάρων (4) μετά τήν Ἐθνική μας Παλιγγενεσία «ἀριστίνδην» Συνόδων. 

Οὐδόλως ἀμνηστεύω τόν ἀντικανονικό νόμο 214/1968, μέ τόν ὁποῖο ἐδικάζοντο οἱ Κληρικοί ἐπί τῇ βάσει τῆς κατηγορίας τῆς ἀπωλείας τῆς «ἔξωθεν καλῆς μαρτυρίας» καί μέ τήν στέρησι τοῦ δικαιώματος τῆς ἀσκήσεως τῆς ἐφέσεως καί τοῦ ἐκκλήτου διά τούς Μητροπολίτας. 

Οὔτε ἀγνοῶ καί τήν ἀντικανονικότητα τοῦ πρό τοῦ στρατιωτικοῦ κινήματος, ἀλλά καί τοῦ καθεστωτικοῦ νόμου περί ἀπομακρύνσεως Μητροπολιτῶν λόγῳ ὁρίου ἡλικίας. Ἐάν δέ ὡρισμένοι Σεβ. Μητροπολῖται, ὑπό τήν ἀπειλήν τῆς δικαστικῆς βασάνου, ὑπέγραψαν  τότε τήν παραίτησίν των διά λόγους ὑγιείας, αὐτό ἦταν θέμα προσωπικῆς  των εὐθύνης.

Πέρα, ὅμως, αὐτῶν θεωροῦνται ἀξιοσημείωτα, ἀξιέπαινα καί ἀξιοπρόβλητα ὡρισμένα βασικά θετικά στοιχεῖα καί γνωρίσματα τῶν Σεβ. Ἀρχιερέων τῆς περιόδου αὐτῆς, διά τά ὁποῖα θά γίνη λόγος εἰς τόν οἰκεῖον τόπον.

(Συνεχίζεται)