Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΑΙΩΝΙΟΥ ΚΟΛΑΣΕΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΣΤΟΝ π. ΦΙΛΟΘΕΟ ΦΑΡΟ Γ΄

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΑΙΩΝΙΟΥ ΚΟΛΑΣΕΩΣ

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΣΤΟΝ π. ΦΙΛΟΘΕΟ ΦΑΡΟ

Γ΄

Του Πανοσ. Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου

=====

Ἐφ᾽ ὅσον ἡ ψυχὴ εἶναι ἀθάνατος, φυσικῷ τῷ τρόπῳ, συνάγεται τὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ κατάσταση, στὴν ὁποία θὰ βρεθῆ αὐτὴ μετὰ θάνατον, θὰ εἶναι ἀτελεύτητος, ἀφοῦ ἐκεῖ δὲν θὰ ὑφίστανται οἱ ἔννοιες τοῦ χώρου καὶ τοῦ χρόνου, παράγοντες συνδεδεμένοι μὲ τὴν ὕλη, οἱ ὁποῖοι καταδεικνύουν καὶ προσδιορίζουν τὴν ἐπίγεια πορεία τοῦ ἀνθρώπου καὶ εἶναι συνεπῶς ἀπαραίτητοι γιὰ τὸν ἀγώνα πρὸς τὴν τελειότητα καὶ τὴν μετάνοια. (Πρβλ. Λουκ. 13, 25-28) 

Ὁ προφήτης Δανιὴλ λέγει: «Καὶ πολλοὶ τῶν καθευδόντων ἐν γῆς χώματι ἐξεγερθήσονται, οὗτοι εἰς ζωὴν αἰώνιον καὶ οὗτοι εἰς ὀνειδισμὸν καὶ εἰς αἰσχύνην αἰώνιον» (Δαν. 12, 2). Ἀκόμη στὸν προφήτη Ἡσαΐα (66, 24) διαβάζουμε: «Ὁ γὰρ σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτήσει, καὶ τὸ πῦρ αὐτῶν οὐ σβεσθήσεται». Μὲ τὸν ὅρο «σκώληξ» δηλώνεται ἡ βάσανος, ἡ ὁποία δὲν θὰ σταματήση ποτέ, ὅπως τὸ σκουλήκι κατατρώγει συνεχῶς τὴν ὑπάρχουσα ὕλη, ἐνῶ τὸ «πῦρ», τὸ ὁποῖο δὲν σβήνει ποτέ, δηλώνει μὲ τὴν ὑπερβολικὴ θέρμη του τὴν παντελῆ ἔλλειψη δροσιᾶς καὶ ἀναπαύσεως.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς μὲ σαφήνεια προσδιορίζει: «Οὐδὲ γὰρ μετὰ τὴν ἀνάστασιν ἡμέραις καὶ νυξὶν ὁ χρόνος ἀριθμηθήσεται· ἔσται δὲ μᾶλλον μία ἡμέρα ἀνέσπερος τοῦ ἡλίου τῆς δικαιοσύνης τοῖς δικαίοις φαιδρῶς ἐπιλάμποντος, τοῖς δὲ ἁμαρτωλοῖς νὺξ βαθεῖα ἀπέραντος» (Ἔκδ. Ὀρθ. Πίστ. 15, 32-36).

Περὶ τῆς αἰωνιότητος αὐτῆς τῆς καταστάσεως μᾶς ἀναφέρουν οἱ Ἅγιοι Εὐαγγελιστὲς καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ὁ Πρόδρομος Ἰωάννης ὁ Βαπτιστὴς προειδοποιεῖ καὶ αὐτὸς γιὰ τὴν αἰωνιότητα τῆς κολάσεως, τὴν ὁποία ἀνθρωπομορφικῶς παρομοιάζει μὲ πῦρ ποὺ δὲν σβήνει ποτέ: «Καὶ συνάξει τὸν σῖτον αὐτοῦ εἰς τὴν ἀποθήκην [αὐτοῦ], τὸ δὲ ἄχυρον κατακαύσει πυρὶ ἀσβέστῳ» (Ματθ. 3, 11. Βλ. καὶ Λουκ. 3, 17). Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος μᾶς διασώζει τὰ λόγια τοῦ Ἰδίου τοῦ Κυρίου: «καλόν σοί ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν κυλλὸν ἢ χωλόν, ἢ δύο χεῖρας ἢ δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον (Μάρκ. 9, 43: «πῦρ τὸ ἄσβεστον») καὶ εἰ ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστιν μονόφθαλμον εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, ἢ δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός» (Ματθ. 18, 8-9) Στὸ δὲ 25ο κεφ. διαβάζουμε: «Πορεύεσθε ἀπ᾽ ἐμοῦ [οἱ] κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ [...] καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον» (Ματθ. 25, 41-46). 

Στὰ χωρία αὐτὰ ὁ Κύριος ὁμιλεῖ καθαρὰ περὶ τῆς αἰωνιότητος τοῦ πυρὸς καὶ τῆς κολάσεως. Καὶ ἂς μὴ νομίσουμε ὅτι ἀναφέρεται στὸ πῦρ ποὺ παράγεται ἀπὸ τὴν καύση ξύλων. Ἐδῶ ὑπονοεῖται ἡ αἰώνιος τύψη τῆς συνειδήσεως, ἡ ὁποία θὰ κατατρώγη τὸν ἄνθρωπο, ἐπειδὴ δὲν ἔπραξε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ θὰ τὸν κάμνη νὰ ὑποφέρη αἰωνίως σὰν νὰ βρίσκεται μέσα σὲ φωτιὰ καὶ νὰ καίγεται ὁλόκληρη ἡ ὕπαρξή του. 

«Εἰς αἰώνιον κόλασιν», ἀναφωνεῖ ὁ Ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ π. Φιλόθεος Τὸν ἀμφισβητεῖ!

Συνακολούθως καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γράφων πρὸς Θεσσαλονικεῖς, λέγει: «Οἵτινες δίκην τίσουσιν ὄλεθρον αἰώνιον ἀπὸ προσώπου τοῦ κυρίου καὶ ἀπὸ τῆς δόξης τῆς ἰσχύος αὐτοῦ» (Β´ Θεσ. 1, 9). Αὐτοὶ ποὺ δὲν ὑπακούουν στὸ Εὐαγγέλιο, λέγει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, θὰ τιμωρηθοῦν μὲ αἰώνιο ἐξολοθρεμό. Ὄχι γιὰ μερικὰ χρόνια, ἀλλὰ αἰωνίως.

(Συνεχίζεται)