Ο “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ” ΤΕΛΕΙ ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ

Ο “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ” ΤΕΛΕΙ ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ

Της κ. Ελένης Λωρίτου

=====

Ο πνευματικός σύμβουλος στον “Ορθόδοξο τύπο” είναι ένας θεσμός έστω άτυπος, άγραφος, αλλ' ουδέν ήττον διαφανής, διαυγής, έγκυρος. Και από πού αντλεί την εγκυρότητά του ο θεσμός αυτός εφ' όσον είναι άτυπος; Από την αποδοχή του προσώπου από την συνείδηση της Εκκλησίας, ως αγίου, άμεμπτου, συνετού, με αγωνιστικό φρόνημα, ανιδιοτελούς και εν γένει έχοντος τα χαρίσματα εκείνα που τον καθιστούν δόκιμο για να κατευθύνει αυτό το ιστορικό και αγωνιστικό έντυπο. 

Ο π. Μάρκος Μανώλης καθόλου δεν κρυβόταν πίσω από το δάκτυλό του, ότι δεν κατηύθυνε τον “Ορθόδοξο τύπο” και αυτό μας ανάπαυε, απετέλη μία εγγύηση για την εφημερίδα. Αυτό το ιδιότυπο status του “Ορθοδόξου τύπου” λειτουργούσε μιά χαρά, "περπάταγε" και αν και ήταν άτυπο δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από την πλέον διάφανη διαφάνεια. Δεν ήταν καθόλου μία ευκαιρία για παρασκήνια, δολοπλοκίες, κλωτσιές, εκπαραθυρώσεις, μία διαγωγή που μοιάζει με αρπαγή και κατάληψη παρά με ένα πνευματικό λειτούργημα. 

Όλο αυτόν τον πνευματικό τρόπο λειτουργίας του “Ορθοδόξου τύπου” ο π. Βολουδάκης τον ευτελίζει σε ένα παιχνίδι της κολοκυθιάς. Θέλει να μας πείσει ότι ο διευθυντής του “Ορθοδόξου τύπου” είναι ο κ. Τραμπούλης. Είναι άγνωστο από πού η Εκκλησία γνωρίζει τον κ. Τραμπούλη, ώστε να τον εμπιστευθεί. Φέρεται ως διευθυντής του “Ορθοδόξου τύπου” επί τόσα χρόνια και το μόνο που μας έχει πείσει είναι ότι είναι ενεργούμενο του π. Βολουδάκη. 

Η άτυπη λειτουργία του “Ορθοδόξου τύπου” ευτελίστηκε σε μία παρασκηνιακή δραστηριότητα επιτηδείων σε αυτό το άθλημα. Όταν είτε κατ' ιδίαν, είτε δημόσια, ρωτάμε την εφημερίδα, ποιός είναι ο πνευματικός της σύμβουλος, μας απαντούν με black χιούμορ: Ο άγιος Πέτρος! Μας κάνουν δηλαδή πλακίτσες, αστειάκια, σιγά-σιγά θα μας κάνουν και κουπεπέ! 

Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι η εφημερίδα τελεί υπό κατάληψη και ομηρία, πράγμα που πλήττει την αντιοικουμενιστική προσπάθεια. Δεν κρύβουμε την πεποίθησή μας ότι έβαλαν πόδι στον “Ορθόδοξο τύπο” οι Οικουμενιστές, για να διασπάσουν το αντιοικουμενιστικό μέτωπο. 

Θεωρούμε εξ ίσου υπευθύνους για την προδοσία του “Ορθοδόξου τύπου” τους υπολοίπους αντιοικουμενιστές πατέρες τους οποίους είχε τιμήσει ο π. Μάρκος και τους είχε συμπεριλάβει στην διευθυντική ομάδα. Όσο μεγάλο κακό είναι η υπέρβαση κάποιου ρόλου, εξ ίσου κακό είναι και οι παραλείψεις. Μετά, όμως, την πρώτη πτώση συνήθως έρχεται και η δεύτερη. Μήπως οι σεβαστοί πατέρες είδαν ευχαρίστως το όλο ντροπιαστικό σκηνικό της άλωσης του “Ορθοδόξου τύπου”; Δεν άργησε να έρθει και η δεύτερη πτώση της "ομολογίας"! Καλά πώς είναι δυνατόν η "ομολογία" να είναι πτώση! Έλα ντε!