Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΔΙΕΣΤΡΕΨΕ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΔΙΕΣΤΡΕΨΕ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ

=====

Αὐτονοήτως εἴμαστε ἐναντίον τῆς ἀκρίτου καί χωρίς ἀποτέλεσμα ἐπικοινωνίας μέ τούς αἱρετικούς, τήν στιγμή πού ἐκεῖνοι ἐμμένουν σκληρά καί μέ προκλητική αὐθάδεια στίς κακοδοξίες τους. Ἕνας τέτοιος ἀτέρμων διάλογος μεταξύ κωφῶν δέν ἔχει κανένα ἀποτέλεσμα. Ἀποτελεῖ μόνο ἄλλοθι γιά τήν δική τους ἐμμονή.

Ἡ αἰτία τῆς διαφορᾶς εἶναι ὅτι ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ διέστρεψε τό εὐαγγελικό μήνυμα, ἀλλοίωσε τήν δογματική πίστη τῆς Ἐκκλησίας, δημιούργησε τεράστιο πρόβλημα στό Εὐαγγελικό καί ζείδωρο μήνυμα τῆς ζωῆς καί αὐτή τήν στιγμή συνεχίζει νά ἐμμένει στό ἴδιο αὐτό μοτίβο τῆς ἀπαξιώσεως τῆς κανονικῆς τάξεως, τῆς δογματικῆς, πατερικῆς καί ἀποστολικοπαράδοτης πίστεως.

Ὑπάρχει ἕνας διάλογος, πού ἔχει ξεκινήσει τό 1980. Εἴμαστε τώρα στό 2018 καί δέν πρόκειται νά τελειώσει ποτέ. Δέν εἶναι μόνο ἡ αἵρεση τοῦ Filioque (φιλιόκβε), δηλ. ἡ ἐκπόρευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ, πού εἶναι μία τεράστια δογματική ἔκπτωση καί διαστροφή τῆς πίστεως στό Τριαδικό δόγμα. Εἶναι καί τό τεράστιο θέμα τῆς ἐκκοσμικεύσεως. Τό πάλαι ποτέ περίπυστο Πατριαρχεῖο τῆς Δύσεως, τό ὁποῖο χάθηκε δυστυχῶς τό 1054, τό κατέλαβαν οἱ Φράγκοι, καί γι' αὐτό ὑπάρχει ὅλη αὐτή ἡ ἀλλοίωση τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Κατ’ ἀρχήν, ὁ Παπισμός ἔχει μεταβάλει τήν Ἐκκλησία σέ κράτος. Ὁ αἱρεσιάρχης Πάπας εἶναι καί ἀρχηγός κράτους. Ἔχει κυβέρνηση. Εἶναι μία πλήρης ἀλλοτρίωση τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος.

Ὑπάρχουν καί ἄλλες πολλές δογματικές ἀποκλίσεις. Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία δέν ἀποδέχεται πρωτεῖο ἐξουσίας κανενός ἐπισκόπου. Πρωτεῖο ἐξουσίας δέν ἔχει κανείς, διότι ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι κάποιος ἄνθρωπος. Γιά τόν Παπισμό κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἕνας ἄνθρωπος, ὁ Πάπας. Αὐτό εἶναι ἀπαράδεκτο. Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός. Κανείς ἄλλος. Ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος εἶναι ἡ ὑπέρτατη ἀρχή ἐξουσίας μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἐκείνη ἀποφαίνεται ἐπί δογματικῶν, κανονικῶν, τυπικῶν καί ὁποιωνδήποτε ἄλλων θεμάτων. Οἱ Προκαθήμενοι τῶν παλαιῶν πόλεων εἶχαν τήν τιμή τῆς πρωτοκαθεδρίας, ἐπειδή οἱ πόλεις εἶχαν μία περιωπή. Ἐπειδή ἡ Ρώμη ἦταν ἡ πρωτεύουσα τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους, ὁ ἐπίσκοπός της προβάδιζε τῶν ἄλλων ἐπισκόπων. 

Ὅταν ἡ πρωτεύουσα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἐπί Μεγάλου Κωνσταντίνου μεταφέρθηκε στή Νέα Ρώμη, ὁ ἐπίσκοπος τῆς Νέας Ρώμης ἀπέκτησε τά ἴδια πρεσβεῖα τιμῆς, πού εἶχε καί ὁ τῆς Παλαιᾶς Ρώμης.  Καί οἱ ἄλλες πόλεις, δηλ. ἡ Ἀλεξάνδρεια, πού εἶναι μία μεγάλη πόλη, εἶναι ἡ τρίτη κατά τιμή, ἡ Ἀντιόχεια τέταρτη, τά Ἱεροσόλυμα, πού εἶναι ἡ μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐπειδή εἶναι ἡ μικρότερη πόλη, πέμπτη κατά τιμή. Αὐτός ἦταν ὁ θεσμός τῆς πενταρχίας.

Ὁ Πάπας τῆς Ρώμης θέλει νά ἔχει τό παγκόσμιο imperium (ἰμπέριουμ), τόν παγκόσμιο ἔλεγχο, δηλ. ὅτι εἶναι ὁ βικάριος, ὁ ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ ἐπί γῆς, πράγματα τά ὁποῖα ἐπί χίλια χρόνια ποτέ δέν ὑπῆρχαν. Ἐκεῖ πάνω στηρίχτηκε ἕνα κακέκτυπο χριστιανισμοῦ, γιά τό ὁποῖο σήμερα ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἀπολογούμαστε, χωρίς νά ἔχουμε καμμία εὐθύνη. Π.χ. Ἱερά Ἐξέταση, θρησκευτικοί πόλεμοι, ἀποικιοκρατία, ἰμπεριαλισμός (ἐπεκτατισμός). Τί σχέση ἔχουν αὐτά μέ τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος γεννήθηκε μέσα σέ μία φάτνη ἀλόγων καί σταυρώθηκε γιά τόν ἄνθρωπο;