Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΓΙΑ ΤΑ 50ΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ Ζ΄

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΓΙΑ ΤΑ 50ΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ὁ ἐγρηγορῶν Ἐπίσκοπος Καρυστίας κ. Σεραφείμ καί οἱ σύν αὐτῷ ἀναδειχθέντες Ἐπίσκοποι τῆς περιόδου 1967-1973

Ζ΄

=====

Ἐντεῦθεν, τά ζώπυρα τῆς θείας ἀγάπης καί τῆς ἐνθέρμου χριστιανικῆς πίστεώς του τόν ὤθησαν εἰς τό νά ἀφήσῃ τήν ποθητή ἐκπαιδευτική του διακονία πρός τήν μαθητιῶσα νεολαία καί νά ἀφιερωθῇ ἐξ ὁλοκλήρου εἰς τόν Χριστόν καί τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία. Πρός τοῦτο ἐκάρη Μοναχός εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Παναγίας Ἕλωνας καί ἀνέλαβε, μετά τήν προχείρισίν του εἰς Διάκονον καί Πρεσβύτερον, τά καθήκοντα τοῦ Ἱεροκήρυκος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας.

Ὡς ἄγαμος Κληρικός- Ἱερομόναχος, «ὅλος ἱερωμένος Θεῷ», ἀνέπτυξε ἔτι περισσότερον τήν Ἱεροκηρυκτική, Ποιμαντική Ἱεραποστολική, κοινωνική καί φιλανθρωπική του δραστηριότητα. «Διηκόνησε μετ’αὐταπαρνήσεως τήν Θείαν Λατρείαν εἰς τάς πόλεις καί εἰς τά ἀπομεμακρυσμένα χωριά τῆς Μητροπόλεως, τήν Ἱεράν Ἐξομολόγησιν καί τό Θεῖον Κήρυγμα». Τό δραστικό βεληνεκές αὐτοῦ ἐπεξετάθη τήν ἴδια περίοδο καί εἰς τήν Παιδαγωγική Ἀκαδημία Τριπόλεως, ὅπου ἐδίδαξε τό μάθημα τῆς Θρησκειολογίας καί τῆς Ἑρμηνείας τῆς Καινῆς Διαθήκης καί συνεδέθη πνευματικά μέ τούς σπουδαστάς «μέ ἀποτέλεσμα νά εἰσπράττει τόν ἀπόλυτο σεβασμό καί τήν ἀγάπη συναδέλφων του καθηγητῶν καί σπουδαστῶν».

Οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων καί ἐνῷ ἡ Ἱερωσύνη καί τά Ἱεροκηρυκτικά του καθήκοντα ἐπλήρουν χαρᾶς καί εὐφροσύνης τήν «θεϊκῷ ἔρωτι πτερουμένην καρδίαν του», ἐκλήθη νά ἐπωμισθῇ τήν εὐθύνην καί τό βάρος τοῦ Ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος εἰς τήν ἡλικίαν τῶν 39 ἐτῶν. Εἶναι ἀσύνηθες καί ἀξιοθαύμαστο τό πῶς ἀντιμετώπισε τό ἀπροσδόκητο τῆς κλήσεώς του εἰς τήν Ἀρχιερωσύνην. Ἐν πρώτοις παρεκάλεσε τόν κατηξιωμένον, ἀείμνηστον ἤδη, Συνοδικόν Μητροπολίτην Τρίκκης καί Σταγῶν κυρόν Διονύσιον καί κάποιον στρατηγόν τῆς ἐποχῆς ἐκείνης (τοῦ ὁποίου ἀγνοῶ τό ὄνομα) διά νά παρέμβουν καταλυτικῶς εἰς τόν τότε Μακ. Ἀρχιεπίσκοπον Ἱερώνυμον τόν Α’, προκειμένου νά ματαιώσῃ τά τῆς ἐκλογῆς καί ἀναδείξεώς του εἰς Μητροπολίτην. Καί ἦτο τότε λακωνική καί ἀποστομωτική ἡ ἀπάντησις τοῦ ἁγίου Τρίκκης, ὅταν ἤκουσε τά ἐπιχειρήματά του: «Θά κάμης ὑπακοή εἰς τήν Ἐκκλησία».

Αὐτή ἡ σωτήριος ὑπακοή εἰς τήν Ἁγίαν μας Ἐκκλησίαν ἐχάρισε εἰς τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καρυστίας καί Σκύρου, ἀλλά καί εἰς τήν καθόλου Ἁγιωτάτην Ἑλλαδικήν μας Ἐκκλησίαν ἐπί μίαν 50ετίαν ἕνα χαρισματικόν καί πολυτάλαντον Ἐπίσκοπον «ἁγνόν, σεμνόν καί σώφρονα, πρᾷον ἡσύχιον κόσμιον, εὐθύν καί ὅσιον, ἀληθῆ ἀνδρεῖον, φρόνιμον μακρόθυμον, χρηστόν ἐπιεικῆ τε καί μέτριον, ἄμεμπτον ἄμωμον καί ἀνεπίληπτον».

Μοναχός καί φιλομόναχος, λειτουργικός καί φιλακόλουθος, ἱερουργῶν τακτικῶς καί ψάλλων καθημερινῶς εἰς τάς ἱεράς Ἀκολουθίας καί τήν Θείαν Λειτουργίαν, ἐπισκοπεῖ ἐπί ἥμισυ αἰῶνα τήν «θεόθεν λαχοῦσαν αὐτῷ Θεόσωστον Ἐπαρχίαν», «τό ἐμπιστευθέν αὐτῷ Ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ», «μή ἀναγκαστῶς, ἀλλ’ ἑκουσίως, μηδέ αἰσχροκερδῶς, ἀλλά προθύμως, μηδ’ ὡς κατακυριεύων τῶν κλήρων, ἀλλά τύπος γινόμενος τοῦ ποιμνίου», «γρηγορῶν» καί «νήφων ἐν πᾶσι».

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ἰδιαιτέρως ἐτίμα τόν ἐν ἐγρηγόρσει, νήψει καί προσευχῇ ἀσκητικῶς διάγοντα ἐν τῇ Θεοσώστῳ Ἐπαρχίᾳ του Ἐπίσκοπον Σεραφείμ καί ἀνεφέρετο λίαν εὐφήμως εἰς τήν θεοφιλῆ ζωήν καί τήν Ποιμαντορικήν Διακονίαν του. Καί τά ὅσα περί νήψεως καί πνευματικῆς ἐγρηγόρσεως προανεφέρθησαν ὑπό τῶν νηπτικῶν καί ἀσκητικῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας ἐκφράζουν καί χαρακτηρίζουν τό τετιμημένον πρόσωπόν του καί τόν καθόλου Ἀρχιερατικόν του βίον. 

(Συνεχίζεται)